Tímarit iðnaðarmanna - 01.02.1947, Blaðsíða 38

Iðnaðarritið 1.-2. XX. 1947

Iðnaðarmenn skrifa:
Um bókina Byggingarráðstefnan 1944.
Múrarameistari utan Rvíkur skrifar:
„Mér þykir bókin, Byggingarráðstefnan 1944, eitt-
hvað meira en ágæt, svo langt sem hún nær. Ég ber
góðan liug til ylckar fyrir iiana. Ég harma að liafa
ekki séð byggingasýninguna s.l. sumar, en þá urð-
um við að vinna nætur og daga, svo liægt yrði að
taka á móti „silfri sjávarins“ sem svo alltof lítið
aflaðist af i fyrrasumar".
Um Iðnaðarritið.
Gamall og góður smiður skrifar:
„í gær fékk ég Iðnaðarritið, Iiefi lesið það spjald-
anna á milli og iíkar það vel. Mér þótti vænt um
að fá þar ágrip af æfisögu gamla vinar míns Jó-
hannesar Reykdal. Við lærðum smíðar saman og
ég vann hjá honum í Hafnarfirði 1904. Þar sé ég
lika mynd af ágætum kunningja, áttræðum. Það cr
vel til fallið að taka þýddar greinar eins og „Kvöld-
vökur“ og „Samkeppnin um vinnuaflið“. Slíkar
greinar hafa mikið erindi til okkar. Iðjuhöldar og
„forstjórar" verða að iæra að umgangast starfsfólk
sitt sem menn og losarabragurinn á vinnandi mönn-
um er að verða óþolandi. Fólk vill ekki binda sig
og lærir aldrei verk sitt vel.
lýsingar, sem liverjii heilbrigðu fyrirtæki er
þörf á að þekkja, og hefir hagstofan þvi nú
með liverju eyðublaði sent afrit, sem ætlazt
er til að framleiðandinn haldi eftir. Til þess
að hagstofan geti unnið úr skýrslunum eins
og til er ætlazt, verða þær að vera svo ná-
kvæmar og ýtarlegar sem frekast er unnt.
Ein léleg skýrsla getur gerl ókleift að semja
fullkomið yfirlit yfir viðkomandi iðngrein.
Það torveldir einnig alla skýrslugerð, þegar
skýrslur berast svo dræmt, að ganga verður
oft eftir þeim.
Það er óviðunandi fyrir liverja þjóð, sem
kallast vill menningarþjóð, að ekki skuli vera
til fullnægjandi skýrslur um einn hezta at-
vinnuveg hennar. Hagstofan væntir nú góðrar
samvinnu við iðnrekendur um að koma
skýrslugerð um iðnaðinn á öruggan grund-
völl, iðnaðiuum og þjóðinni sem Iieild til
gagns. Það er þegnskaparskylda, og hver sem
hregst henni, svíkur og sjálfan sig og sína
stétt. Þorvcirður Jón Júlíusson.
22
ISnskólar í sveit.
Krístján S. Sigurðsson, trésm.meistari á Akureyri
skrifar ISnaðarritinu eftirfarandi:
„Ég var í gærkvöldi að lcsa greinargerð Her-
manns Jónassonar með frumvarpi lians um iðnskóla
í sveit. En frumvarpið finnst mér vera svo van-
liugsað, að full ástæða sé til að Landssamband iðn-
aðarmanna taki það rækilega til athugunar.
Það er títið samræmi í því, að maður sem ætlar
að verða húsasmíðameistari sé skyldaður til þess
með lögum, að vera við fast nám í 4 ár og vinna
svo með öðrum í 3 ár, áður en liann má standa fyr-
ir húsabyggingum. En eftir frurnv. Hermanns á mað-
ur að vera aðeins 2 ár í skóla til þess að verða full-
fær húsasmíðameistari, málari, rafvirki og pípu-
lagningamaður. Þetta t'innst mér í senn ranglæti og
heimska. Það er liægt með tveggja ára skólavist að
unga út á fáum árum fjölda ,af mönnum, sem þykj-
ast vera fullfærir smiðir. Að vísu stendur í frum-
varpinu að þeir fái aðeins rétt til að byggja liús í
sveitum. En hvaða trygging er fyrir þvi að þeir flytji
ekki i bæina og verði teknir þar sem fullgildir
smiðir. Ég get lieldur ekki séð að það sé minni
vandi að byggja bús i sveit en í kaupstað. Það er
áreiðanlega mesta tjón bænda, sem hafa komið sér
upp húsum, að liafa notast við menn sem ekki kunna
að byggja. Veit ég mörg dæmi þess og skal ég
ncfna eitt þeirra.
Tvö hús voru byggð í sömu sveit og bæði eftir
sama uppdrætti. Annað húsið byggði maður sem
álitið var að væri góður smiður. Hitt byggði maður
sem álitið var að væri góður smiður, þó liann hefði
aldrei lært að smíða. Þegar húsin voru fullgerð og
reikningarnir gerðir upp kom í Ijós, að vinnulaun
við liúsið lijá þeim ólærða voru helmingi hærri
en við húsið, sem smiðurnn byggði. Hafði „fúsk-
inn“ þó tekið nokkru lægri laun en smiðurinn.
Hann hafði cinnig eytt meira efni. Ilvernig jiessi
hús hafa reyn/.t veit ég ekki. Hilt er alkunna, að
fjöldi húsa sem viðvaningar hafa byggt, eru ekki
hús nema að nafninu til. Þau eru köld, full af raka
og fúna fljótt. Þessi mistök eru þó ekki æfinlega
því að kenna að ekki liafi verið liægt að fá lærða
menn til að byggja húsin í sveitunum. Miktu oftar
fyrir það, að bændur hafa ckki viljað greiða það
kaup, sem smiðurinn þarf að fá. Þetta þekki ég af
eigin reynslu.
Að mínu áliti verða það lélegir byggingamenn,
sem koma frá tveggja ára iðnskóla í sveit og það er
hreint óforsvaranlegt, að fá 20 ára reynslulausum
unglingum það ábyrgðarstarf, að byggja upp sveit-
irnar okkar, hvort sem húsin eru smá eða stór, og
úr hvaða efni sem þau eru byggð.
Eg vona að Landssambandið fylgist vel með livern-
ig þessu frumvarpi reiðir af.