Tímarit iðnaðarmanna - 01.06.1947, Blaðsíða 11

Iðnaðarritið 5.-6. XX. 1947
HIJ ómlist á v i n n 11 *I aá
Svohljóðandi grein itiríist nýlega í sænska
mánaðarritinu „Industria“ (hér í lauslegri
þýðingu):
„Hljómlist við vinnu er frainfaramál, sem
nýtur vaxandi hylli iðjuhölda og verkamanna.
Enda iiafa rannsóknir ríldsútvarpsins, er Jiað
gerði i samráði við 44 iðjuver af ýmsum
gerðum, með 1240 starfsmanna, konur og
karla, borið mjög góðan árangur.
Byrjað var með dagskrá tvisvar í viku, og
samtímis var sent út umburðarbréf með bón um
að tekin yrði skýrsla um árangurinn á liverj-
um stað. Af 50 fyrirtækjum, er beint var spurn-
ingum til, svöruðu 44. Eftir að niðurstöður til-
raunanna voru fengnar, ákvað ríkisútvarpið að
auka um nokkurn tíma dagskrárliðinn „Tón-
leikar á vinnustað“.
Óskað er eftir samvinnu við verksmiðjur,
sem áliuga bafa á málinu, og vonast er til að
á þessu ári fjölgi að mun þeim fyrirtækjúm,
sem geta skýrt frá ábrifum tónleikjanna á
l'ramleiðslumagnið.
Skýrslur, sem þegar bafa borizt, bera nieð
sér, að 89,9% af aðspurðuin verkamönnmn
telja sig vinna betur en ella við ábrif tónleik-
anna.
42.4% kjósa barinóníkubljómleika en 17.4%
óska eftir bergöngulögum.
22.7% gera engar atbugasemdir við fvrir-
komulag dagskrárinnar, 14.4% erú óánægðir
með dagskrárliðinn, en þeir sem eftir eru telja
sig enga skoðun bafa á málinu.
Að því er snertir útvarpstímann, telja 77,3%
af atvinnurekendum að þeir séu ánægðir með
tímann frá kl. 11—12. 21,3% vilja láta útvarp-
ið byrja kk 10, og af sérstökum óskum má
nefna það, að 38.6% vilja létt lög, en 9.1%
vilja afnema sönginn.
Með bliðsjón af óskum blustendanna hefur
útvarpið ákveðið dagskrárlið 4 sinnum í viku
undir nafninu „Tónleikar á vinnustað" á tím-
anum 10.30—12.
Sáralítið verður um söng á dagskránni,
vegna þess að þar sem stórar vélar eru á
vinnustað befur söngurinn truflandi ábrif á
vinnuna, af þvi að menn eru að leitast við, en
eiga erfitt með, að lieyra söngtextann.
Forðast er að velja erfið tónverk, og frem-
ur leitast við að hafa lögin stutt með jöfnu
hljómfalli.
Mikill bluti blustendanna, einkanlega ungu
stúlkurnar, viklu fá að heyra meira af nýjustu
danslögunum, en með tilliti til skýrslugerðar at-
vinnurekendanna getur útvarpið ekki að öllu
leyti orðið við þeim óskum. Hinsvegar mun
verða reynt að bafa meira af rólegri dans-
lögum.
í mörgum bréfum öðrum, en frá hinum 44
atvinnufyrirtækjum og þeirra starfsmönnum,
liafa útvarpinu borizt þakkir frá atvinnurek-
endum, sem fullyrða, að tónleikarnir hafi upp-
örfandi ábrif á starfsfólkið. Yfirleitt eru menn
ásáttir uin að árangurinn yrði betri ef útvarpað
væri með hálftíma eða þriggja stundarfjórð-
unga millibili. Með þvi að útvarpað væri lx/2
tíma i einu, gætu þeir sem á vinnustaðnum
eru sjálfir valið um, livenær þeir vilja blusta.
Fræðilegar niðurstöður, sem varpa skýru
ljósi yfir álirif tónleikanna á framleiðslumagn-
ið, eru væntanlegar í ársbyrjun 1948.“
Hér er mál á döfinni, sem vissulega er þess
virði, að vera gaumur gefinn. Vinnuafköst, í
annarri vinnu en ákvæðisvinnu, þykja lieldur
lirörnandi hjá okkar kæru þjóð, og ættum við
því ekki að láta neitt tækifæri ónotað til þess
að örfa til vinnudáða, bvoít sem það verður
betur gert með grammófón eða annarri aðferð.
Frétzt hefur um íslenzka atvinnurekendur,
sem farnir eru að reyna tónleikaaðferðina, en
ekki liggja fyrir upplýsingar um, bvernig starfs-
fólkið unir þeirra nýbreytni, og liver ábrif
hún hefur á vinnuafköstin. Ef einhverjir af
lesendum Iðnaðarritsins eru málinu kunnugir,
væri mjög vel þegið að þeir sendu ritinu
fregnir um hérlenda reynslu í þessum efnum.
P. S. P.
55