Tímarit iðnaðarmanna - 01.06.1947, Blaðsíða 21

Iðnaðarritið 5.-6. XX. 1947
Samanburður á innlendri
„Káupirðu góðan lilut, þá niundu hvar þú
fékkst hann“, segir Sigurjón á Álafossi og þetta
hefur hann sagt svo lengi sem ég man. Þelta
er hógvær auglýsing, en þó mælt af djörfung
og sjálfsöryggi, sem prýðir klæðaverksmiðj-
una á Alafossi vegna iiinnar góðu fram-
leiðslu.
En stundum kemur það fyrir, að við kaup-
um vöru og liöfum ekki hugmynd um hvern
á að lasta eða hvei'jum á að gefa dýrðina,
vegna þess að varan ber ekki með sér livaðan
hún er upprunnin. Á það við um framleiðslu
margra íslenzkra framleiðenda. Þeir setja ekki
verksmiðjuheiti sitl á vöruna og merkja liana
ekkert eða með óskyldu og annarlegu heiti
með útlendum keim. Ástæðan er augljós.
Margra ára reynsla hefur kennt þeim að is-
lenzkir neytendur velja fremur þá vöru, sem
þeir tialda að framleidd sé erlendis, jafnvel
þótt dýrari og lakari sé hinni innlendu. Þetta
hefur, ásamt mörgu öðru, torveldað að íslenzk-
ur iðnaður öðlist það öndvegi í hugum íslend-
inga, sem liann á skilið. Neytendurnir finna ótta
framleiðandans við að koma til dyranna eins
og hann er klæddur, og skilja ]iað sem veik-
leika af hans hálfu, byggðan á vitneskju hans
sjálfs um vangetu sína til þess að standast
erlenda samkeppni. Því fyrr eða síðar herst
það út til almennings að þessi og hin vöru-
legundin með enska eða l’ranska heitinu sé
framleidd af íslenzkum höndum, og finnst þá
ýmsum fátl til koma. Dulnefni eru á svo mörg-
um góðum vörutcgundum íslenzkum, að ís-
lenzkir neýtendur, sem daglega eru að liall-
mæla íslenzkri framleiðslu, hafa ekki grun
um að mikið af „útlendu“ kápunum þeirra,
skónum og skyrtunum o. fl. o. fl., er framleitt
af íslenzkum verksmiðjum.
Vegna stöðugra sleggjudóma um íslenzka
iðnaðinn og vanþekkingu Islendinga sjálfra
á því, hvað er islenzkur iðnaður, virðist
tími til kominn að iðnrekendur kasti hlæj-
unni og sýni alþjóð hverskonar vörur þeir
framleiða í innlendum verksmiðjum. En það
og erlendri framleiðslu
er ekki nóg. Þeir þurfa að sýna vörur sínar
til samanburðar við aðfluttar, tilbiinar vörur
söniu tegundar. Töluvert hefur verið rætt um
vörusýningu á íslenzkri iðnframleiðslu, en það
er dýr-t og fyrirhafnarmikið að koma upp
góðri sýningu af þvi tagi, og kostar langan
undirbúning. Einkum er það erfiðleikuin
hundið um þessar mundir, þegar gott hráefni
til framleiðslunnar er vandfengara en rauða
gull.
Þó liefur stjórn Félags islenzkra iðnrekenda
kastað teningnum og nýlega ákveðið, að leggja
drög að safni á samanburðarsýnishoi'num af
innlendri vöru og erlendri sömu tegundar, með
upplýsingum um framleiðanda, sölustað (er-
lendrar vöru) og verð. Getur þetta orðið all-
myndarlegt safn að nokkrum árum liðnum,
ef vel tekst um söfnunina. Þess er að vænta
að iðnframleiðendur, hvar sem er á landinu,
bregðist vel við þessari hugmynd og leggi henni
lið með því að geyma sýnishorn góðrar fram-
leiðsluvöru á hverjum tíma, ásamt, ef fært
þykir, sýnishorni af erlendri vöru sömu teg-
undar, sem er til framhoðs á markaðnum á
sama tíma.
Ef þeir gera skrifstofu F.Í.I. aðvart, mun
félagið kaupa sýnisliornin, ef hið innlenda
reynist að uppfylla lágmarkskröfur um verð
og gæði, til samanhurðar við hina erlendu
framleiðslu.
Virðist vera tími til þess kominn, að iðnað-
urinn í landinu fari að undirbúa sýningu á
framleiðslunni og framförum atvinnugreinar-
innar, engu síður en sjávarútvegurinn og land-
húnaðurinn. Sjávarútvegssýningin á s.l. sumri
var mjög vcl sótt þrátt fyrir ýmsa vöntun, og
landbúnaðarsýningin, sem nýlega er lokið,
var mjög vel til þess fallin að endurreisa
trú landsmanna á þessum ævaforna aðal-
atvinnuvegi okkar. Röðin er komin að iðn-
aðinum, og ælti ekki að saka, þótt iðnaðar-
menn og iðnrekendur hyrjuðu undirbúning-
iun á næstu mánuðum. P. S. P.
63