Tímarit iðnaðarmanna - 01.08.1947, Blaðsíða 26
Iðnaðarritið 7. - 8. XX. 1947
4. þing I. N. S. 1. lítur svo á að iðnnámstími í
ýmsum iðngreinum sé óþarflega langur, og telur brýna
nauðsyn bera til að hlutlaus athugun fari fram á því, í
hvaða iðngreinum megi nú þegar stytta námstímann án
þess að um breytta námstilhögun væri að ræða.
Jafnframt fari fram rannsókn á því i hvaða iðngrein-
um væri hægt að stytta námstímann með breyttri árang-
ursríkari námstilhögun.
Það er skoðun þingsins að þar komi aðallega til greina
verknámsskólar, starfræktir af ríki og bæjum. Þingið
leggur til að þessi leið verði farin, sérstaklega vegna
þess, að hún felur í sér möguleika til úrbóta á þvi ó-
fremdarástandi, sem nú ríkir í iðnaðarnáminu, svo sem
að fjöldi iðnnema fær oft ekki nema nasasjón af þvi
hvernig vinna skuli hin vandasömustu störf í iðngrein-
unum.
5. þing I. N. S. í. beinir þeirri áskorun til háttv. ríkis-
stjórnar að hún hlutist til um það, að þegar það opin-
bera leitar umsagnar um mál varðandi iðnað, iðnaðar-
nám eða iðnaðarmenn þá leiti það umsagnar bæði Iðn-
sveinaráðs Alþýðusambands íslands og Iðnnemasam-
bands Islands, ásamt Landssambandi iðnaðarmanna.
-———oOo-------
Það er gott til Þess að vita að hinir væntanlegu iðn-
aðarmenn hafi með sér félagsskap og láti sig varða
menntun og uppeldi stéttarinnar. Þróun þeirra mála
ætti með því að verða örari og eðlilegri. En varla geta
nemendur vænst þess að verða, af því opinbera, kallaðir
til ráða um hverskonar mál varðandi iðnað og iðnaðar-
menn. Hér er gengið einu feti of langt, og ættu nemend-
urnir frekar að beita kröftum sínum að þvi að búa sig
sem bezt undir að geta tekið karlmannlega á málum þeg-
ar þeir eru orðnir iðnaðarmenn. Mikils virði væri það
t. d. fyrir þá sjálfa og þjóðina í heild ef Þeir ynnu ötul-
lega að hverskonar reglusemi við vinnu og nám, snyrti-
mennsku í umgengni og fordæmdu reykingar, drykkju-
skap og slark.
Þegar iðnnemar gera kröfur til meistara um bætt kjör
og aukin fríðindi, mega þeir ekki gleyma því, að meistar-
ar ráða því sjálfir hvort þeir taka nemendur til sín. Lita
þeir þá að sjálfsögðu á kjörin og hvort ekki borgar sig
betur að hafa fullgilda menn við störfin. Nemendur ættu
líka að athuga það, að innan fárra ára eru þeir senni-
lega sjálfir orðnir meistarar og eiga þá að inna af hendi
þær skyldur og kvaðir, sem þeim áður tókst að knýja
fram. 1 þessu máli sem öðrum þarf að finna hinn gullna
meðalveg og samningsbinda aðeins það sem skynsamlegt
er og staðist getur langa reynslu. Það mun nú svo komið
að fáir meistarar mundu taka nemendur ef þeir væru
ekki til þess neyddir vegna hörguls á fullgildum iðnaðar-
mönnum. Kvaðirnar eru all þungar og nemendurnir
reynast misjafnlega. Nýlega varð t. d. einn meistari í
92
Reykjavík að greiða nemanda á níunda þúsund krónur
vegna veikinda á einu námsári og sóklagjald og trygg-
ingar að auki.
Þorsteinn Sigurðsson húsgagnasm.m., sem er í skóla-
nefnd Iðnskólans í Reykjavík, hefur bent mér á að nem-
andi á 3ja námsári í Reykjavík kosti meistara sinn næst-
um eins mikið og fullgildur verkamaður sem vinnur
eftir Dagsbrúnartaxta. Á 4. námsári kostar nemandinn
meira en Dagsbrúnarmaður, þegar allt er reiknað:
Skólagjöld, tryggingar, frátafir vegna skólans, sumar-
frí og forföll vegna veikinda.
Meistarar munu því bráðlega hætta að taka nem-
endur, enda ber þeim engin skylda til að taka á sig
námskostnað þeirra. Dregur þá að því að stofna verð-
ur iðnnámsskóla eins og iðnaðarnemar eru farnir að
krefjast. En varla verður það fyrirkomulag ódýrara,
hvorki fyrir ríkissjóðinn né nemendurna sjálfa. Enda
geta iðnaðarnemendur sannarlega nokkuð á sig lagt
fjárhagslega, sem allir aðrir sérmenntunarnemendur.
Gott iðnaðarnám er mikils virði fyrir ungan mann.
Tvítugur maður er mun betur settur með það, en t.
d. stúdentspróf, sem þó kostar mikið fé og langan tíma
að ná.
Eg vil að iðnaðarmenn hjálpi iðnnemum til að halda
uppi heilbrigðum félagsskap, sem vinnur ötullega að
skynsamlegri lausn vandamálanna en án allrar of-
stæki og stjórnmálavíga. S. J.
Norrænt iðnskólamót í Reykjavík
Á síðasta norræna iðnskólamótinu í Stokkhólmi í
fyrra var ákveðið að næsta mót skyldi verða hér í
Reykjavík 1949. Hefir nú Emil Jónsson ráðherra skip-
að þessa menn í nefnd til að undirbúa og sjá um mót-
ið:
Helgi H. Eiríksson skólastjóri og er hann jafnframt
skipaður formaður nefndarinnar, Friðrik V. Ólafsson
skólastjóri, samkvæmt tilnefningu bæjarstjórnar R.-
vikur, Haraldur Ágústsson, húsgagnasmiður, sam-
kvæmt tilmælum Kennarafélags iðnskólans í Reykja-
vík, Ársæll Árnason, samkvæmt tilnefningu Iðnaðarm.fél.
í Rvík., Vilhj. Þ. Gíslason samkvæmt tilnefningu Verzl-
unarráðs íslands, H. J. Hólmjárn forstjóri, samkvæmt
tilnefningu Félags Isl. iðnrekenda, Bergur Vigfússon,
skólastjóri, samkvæmt tilnefningu skólanefndar Iðnskól-
ans í Hafnarfirði, Björn Rögnvaldsson, byggingarmeistari,
samkvæmt tilnefningu fræðslumálastjóra, Guðrún Jónas-
son, bæjarfulltrúi, samkvæmt tilnefningu Húsmæðraskóla
Reykjavíkur og Sveinbjörn Jónsson, byggingarmeistara,
samkvæmt tilnefningu Landssambands iðnaðrmanna.
Formaður hefur kallað nefndina saman og skipt henni
niður í smærri nefndir til að annast einstök atriði
undirbúningsins. Er ráðgert að um 1000 manns komi frá
hinum Norðurlöndunum á sérstöku ferðamannaskipi og
að þeir búi í skipinu meðan á þinginu stendur.