Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1947, Síða 7

Iðnaðarritið 9. - 10. XX. 1947
í raun og veru skipaðir ólærðir menn af ríkis-
stjórn, með samþykki yfirdýralæknis til þess að
vera dýralæknar. Móti þessu ákvæði er ég. Eg
tel fjarstætt, að menn, sem ekki hafa lokið
dýralæknisprófi, séu af ríkisstjórninni settir, þó
um stundarsakir sé, til'þess að gegna dýralæknis-
störfum. Engum hefur heldur dottið í hug að
leysa á þann hátt læknisleysi læknalausu læknis
héraðanna, og eru leikmenn þó misnærfærnir,
og hér og þar um landið eru til menn, sem kall-
aðir ei-u ,,skottulæknar“, og sjálfsagt mætti fá
í einhver læknislaus héruð, ef að því ráði væri
horfið, en það væri í samræmi við anda þess
frumvarps að gera það. Nú verður því ekki
neitað, að bæði manna- og dýraskottulæknar
geta stundum hjálpað nokkuð í veikindum manna
og skepna, en varla mun nokkur halda því fram
í alvöru, að ríkisvaldið eigi að löggilda þá, eftir
tillögum frá landlækni eða yfirdýralækni, en þó
er til þess ætlast hvað dýraskottulæknana snert-
ir í frumvarpi þessu. Þetta get ég ekki sam-
þykkt. Hinsvegar vil ég ekki standa á móti þvi,
að þeim dýralæknisumdæmum, sem engan dýra-
lækni fá, sé gert mögulegt að tryggja sér not
þessara manna á ábyrgð þeirra, er þjónustuna
eiga að þiggja, og legg því til í breytt. mínum að
heimilt sé að styrkja úr ríkissjóði með allt að
4/5 af dýralæknislaunum þau svæði, er engan
dýralækni fá, til að fá sér þá hjálp, er þeir sjálf-
ir óska, en það opinbera taki ekki á sig að
stimpla þá menn sem dýralækna.“
Hér kveður nokkuð við annan tón en þegar
um iðnarmenn er að ræða. En hversvegna leggur
hann ekki til að þessir dýraskottulæknar verði
látnir ganga undir próf?
En stærsta og alvarlegasta árásin á iðnar-
starfsemina í landinu er sú afstaða hins opin-
bera, að knésetja innlenda iðnaðinn með því
að neita honum um hráefni til þess að vinna úr.
Eru allmörg iðnfyrirtæki þegar farin að fækka
við sig fólki og önnur komin að stöðvun. Er von-
andi að hið nýja Fjárhagsráð hagi innflutningi
hráefna þannig, að iðnaðurinn þurfi aldrei að
stöðvast af efnisleysi. Verkföll og kreppur ættu
að vera nægileg vopn til þess að halda honum
innan þeirra þróunartakmarka, sem sumir virð-
ast telja lífsskilyrði fyrir íslenzkt atvinnulíf.
Eg hefi talið rétt að benda þingheimi á þessi
atriði til sönnunar þeim orðum mínum, að það
er barátta framundan og alvara á ferðum. En
þótt svo sé og mikið sé ógert, þá get ég ekki
viðurkennt annað en að árangurinn af samtök-
um iðnaðarmanna og störfum Landssambands
iðnaðarmanna sé eftir vonum. Þetta er aðeins
15 ára unglingur. Bernsku- og unglingsárin af-
kastar enginn jafnmiklu og á fullorðinsárunum.
En grundvöllurinn er lagður og við byggjum ó-
trauðir áfram.
En einfaldasta og réttasta leiðin til þess að
kveða niður alla andstöðu og vinna sigur er sú,
að vanda svo alla iðnaðarvinnu, að ekki verði
að fundið og að engin gervi-iðnaðarmaður geti
komist þar nærri. Og að vinnuafköst verði slík
að allir verði að viðurkenna þar kunnáttumenn
að verki. Bindist öflugum samtökum í þessum
tilgangi. Og ég skal styðja ykkur í þeirri baráttu
meðan kraftarnir endast.
Að lokinni ræðu forseta voru þessir menn kosnir í
k jörbréfanefnd:
Guðm. H. Guðmundsson, Keykjavík,
Guðjón Magnússon, Hafnarfirði,
Indriði Helgason, Akureyri,
Óskar Jónsson, Vestmannaeyjum,
Jón H. Sigmundsson, Isafirði.
Er nefndin hafði athugað kjörbréfin, var fundur sett-
ur á ný. Hafði nefndin tekið öll kjörbréfin gild, að einu
undanteknu, en sá fulltrúi mætti ekki á þinginu.
Þessir fulltrúar sátu þingið:
Frá Akranesi:
Jóhann B. Guðnason, form. Iðnaðarmannafél.
Halldór Jörgensen, fyrir Iðnaðarmannafél.
Frá Akureyri:
Vigfús Friðriksson, fyrir Iðnaðarmannafél. form.
Indriði Helgason, fyrir Iðnaðarmannafél.
Frá Hafnarfirði:
Guðjón Magnússon fyrir Iðnaðarmannafél. form.
Þóroddur Hreinsson, fyrir Iðnaðarmannafél.
Bjarni Sveinsson, fyrir Iðnaðarmannafél.
Magnús Kjartansson, fyrir Málarafélagið
Ólafur Magnússon, fyrir Trésmiðafélagið
Bror Westerlund, fyrir Iðnskólann
Vigfús Sigurðsson, fyrir Iðnráðið
101