Tímarit iðnaðarmanna - 01.08.1956, Blaðsíða 3

TÍMARIT IÐNAÐARMANNA
3
iðnaðinum mjög fyrir þrifum. Var
mál þetta m. a. rætt nokkuð á síð-
asta iðnþingi. þótt eigi væri gerð
þar um það sérstök ályktun.
Þann 22. maí s.l., sendu Landssam-
band iðnaðarmanna og Félag ísl.
iðnrekenda sameiginlegt bréf til iðn-
aðarmálaráðherra, þar sem sú ósk
var borin fram, að stjórnskipuð yrði
þriggja manna nefnd til að kvnna
sér byggingarþörf iðnaðarins í land
inu, og tæki nefndin til sérstakrar
athugunar: —
1. Hvað Iiafi verið byggt af iðnað-
arbúsnæði s.l. 8 ár?
2. Hvort ætla megi, að húsnæðis-
skortur standi i vegi fyrir eðli-
legri þróun iðnfyrirtækja og
veiki samkeppniSaðstöðu þeirra
gagnvart erlendum varningi?
3. Hve mikið þarf að byggja nú og
næstu 3—4 ár til þess að mæta
brýnustu húsnæðisþörfum þess
iðnaðar sem nú er fyrir í land-
inu? (rúmmetrar bygginga og
áætlað kostnaðarverð.)
4. Að hve miklu leyti iðnfyrirtækin
telji sig hafa fjármagn til þess
að byggja fyrir?
5. Hverja aðstöðu iðnfyrirtæki hafa
til þess að fá hentugar bygging-
arlóðir og athafnasvæði hverju
sinni, með nægum fyrirvara áður
en ætlað er að byggingafram-
kvæmdir hefjist.
Iðnaðarmálaráðherra varð þegar
við þessum tilmælum og skipaði hinn
24. maí s.l. í nefnd þá: Eggert Jóns-
son, framkvæmdastjóra, Pál S. Páls-
son, hrl. og Helga Eyjólfsson, fram-
kvæmastjóra, er jafnframt var skip-
aður formaður nefndarinnar. Voru
nefndinni falin i meginatriðum þau
sömu verkefni, er að framan greinir.
Hinn 17. sept. s.I. skipaði iðnaðar-
málaráðherra til viðbótar i nefnd-
ina þá Harry Frederiksen, fram-
kvæmdastjóra og Axel Kristjánsson,
framkvæmdastjóra. Nefndin hefir
enn eigi lokið störfum, en þess er
að vænla, að iðnaðarmenn bregðist
vel við, og láti henni í té þær upp-
lýsingar, er hún þarfnast. Er og
ástæða til fyrir iðnaðarsamtökin til
þess að fylgja máli þessu eftir, þegar
niðurstöður rannsóknarinnar tiggja
fyrir. til þess að fá leyst úr þessum
mikla vanda iðnaðarins.
Innflutningur iðnaðarvara
og iðnaðarvinnu.
Rik áherzla hefir verið lögð á það
í samþykktum undanfarinna iðn-
þinga, að það væri eigi aðeins í þágu
iðnaðarmanna, heldur og beinn bag-
ur þjóðarheildarinnar, að eigi væri
sótt lil annarra landa um lausn
þeirra verkefna, sem auðvelt væri
að leysa af hendi í landinu sjálfu.
Hefir þetta einkum komið skýrt
fram í ályktunum um innflutning
fiskibáta og önnur mál i því sam-
bandi.
Miklir erfiðleikar hafa þó reynzt
á að fá þetta sjónarmið viðurkennt
í verki af stjórnarvöldum landsins.
Ennþá er verið að flytja inn fiski-
báta jafnbliða því að nýsmiði hefir
dregizt saman hér innanlands, og
var þó hvergi nærri eins mikil og
vera þurfti. Þótt ráðamenn þjóðar-
innar hafi að vísu viðurkennt nauð-
syn þess, að innlendar skipasmiða-
stöðvar hefðu næg vcrkefni við ný-
smíði til atvinnujöfnunar, þá hafa
þeir eigi treyst sér til að standa
gegn hinum háværu kröfum útvegs-
manna um innflutning.
Mikil brögð hafa verið að því, að
fiskibátum hafi verið siglt til út-
landa til þess að skipta þar iun vélar
í þeim, og er það eitt mesta hags-
munamál skipasmíðastöðvanna, að
því verði hætt, en skipt í þess slað
um vélarnar hér heima. Megin á-
stæðan til þess ástands. sem ríkt
hefir í þessum málum, er sú, að séu
vélarnar fluttar inn og skipt um þær
í bátunum hér heima, þarf að greiða
af þeim tolla og aðflutningsgjöld,
sem nema t. d. ca. 80—85 þús. króna
af 280 hk. vél, en ef skipt er um vél
erlendis, þarf engin slík gjöld að
greiða er báturinn kernur með hina
nýju vél hingað beim. Eru þannig
erlendar skipasmíðastöðvar beinlín-
is tollverndaðar fyrir binum inn-
lendu. Mál þetta hefir verið marg-
sinnis og ítarlega rætt m. a. bæði
við fyrrverandi og núverandi við-
skiptamálaráðherra, er báðir liafa
sýnt fullan skilning á málinu og
vilja lil að kippa því í lag, en báðir
bent á, að þetta væri á valdi fjár-
málaráðherra. Þegar rætt hefir verið
við fjármálaráðherra hefir hann að
vísu viðui-kennt, að þetta mál þyrfti
að leysa, en hann hefir neitað að
fara þá leið að endurgreiða aðflutn-
ingsgjöldin, sem þó virðast liggja
beinast við, og i öðru lagi hefir hann
haldið því fram, að ef þessi aðflutn-
ingsgjöld yrðu felld niður, þá þyrfti
um leið að gera eitthvað hliðstætt
fyrir landbúnaðinn, sem þá yrði til
verulegs tekjumissis fyrir rikissjóð.
Fær þó ríkissjóður ekki tekjur af
þeim vélum, sem nú er skipt um í
bátum erlendis.
Eigendur dráttarbrautanna hafa
nú stofnað með sér félag, er hefir
tekið forystuna í baráttunni fyrir
þessum og öðrum hagsmunamálum
skipasmíðastöðvanna en Landssam-
bandið mun að sjálfsögðu veita því
fullan stuðning í þeirri baráttu.
Nú fyrir skömnni hafa enn verið
veitt innflutningsleyfi fyrir yfir-
byggðum almenningsbifreiðum, þótt
innlendar bifreiðasmiðjur hafi nú
nær engin verkefni við yfirbygging-
ar og horfi fram á algera stöðvun
í iðninni, ef ekki verður að gert.
Mál þetta hefir nýlega verið rætt
við viðskiptamálaráðherra, er kvað
sér liafa verið tjáð, af hálfu for-
mælenda sérleyfishafa, að ekki væri
bægt að fá byggt yfir bifreiðar hér,
nema með löngum fyrirvara, en auk
þess hefði bílaþörfin hjá Strætis-
vögnum Reykjavíkur verið svo að-
kallandi, að eigi hefði verið hægt
annað en veita þeim nú leyfi fyrir
yfirbyggðum vögnum. Annars lýsti
hann því sem eindregnum vilja
gjaldeyrisyfirvaldanna, að flytja
heldur inn grindur, en yfirbyggða
vagna, til gjaldeyrisspörunar. Þó
mætti gera ráð fyrir, að frá þeirri
stefnu yrði vikið, ef hægt væri að
kaupa hentuga yfirbyggða vagna
frá eimhverju því vöruskiptalandi,
sem vér þyrftum að kaupa meira
frá, en nú er gert, t. d. Ítalíu.
Iðnaðarskýrslur.
Söfnun iðnaðarskýrslna fyrir árið
1953, sem ákveðin var á sínum tíma,
og ol'l hefir verið rætt um, hefir
gengið mjög treglega. Voru og um
skeið horfur á, að alveg yrði að
hætta við þá söfnun, vegna þess,
hve illa hún gekk. Fengu þó fram-
kvæmdastjórar iðnaðarsamtakanna
ákvörðun um það frestað á s.l. hausti,
svo scm greinir í skýrslu Landssam-