Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1956, Blaðsíða 3

TlMARIT IÐNAÐARMANNA
gera það að einu helzta baráttumáli
sinu, að iðnaðurinn fái jafnréttis-
aðstöðu við sjávarútveg og land-
búnað ,með þvi að honum verði séð
fyrir stórauknum fjárframlögum ár-
iega til eflingar og uppbyggingar.
Það er ekki hægt að láta svo til
ganga öllu lengur, að engin stofnun
sé til, sem telji sig hafa nokkrar
skyldur til að lána fé i húsbygg-
ingar iðnaðarins. Það þarf að koma
á fót sérstakri deild annaðhvort
innan Iðnlánasjóðs eða við Iðnað-
arbankann, sem gegni því hlutverki
að lána út á fasteignir iðnfyrirtækja,
slík sjóðmyndun verður að komast
á með framlagi úr rikissjóði.
Iðnfyrirtæki greiða milljónatugi i
skatta, tolla og önnur opinber gjöld,
en á fjárlögum Alþingis eru aðeins
veittar 2.5 millj. króna til iðnaðar-
mála á móti 43.6 millj. til land-
búnaðarmála og 10.7 millj. til sjáv-
arútvegsmála. Iðnaðarmenn, nú er
kominn tími til þess að þið beitið
áhrifum ykkar við ráðamenn þjóð-
arinnar utan þings og innan, að þetta
misræmi verði leiðrétt áður en það
verður of seint. Iðnfyrirtæki eru að
sligast undir tollunum, sköttunum
og bátagjaldeyriskaupum fyrir nauð-
synlegustu vélum og tækjum. Á sama
tíma er allur þessi afrakstur frá
iðnaðinum fluttur yfir í aðra at-
vinnuvegi. Svo bart er gengið að
iðnfyrirtækjum, að sendir eru inn-
heimtumenn með lögregluaðstoð til
að krefja skatta af upphæðum, sem
oft eru ógreiddar af þeim, sem unn-
ið er fyrir, í láni 'hjá öðrum at-
vinnugreinum.
Iðnaðurinn þyrfti vissulega ekki
að biðja um opinbera aðstoð til
sinna þarfa, ef í einhverju væri
minnkuð sú skattaáþján og tolla,
sem fyrirtækin búa við. En fyrst
þessi háttur er á hafður, þá verða
iðnaðarsamtökin að krefjast þess
að fá aftur réttlátan hluta af of-
reiknuðum sköttum. Einnig er það
alkunna, að iðnfyrirtæki mæta
hinum verstu vaxtakjörum af aðal-
atvinnuvegum þjóðarinnar. Það er
furðulegt, hve erfitt er að fá ráða-
menn þjóðarinnar til þess að skilja
nauðsyn þess, að fslendingar eignist
sem flest vel búin iðnfyrirtæki, þeg-
ar þess er gælt, að flestir hafa orðið
lifsviðurværi sitt af iðnaði og það
er á allra vitorði að aukinn iðnaður
er í öllum menningarlöndum talinn
einn vísasti vegurinn til aukinnar
velmegunar og atvinnujöfnunar.
Heilbrigðir atvinnuvegir eru sú
undirstaða sem allt annað hvílir á.
Ég 'hefi verið nokkuð langorður
um þessi mál, en vonandi er þetta
atriði byrjun á mikilli sókn iðnaðar-
samtakanna fyrir jafnrétti og ég
vænti þess að þetta iðnþing sendi
frá sér skelegga áskorun til þings
og stjórnar, um að myndaður verði
byggingasjóður fyrir iðnaðinn og
að iðnlánasjóður verði efldur veru-
lega.
Iðnaðarmenn munu af áhuga fylgj-
ast vel með framvindu þessa máls
á næstu timum, og þá sérstaklega
meta alla þá aðstoð einstakra þing-
manna, sem gera vilja jafnréttis-
kröfu iðnaðarins að baráttumáli.
Nafnið Iðnaðarbankinn, mun hér
eftir sem nokkur undanfarin ár
prýða málaskrár Iðnþinga og Árs-
þinga iðnrekenda og er það ekki
að ófyrirsynju, svo mjög sem starf-
semi bankans hefur æ viðtækari
áhrif á rekstur iðnaðarins. Stofn-
un bankans var lieillarík ákvörðun
til eflingar iðnaðinum og hefur
bankinn hjálpað ótal mörgum, sem
hafa ekki átt aðgang að öðrum
lánastofnunum. En til þess að við-
halda eðlilegri þróun bankans þá
er hann í mikilli þörf fyrir aukið
fjármagn til útlána. Þessa þörf hefir
Alþingi viðurkennt, er það sam-
þykkti frumvarp um heimild til
handa rikisstjórninni til lántöku
fyrir bankann. Lengra hefur málið
ekki komizt, heimildin er því létt-
meti í fjárhirzlu bankans. Iðnaðar-
menn binda því miklar vonir við,
að núverandi ríkisstjórn vindi hráð-
an bug að því að útvega umrætt
lánsfé að upphæð 15 millj. króna.
Einnig verðum við að bera fram
þá kröfu, að iðnaðurinn fái sinn
hlut þegar tekjuafgangi ríkissjóðs
er úthlutað til atvinnuveganna.
Takmarkið er sama fyrirgreiðsla
ríkisvaldsins til iðnaðarins og til
landbúnaðar og sjávarútvegs.
Um áramót urðu bankastjóra-
skipti við Iðnaðarbankann. Helgi
Hermann Eiriksson óskaði eftir að
láta af störfum og vil ég við þetta
tækifæri þakka Helga H. Eiríkssyni
fyrir mikið og óeigingjarnt braut-
ryðjendastarf við bankann sem og
á öðrum sviðum iðnaðarmála.
Þá vil ég óska hinum nýja banka-
stjóra, Guðmundi Ólafs, allra heilla
í starfi og óska þess, að við megum
lcngi njóta starfskrafta lians og
mikillar þekkingar í bankamálum.
Góðir iðnaðarmenn, það er á-
nægjulegt hversu vel þetta iðnþing
er sótt. Það er visbending um, að
þið metið heildarsamtök ykkar, það
er styrkur fyrir okkur, sem stöndum
í fyrirsvari fyrir félögum og við
kunnum vel að meta allan áhuga,
sem sýndur er málum okkar til
framdráttar.
En vitanlega er misjafnt matið á
gildi samtakanna meðal margra og
oft skortir einnig á, að sambandið
og samstarfið við félögin í dreifbýl-
inu sé eins náið og æskilegt væri.
Ein megin orsök þess er sú, hve
Landssambandið hefur lítil fjárráð
til starfsemi sinnar. Ég vil því núna
beina þvi til allra þingfulltrúa, að
þeir hver og einn geri tilraun til
þess, að benda á leiðir til að efla
Landssambandið bæði fjárhag og
framkvæmdir.
Oft heyrist á mönnum, að svo til
öll okkar mál séu þegar komin i
fastar skorður, við séum búnir að
fá lög um iðju og iðnað, lög um
iðnfræðslu, lög um iðnskóla, Iðn-
aðarbanka og ótal margt fleira. Ég
vil vara við þessum hugsunarhætti.
Ég vil hinsvegar benda á það, að
iðnaðarmenn eiga í dag ótal mörg
þýðingarmikil mál óleyst, og alltaf
eru að skapast ný vandamál með
breyttum viðhorfum og því dyggari
og betri verður varðstaða okkar að
vera, því fleiri og stærri lög við
þurfum að standa vörð um.
Sem dæmi vil ég benda á, að við
þurfum að vinna að aukinni mennt-
un iðnaðarmanna, verklegri og bók-
legri, og þar með að tryggja betur
réttarstöðu okkar og samkeppnis-
hæfni, við þurfum að vinna að auk-
inn framleiðslu, því framleiðslu-
aukning er eina raunhæfa lausnin
fyrir kjarabótum og bættum lifs-
kjörum. Við þurfum að vinna að
betra samstarfi milli vinnuveitenda
og launþega. Við skulum ávallt leita
að viðfangsefnum til þess að fegra
og bæta lífið.
Góðir iðnaðarmenn og konur,
með þeirri einlægu ósk, að störf
ykkar um ókomin ár megi einkenn-
ast af réttlæti og dyggð til farsæld-
ar fyrir land og þjóð, segi ég 18.
Iðnþing íslendinga sett.