Tímarit iðnaðarmanna - 01.10.1973, Blaðsíða 21

Verk- og tœknimenntun
35. Iðnþing íslendinga harmar mikinn seinagang í
endurbótum á iðnfræðslukerfinu og átelur harðlega hve
litlu fjármagni er varið til uppbyggingar iðnfræðslukerf-
isins. Þingið bendir á, að á sl. 5 árum hafa fjárveitingar
til byggingarframkvæmda á menntaskólastigi numið um
218 millj. kr. en á sama tíma hafa fjárveitingar til bygg-
inga iðnskólans aðeins numið 58 millj. kr.
Verkleg menntun hefur þannig verið alger hornreki
fjárveitingarvaldsins og enginn skilningur verið fyrir því
hvað skynsamleg fjárfesting á því sviði er arðbær fyrir
þjóðfélagið. Endurvekja þarf virðingu fyrir verklegri
menntun og efla þarf álit á iðnaðarstörfum. Iðnþingið
telur að óhóflegur þungi hafi verið lagður á uppbygg-
ingu menntaskóla- og háskólanáms á kostnað verk- og
tæknimenntunar og beri nú brýnni nauðsyn en nokkru
sinni fyrr til þess að færa þau mál til skynsamlegra jafn-
vægis.
Framundan er mikill vöxtur í iðnaði með framkvæmd
iðnþróunaráætlunar, en þær ráðagerðir verða ekki fram-
kvæmdar nema jafnhliða sé byggt upp öflugt og virkt
iðnfræðslukerfi.
Efla og bæta þarf menntun starfsfólks í iðnaði á öllum
stigum, iðnverkafólks, iðnsveina og iðnmeistara.
Iðnþingið telur að endurskipuleggja þurfi yfirstjórn
verk- og iðnfræðslukerfisins og minnir í því tilefni á ítar-
legar tillögur 33. Iðnþingsins í þeim efnum.
Iðnþingið telur nauðsynlegt, að atvinnulífið hafi meiri
bein áhrif á framkvæmd iðnfræðslumálanna, m. a. með
því að stórauka valdsvið iðnfræðsluráðs og efla starf-
semi þess. Bæta þarf tengsl milli iðnfræðsluráðs og ráðu-
neytis með því að ráðuneytisstjóri viðkomandi ráðu-
neytis taki sæti skólayfirvalda í ráðinu.
Ennfremur telur þingið öll rök mæla með því að gerð
og endurskoðun námsskráa ásamt eftirliti með iðn-
fræðslunni falli undir frumkvæði iðnaðarráðuneytisins,
sem ætla verður að þekki bezt þarfir iðnaðarins fyrir
aukna menntun og starfsþjálfun hverju sinni.
Iðnþingið telur að fræðsla í almennum námsgeinum
eigi að fara fram á vegum hins almenna skólakerfis en
iðnfræðsluskólarnir eiga eingöngu að fást við fagkennslu,
þ. e. kennslu sem lýtur að sjálfum iðngreinunum.
Iðnþingið telur að fagkennslan þurfi að hefjast strax í
upphafi námstímans og á það jafnt við um nema sem
fara á námssamning hjá meistara og hina sem læra í
verknámsskóla. Einnig telur Iðnþingið, að nemar sem
ljúka verklegu námi í iðnfræðsluskóla þurfi að fá eins árs
verklega þjálfun hjá iðnfyrirtæki eða iðnmeistara, sem
færi að einhverju leyti fram á skólatímanum, áður en
þeir ganga undir sveinspróf.
Iðnþingið telur að veita þurfi iðnnemum, sem stunda
nám í verknámsskóla aðgang að námslánum, þar sem
þeir eru ekki á launum á námstímanum og hafa ekki
sömu tækifæri til tekjuöflunar í sumarleyfum og ýmsir
aðrir skólanemar.
Iðnþingið minnir á fyrri ályktanir sínar um meistara-
skóla og leggur áherzlu á, að enginn meistarabréf verði
gefin út án meistaraskólaprófs frá árslokum 1974 í þeim
iðngreinum, þar sem meistaraskóli er tekinn til starfa.
Jafnframt þarf að vinna að því að meistaraskóli nái til
sem flestra iðngreina á næstu árum.
Inðþing'ð harmar þann drátt, sem orðið hefur hjá
menntamálaráðuneytinu og fjárveitingavaldinu á því að
koma til móts við réttmætar óskir iðnfræðsluráðs og iðn-
þinga um fjárveitingar til skipulagningar iðnfræðslunnar.
Jafnframt fagnar iðnþing þeim upplýsingum menntamála-
ráðherra og ráðuneytisstjóra hans að á fjárlagatillögum
þessa árs er byrjunarfjárveiting til námskrárgerðar. Iðn-
þingið leggur mikla áherzlu á að störf við námsskrárgerð-
irnar hefjist sem fyrst og ennfremur, að fræðslunefndir
verði endurskoðaðar og þá í því formi, sem bezt getur
stutt að því að góður árangur náist í námsskrárgerðinni.
Iðnþingið telur nauðsynlegt að efnt verði til nám-
skeiða fyrir aðstoðarmenn í byggingariðnaði, t. d. við
járnavinnu, steynsteypulögn, handlöngun í múrverki, þak-
pappalögn o. fl., í samráði við fræðslunefndir viðeigandi
iðngreina.
Iðnþingið beinir þeim eindregnu tilmælum til yfir-
stjórnar fræðslumála, að tekið verði fyllsta tillit til óska
og þarfa atvinnulífsins við þá endurskoðun á iðnfræðslu-
löggjöfinni, sem nú fer fram. Jafnframt leggur iðnþingið
áherzlu á, að hraðað verði framkvæmd frumtillagna iðn-
fræðslulaganefndar en aðgerðum ekki frestað á meðan
beðið er endanlegs álits nefndarinnar.
Þá telur Iðnþingið að til þess að auka hagkvæmni og
afköst í iðju og iðnaði þurfi að auka markvisst menntun
þess fólks sem í starfsgreinunum starfa. Þingið telur að
starfsmenntunarkerfið þurfi að svara kröfum atvinnulífs-
ins á hverjum tíma og laga sig að þeim starfsbreytingum
sem framþróun atvinnulífsins krefst.
Til þess að svo megi verða telur Iðnþingið að eftirtalin
atriði eigi að leggja til grundvallar lagasetningu um
starfsfræðslu og vertingu starfsréttinda:
1. Á sviði iðju og iðnaðar skuli heimilt að mennta fólk
til hvers þess starfs, sem hefur sjálfstætt starfsheiti
og þörf er fyrir. Framkvæmd slíks náms má fara fram
í skilgreindum áföngum og Ijúki með prófum.
2. Gera skal í hverri starfsgrein námsskrá fyrir hvert
sjálfstætt starf innan greinarinnar og skal hún skil-
greina starfið, þörf þess og tilgang, þá skal hún enn-
fremur skilgreina menntastig þess svo og inntökuskil-
yrði bæði hvað snertir bóknámsþekkingu og fyrri
starfsmenntun og reynslu.
Heildarnámsskráin skal mynduð úr sjálfstæðum ein-
ingum, sem hver um sig lýkur með prófi.
3. í löggiltum iðngreinum skuli nemar hafa lokið öllum
þeim einingum, sem tilskyldar eru.
TÍMARIT IÐNAÐARMANNA
21