Tímarit iðnaðarmanna - 01.12.1978, Blaðsíða 20

Húsgagna- og innréttingaiðn-
aður er hér nefndur sérstaklega,
og ekki að ástæðulausu. Að aliti
stjórnar Landssambands iðnað-
armanna er hér unr að ræða iðn-
grein, sem hvað mest þörf er að
koma til aðstoðar. Hér skulu
ekki tíunduð þau rök ,sem fram
liafa verið færð því til stuðnings,
enda hefur Félag húsgagna- og
innréttingafiamleiðenda komið
á framfæri við stjórnvöld og sótt
formlega um frestun frekari
tollalækkana á innfluttum hús-
gögnum. Hvort aðrar aðgerðir
eru að dómi stjórnvalda heppi-
legri, verður að vega og meta, en
hitt er víst, að skjótra úrræða er
nú þörf þessari iðngrein til
bjargar.
Svarbréf F.Í.I.
til iðnaðarráðu
neytis
Til svars bréfi yðar viljum vér
byrja á að lýsa yfir stuðningi við
tilvitnaða grein úr samstarsyfir-
lýsingu stjórnarflokkanna. Jafn-
framt fögnum vér því, að settur
lrefur verið á fót starfshópur til
að fjalla um framkvæmd þessara
stefnumiða og lýsum yfir vilja
vorum til að veita starfshópnum
þær upplýsingar og aðra aðstoð,
sem vér megum.
Til svars Jreim sérstöku spurn-
ingum, sem fram koma í bréfi
yðar, er eftirfarandi í sömu röð
og spurningarnar:
1. Þegar gengið var frá inn-
göngu íslands í EFTA á árinu
1969 fóru fram umfangsmiklar
kannanir á stöðu iðnaðarins og
var m. a. rætt við fulltrúa allra
þeirra greina iðnaðarins, sem
EFTA aðildin snerti. Niðurstaða
þessara kannana var m. a. sú, að
16
Annað dæmi um iðngrein,
sem þarfnast skjótra aðgerða
stjórnvalda er skipaiðnaður, sem
mjög hefur orðið fyrir barðinu á
stuðninggsaðgerðum í sam-
keppnislöndum okkar. Frestun
tollalækkana kemur Jressari iðn-
grein ekki að gagni, Jjar sem eng-
inn tollur er, né hefur lengi ver-
ið á skipum. Þar er Jrví annars
konar aðgerða Jaörf og vísast í
Jdví sambandi til tillagna Félags
dráttarbrauta og skipasmiðja.
Hér hafa verið tekin dæmi um
tvær iðngreinar, sem nú þarfnast
að dómi stjómar Landssambands
iðnaðarmanna, skjótra aðgerða,
en Jró ekki hinna sömu. Þannig
er staða iðngreina og þörf fyrir
úrbætur mismunandi. Því skal
að lokum lögð á Jrað áhersla, að
frestun tollalækkaira eða aðrar
hömlur á innflutning er hvorki
einhlýt né varanleg lausn á
vandamálum íslensks iðnaðar.
Verði hins vegar gripið til slíkra
aðgerða, sem nú viiðist óhjá-
kvænrilegt í sumum gTeinum
iðnaðar, má Jrað ekki verða til
Jress, að jafnframt verði slegið á
frest brýnum úrbótum á að-
stöðumálum iðnaðarins, eins og
t. d. áframhaldandi lækkun tolla
af aðföngum og fjárfestingarvör-
um. Frestun tollalækkana án
annarra aðgerða væri ekki annað
en gálgafrestur og að ])eim fresti
loknum væri við svipaðan eða
sama vanda að glíma og nú.
Þórleifur Jónsson.
iðnþróun hér á landi var alls
ekki á því stigi, að hægt væri að
bera hana saman við iðnþróun í
öðrum EFTA-löndum. Eitt
veigamesta atriðið í J)ví sam-
banda vai', að afköst í íslenskum
iðnaði voru mun minni, e. t. v.
aðeins helmingur, en í iðnaði
annarra EFTA-landa.
Fyrir Jressu lágu margar or-
sakir, sem ekki verður farið náið
út í hér, en nefna má sem dæmi
smæð markaðarins og langvar-
andi haftakerfi. Astæður rninni
afkasta eru ekki aðalatriði máls-
ins, heldur hitt, að þetta var
staðreynd, sem iðnrekendum og
ráðamönnum var ljós.
Þess sáust víða merki í ákvörð-
unum um ráðstafanir, sem tekn-
ar voru fyrir inngöngu í EFTA,
að úr Jressu átti að bæta. Um
j>að má linna dæmi í bréfum
stjórnvalda til iðnrekenda, sem
skrifuð voru til staðfestingar á
atriðum, sem þessir aðilar liöfðu
orðið sammála um á fundurn,
sem sérstaklega fjölluðu urn
nauðsynlegar aðgerðir á aðlög-
unartíma (svokölluð EFTA-lol-
orð).
Iðnrekendur hafa mjög haldið
Jrví á lofti, að aðbúnaður iðnað-
ar, Jr. e. starfsskilyrði Jrau sem
honum eru búin, væru enn með
Jreim hætti, að ekki gæti orðið
hér nauðsynleg framþróun í iðn-
aðinum. Um Jrað að nauðsynleg
framþróun hafi ekki orðið vitna
hagskýrslur ,þannig að ekki Jrarf
um Jrað að deila. íslenskur iðn-
aður hefur að vísu til þessa hald-
ið markaðshlutdeild sinni á
heimsmarkaði í vel flestunr
greinum en á liinn bóginn ekki
náð Jreirri fótfestu á erlendum
mörkuðum, sem vænst var. Þá
hefur afkonra framleiðsluiðnað-
ar versnað undanfarin ár, nr. a.
vegna óraunhæfs aðhalds í verð-
lagsmálunr, þannig að dregið
hefur lir getu fyrirtækja til að
fást við framleiðniaukandi að-
gerðir, vöruþróun, leit að nýjum
framleiðslutækifærum, markaðs-
leit o. s. frv.
Það er sennilega ekki fjarri
lagi að áætla, að framleiðnistig
íslensks iðnaðar sé nú um fjórð-
ungi fyrir neðan framleiðnistig
iðnaðar í samkeppnislöndum
okkar, þannig að framleiðnistig
hefur batnað til nruna, en betur
má ef duga skal. Þetta er lang-
mikilvægasta staðreynd málsins
og langt yfir allar deilur um
TÍMARIT IBNAÐARMANNA