Tímarit iðnaðarmanna - 01.12.1978, Page 21

hvorum sé að kenna, stjórnvöld-
um eða iðnrekendum, hafin.
Þetta er jafnframt megin fors-
enda þess að iðnrekendur fara
fram á framlengingu aðlögunar-
tíma.
Það verður þó aldrei of oft
fram tekið, að lenging aðlögun-
artíma felst ekki einungis í frest-
un tollalækkana, heldur einnig,
og það er ekki síður mikilvægt,
að koma þeim umbótum á í að-
búnaði iðnreksti'ar á þeim tíma
sem vinnst með framlenoino-
O O
unni, að iðnaðinum verði gert
mögulegt að komast á hliðstætt
þróunarstig og iðnaður sam-
keppnislandanna. Einnig er
grundvallaratriði, að iðnaði
verði sköpuð sömu skilyrði og
öðrum grundvallaratvinnugrein-
um hér á landi. Verði ekki séð
um nauðsynlegar umbætur er
framlenging aðlögunartímans
tilgangslaus. Þetta jnarkmið
hlýtur að veia óumdeilanlegt
því ella væri stel'nt að því, að
leggja niður mikinn hluta ís-
lensks iðnaðar.
Þá hafa á síðustu árum, aðal-
lega síðan í oikukreppunni 1973,
verið teknar upp í víðtækum
mæli stuðnings- og styrktarað-
gerðir við einstakar greinar iðn-
aðar, fyrirtækjahópa eða jafnvel
einstök fyrirtæki í flestum
EFTA- og EBE löndum, en ekki
fer á milli mála, að með þeim
eru reglur fríverslunarsamning-
anna sniðgengnar, ef ekki þver-
brotnar og tæpast hægt að tala
lengur um raunverulega fríversl-
un, þótt enn sé gert hér á íslandi.
Undantekningar frá þessu er
helst að finna á íslandi og í Dan-
mörku og Sviss. Er hjálagt yfirlit
ylir stöðu mála hjá Efirahags- og
félagsmálaundirnefnd Ráðgjafa-
nefndar EFTA, en þeirri nefnd
var falið að rannsaka opinberar
styrktaraðgerðir og áhrif þeirra
á fríverslun.
Stefnumörkun var megin mál-
efni ársþings Félags íslenskra
iðnrekenda síðastliðið vor, og
eftir að stjórn félagsins hafði
unnið frekar úr þeirn hugmynd-
um, sem þar komu fram, var
gefin út stefnuskrá Félags ísl.
iðnrekenda.
í þessari stefnuskrá er að finna
tillögur iðnrekenda um þau atr-
iði, sem nauðsynlegt er að
breyta ,til að íslenskur iðnaður
veiði sú undirstaða bættra lífs-
kjara, sem hann hefur mögu-
leika til og stuðli að atvinnuör-
yggi þein'a, er við hann starfa,
með því að skapa ný atvinnu-
tækifæri, spara erleudan gjald-
eyri og afla hans og síðast en
ekki síst að greiða sambærileg
laun lyrir sama vinnuframlag og
greidd eru innanlands og í sant-
keppnislöndum okkar.
Hjálagt er eintak af stefnu-
skrá Félags íslenskra iðnrekenda
og er þar að finna skrá yfir þær
‘almennu aðgerðir, sem fram-
kvæma þarf á þessu og næsta
ári til að koma aðbúnaðarmálum
iðnaðarins í það horf, að æskileg
iðnþróun geti átt sér stað hér-
lendis.
I þessu sambandi vill Félag ís-
lenskra iðnrekenda enn einu
sinni leggja áherslu á, að þær að-
gerðir, sem framkvæma þarf í
þágu iðnaðar, eru abnetinar að-
gerðir, þ. e. aðgerðir sem koma
öllum greinum framleiðsluiðn-
aðar jafnt til góða, eir ekki sér-
stakar stuðningsaðgerðir, þ. e.
aðgerðir í þágu einstakra fyrir-
tækja, fyritækjahópa eða iðn-
greina. Teljum vér með öllu ó-
raunhæft að ætla að keppa við
aðrar þjóðir í sérstökum stuðn-
ingsaðgerðum, því að til þess
höfum við ekki fjármagn.
3. F.Í.I. telur varla unnt að
benda á að einstök fyrirtæki,
fyrirtækjahópar eða iðngreinar
hafi orðið fyrir meiri búsifjum
af völdum EFTA aðildar en önn-
ur. í framhaldi af því teljum vér,
að ef um mismunandi stöðu fyr-
irtækja í samkeppnisiðnaði sé að
ræða, þá sé orsakanna fyrst og
fremst að leita í fyrirtækjunum
sjálfum. Frá þessu eru þó þekkt-
ar undantekningar, s. s. þegar
samkeppnisvöru er ,,dumpað“
inn í landið. Þarira er oftast um
að ræða vörur frá svokölluðum
láglaunalöndum eða löndunum
austair járntjalds, eir lrér á lairdi
hefur hvorki verið beitt „airti-
dumpiirg" íré öðrum aðgerðum
til að koma í veg fyrir að „dump-
ing“ af þessu tagi valdi imrlend-
um framleiðeirdum erfiðleikum
og tjóiri. Slxkt er þó gert víðast í
öðrum löndunr og þykir sjálf-
sagt vegrra iinrleirdia hagsmuira
og er ekki talið stríða gegir á-
kvæðum fríverslunarsamiringa.
Eimrig má beirda á þamr mögu-
leika, að fyrirtæki hafi orðið til í
skjóli hafta, sem þó var ekki ætl-
að að skapa viðkomairdi fyrir-
tækjum vernd, þainrig að eðli-
legur samkeppnis gruxrdvöllur
liafi aldrei verið fyrir hendi.
Þá nrá beirda á, að ekki er
eirdilega gefið að hjálpa eigi öll-
um fyrirtækjum, sem lenda í
erfiðleikum vegna samkeppxri,
til áframhaldandi rekstrar. Eitt
gruirdvallaratriði fríversluirar er
að framleiða eigi hverja vöru þar
senr það er hagkvæmast. Kæmi
upp það tilvik lrér á larrdi, að
fyrirtæki í tiltekinxri grein gæti
ekki starfað á eðlilegum sam-
keppirisgrundvelli til lengri
tíma litið, bæri að leggja það
niður skv. hugsunarhætti frí-
versluirar. í nresta lagi gæti þá
verið um opiirberair stuðniirg að
ræða við að leggja fyrirtækið
íriður eða að aðstoða við að taka
upp samkeppnishæfa fram-
leiðslu.
í ofangreindum svörum er að
fiinra megin viðhorf Félags ís-
leirskra iðnrekenda til framsettra
spurninga, en vér ítrekum að vér
erum reiðubúnir til frekara sam-
starfs við starfshópimr og bíðum
aðeiirs eftir beiðiri þar að lút-
andi. Virðingarfyllst,
Félag íslexrskra iðnrekeirda
Haukar Björnsson.
TÍMARIT IÐNAÐARMANNA
17