Vikan - 10.01.1952, Page 10

10
VIKAN, nr. 2, 1952
f ... 1 '
• HEIMILifi •
V ... ...........
Matseðillinn
Egg jahvítukaka:
iy3 bolli hveiti, iy2 tesk. ger,
y, tesk. salt, 3 eggjarauður, 1
bolli sykur, y3 bolli vatn, vanillu-
dropar, 3 eggjahvítur.
Rauðum og sykri er hrært saman
þar 'til það er hvítt og létt. Hveiti og
ger blandað og hrært saman við. Salt,
vatn og vanilludropar sett út í.
Eggjahviturnar eru stífþeyttar með
ofurlitlum sykri. Setjist ofan á ann-
an tertubotninn, þegar hann er nærri
bakaður, því næst er hann aftur sett-
ur inn í ofninn og látinn vera þar
þangað til eggjahvíturnar eru ljós-
gular. Á milli botnanna er sett sulta
og þeyttur rjómi.
Appelsínukökur:
6 egg, y2 kg. sykur, 125 gr.
appelsínubörkur, 450 gr. hveiti.
Egg og sykur hrært í V2 tíma.
Appelsinubörkurinn (hvítan skorin
vel innan úr) er skorinn í mjóar litl-
ar ræmur og hrærður saman við egg-
in. Síðan er hveitið hrært út í, rétt
áður en kökurnar eru settar í ofninn.
Pannan er vel smurð og deigið mótað
með teskeið í litlar kringlóttar kök-
ur. Þær eru bakaðar ljósgular.
Sítrónukökur:
200 -gr. smjör, 180 gr. sykur, 1
sítróna, 3 egg, 50 gr. möndlur,
250 gr. hveiti.
Smjörið er brætt og hrært með
sykrinum þar til það er hvítt. Þá eru
eggjarauðurnar hrærðar saman við,
einnig sítrónusafinn og rifinn börk-
urinn. Síðast er hveitið látið út i
ásamt stífþeyttum eggjahvítunum.
Deigið er sett á vel smurða plötu með
teskeið, og afhýddar saxaðar möndlur
settar ofan á.
Tízkumynd
Látlaus samkvæmiskjóll úr hvítu
silkiflaueli. Pilsið er afar efnismikið,
blússan er aðskorin og liggur kragi
um axlirnar og niðurfyrir brjóstin.
Stúlkan sem ber kjólinn er engin önn-
ur en hin fagra brezka leikkona Joan
Rice. Það er athyglisvert að hún hef-
ur enga skartgripi.
Andlitssnyrting.
Eftir Vivan Huber.
Snyrtileg kona er alltaf aðlaðandi,
jafnvel þó að hún sé ekki fögur frá
náttúrunnar hendi.
tltlit konunnar er ekki aðallega
komið undir kremi og púðri, heldur
heilsufari. Hún getur sjálf stutt að
heilbrigði með hollu mataræði, leik-
fimi, útiíþróttum og böðum — helzt
gufubaði einu sinni í viku — þó ekki
sízt með hvíld og nægilegum svefni.
Á þessum grundvelli getur hún því
næst gert frekari i'áðstafanir.
Þegar talað er um daglega með-
ferð húðarinnar, er fyrst og fremst
átt við að húðinni sé haldið hreinni,
þ. e. a. s. að púður og ryk sé strok-
ið burtu og maður freistist aldrei til
til þess að fara að hátta án þess að
hreinsa húðina vel!
Bezta aðferðin til að halda húðinni
hreinni, er að nota feitt krem. Vatn
og sápa hreinsa ekki eins vel. Auk
þess hefur fólk mismunandi húð, svo
að sama aðferð gildir ekki fyrir alla.
Húðin er „normal", þurr eða feit,
og fyrir getur komið, að húðin á nef-
inu og hökunni sé feit, en þurr á
hálsi og kinnum. Ef maður er ekki
viss um, hvernig húð maður hefur,
er eina ráðið að leita til sérfræðings,
svo að hægt sé að_ nota rétta aðferð
við húðina.
Til andlitssnyrtingar er hægt að
nota sítrónur, agúrkur, mjólk, rjóma
o. s. frv. Þessi sömu efni er að finna
i fegurðarmeðulum, sem keypt eru
dýru verði.
Það er nauðsynlegt að þvo hendurn-
ar úr volgu sápuvatni áður en and-
iitssnyrtingin hefst. Bezt er að binda
hreinan klút um hárið.
Það er ekki sama á hvern hátt
kremið er borið á. Verið mjúkhent
og gætið þess að vera einkar var-
kár, þegar þér núið kringum aug-
un. Það getur gert illt verra að
nudda andlitið, ef ekki er farið rétt
að. Til þess að örva blóðrásina í and-
litinu og slétta úr húðinni er gott að
banka húðina með fingurgómunum,
en gæta ber fyllstu varúðar.
Sumir vilja halda því fram, að húð-
in breytist með aldrinum, en að
mestu verður hún óbreytt allt okkar
líf.
UPPELDIS GREIN
Eftir G. C. Myers Ph. D.
IIUI
Barn, sem bítur og klípur.
Það er undravert, hve margar ráða-
lausar mæður skrifa út af börnum,
sem bíta þær. Ég fæ aldrei samúð
með þessum mæðrum vegna sárs-
aukans, sem þær verða fyrir, þegar
börnin bíta þær, en ég hef nokkurt
hugboð um skapgerð litlu óþekkt-
arormanna.
Ein þessara m'æðra skrifar á
þessa leið:
„Dóttir mín, sem er eins árs, hefur
þann sið að bita og klípa. Stundum
reynir hún að bíta manninn minn,
en oftast nær verð ég fyrir því.“
Fannst það „sniðugt“.
„Hún byrjaði að bíta rúmlega
fjögra mánaða, þegar hún var að
taka fyrstu tennurnar. Þá fannst
okkur það ,,sniðugt“. Nú bítur hún
mig og klípur alveg að ástæðulausu.
Ég reyndi að forðast hana, þegar ég
sá þennan glampa í augum henn-
ar. Ég lét sem ég tæki ekki eftir
henni. Ég reyndi að segja nei og slá
á hönd hennar. Öll þessi ráð hafa
reynzt gagnslaus.
Stundum reynir hún að bita mig,
þegar hún ætlar að taka eitthvað,
sem ég banna henni að fá. Eftir að
hún tók jaxla, bítur hún eins
og óður hundur. Ef mér tekst að
forða mér, þá bítur hún jafnvel hönd-
ina á sjálfri sér eða pílárana í leik-
grindinni sinni. Ég óttast, að hún
bíti annað fólk, einkum börn.“
Hér fer á eftir aðalefni úr bréfi
því, sem ég skrifaði þessari móður:
Það er auðveit að sjá hversu mikla
Ekemmtun litla stúlkan hefur af því
að bíta og klípa yður og föður sinn.
1 lengri tíma mun hún hafa haldið,
að þetta væri leikur. Og þegar þér
hafið öðru hverju slegið á höndina
á henni, þá hefur hún haldið, að þér
kynnuð ekki leikinn, hefðuð ruglast
eitthvað í reglum hans. Vafalaust
hafa höggin verið létt og sársauka-
laus. Áreiðanlega hafið þér ekki
slegið á höndina á henni í hvert
skipti, sem hún beit, heldur aðeins
öðru hverju, svo að henni hefur í
mesta lagi leiðst það.
Tafarlaus refsing.
Til þess að hægt sé að leysa þetta
vandamál þarf hún að gjalda fyrir
það hve heimskulega þér hafið farið
að ráðum yðar, en það getur haft
alvarlegar afleiðingar í för með sér
að bíða lengur með að refsa henni.
Það er nauðsynlegt, að hún setji
sársauka alltaf í samband við það,
er hún bitur eða klípur, ef á að
venja hana af því. Eftirleiðis ætti
sá eða sú, sem verður fyrir því, að
hún bíti, að sjá til þess að hún finni
til líkamlegs sársauka eins og hann
væri bein afleiðing af verknaði henn-
ar. Takið upp pilsið hennar og sláið
snöggt á bert lærið á henni með flöt-
um lófanum, án þess að mæla orð.
Það sem hefur mesta þýðingu er
að höggið fylgi undantekningarlaust.
Áður en langt um líður verður verkn-
aðurinn í svo nánu sambandi við
sársaukann að hann verður henni
fremur til óþæginda en ánægju.
Með öðrum börnum.
Ef þér farið að mínum ráðum, er
ekki ólíklegt, að hún hætti við að bíta
önnur börn. En þér ættuð að vera
viðstaddar, þegar hún er með öðrum
börnum til þess að það sé öruggt, að
hún geti aldrei klipið eða bitið án
þess að fá refsingu. En varizt að
refsa barninu með því að bíta það
eða klípa. Það gæti haft of alvarlegar
og hættulegar afleiðingar i för með
sér.
Ástæðan fyrir því, að refsing virð-
ist ekki hafa nein áhrif á sum börn
er sú að hún er ekki framkvæmd.
Það getur verið gagnslaust að refsa
barni fyrir að bíta eöa klípa þegar
aðrir hafa sagt eftir því.
Auðvjtað ætti barnið, sem bítur að
verða aðnjótandi meiri ástúðar og
nærgætni milli þess sem þarf að
refsa því.
Eins og gengur —
Fólk, sem er hæverskt, feirriið ög
virðist jafnvel huglaust i daglegri
umgengni, er venjulega aðeins hug-'
laust, þegar um er að ræða hættur,
sem það sjálft lendir í; venjulega er
það fyrst til hjálpar, þegar hætta
vofir yfir öðrum.
---(Jean Paul Richter).
! ! !