Vikan - 10.01.1952, Qupperneq 12

12
VIKAN, nr. 2, 1952
reyndi að tala að hætti hóteleiganda. „I kvöld
er fólkið aðallega úti á svölunum — það er svo
ægilega heitt í veðri — og það er mikið étið af
ís — næstum eins mikið og í Nýju Jórvík."
Síðan gengu þeir hlið við hlið inn í hótelið.
En ekki voru þeir fyrr komnir upp tröppurnar
en gestirnir hópuðust að Felix. Það var auðséð,
að hann hafði verið mjög vinsæll meðal þeirra.
Nokkru síðar sátu þeir svo inni í einkaherberg-
inu. Rakksoil sendi eftir kjúklingi handa Babíloni
og nokkrum vínflöskum.
„Kjúklingurinn er prýðisvel steiktur," sagði
Babilon. „Hann er hótelinu til sóma. En heyrið
þér mig, kæri Rakksoll, hversvegna í dauðanum
rákuð þér Rokkó.“
„Þér hafið þá heyrt af því?“
„Góði vinur minn, það var sagt frá þessu í
óllum blöðum meginlandsins. Sumir spáðu því,
að hótelinu yrði að loka innan hálfs árs. En auð-
vitað vissi ég betur. Ég vissi, að þér hefðuð ekki
rekið Rokkó að ástæðulausu og að þér hefðuð
þegar séð yður fyrir manni í hans stað.“
„Sannast að segja hef ég ekki ennþá fengið
mann í hans stað,“ sagði Theodór Rakksoll með
lítið eitt iðrandi hreimi; „en til allrar hamingju
uppgötvuðum við góðan listamann meðal bryt-
anna, listamann, sem nálgast Rokkó. En það var
bara einber heppni.“
„Já,“ sagði Babilon, „það var óráðlegt að
treysta á heppnina, þegar svona mikið var í
húfi.“
„1 raun og veru treysti ég ekki á heppnina.
Ég treysti Rokkó, og hann brást mér.“
„Hversvegna lenti ykkur saman?"
„Okkur lenti ekki saman. Ég kom með honum
kvöld eitt í höfðingjaíbúðinni, þar sem hann var
að smyrja lík -—“
„Hvað segið þér?“ hrópaði Babílon.
„Hann var að smyrja lík í svefnherbergi höfð-
ingjaíbúðarinnar,“ endurtók Rakksoll án þess að
láta sér bregða.
Þeir horfðust í augu stutta stund, og þá hellti
Rakksoll aftur i glas Babílons.
„Segið mér alla söguna,“ sagði Babilon, hall-
aði sér aftur i stólnum og kveikti sér i vindli.
Og Rakksoll sagði honum allan gang málanna,
eins nákvæmlega og hann gat. Það var löng og
flókin frásögn. Hann talaði án afláts í klukku-
tíma. Á rneðan sagði Felix fátt, bærði varla á
sér; augu hans glóðu einungis gegnum bláskýj-
aðan vindlareykinn. Klukkan á arinhillunni sló
tólf.
„Nú fáum við okkur viski og sóda,“ sagði
Rakksoll og reis upp til að hringja bjöllunni; en
Babílon bægði honum frá.
„Þér hafið enn ekki sagt mér, hvernig fór
með viðtalið milli Áka prins og Leví Sampsonar,"
sagði Babilon.
„Ég veit það ekki sjálfur. En ég fæ eflaust
að vita það á morgun. En mér þykir samt lík-
legt, að Leví láni Áka ekki milljónina. Ég hef
nokkuð fyrir mér í því, að peningarnir hafi ver-
ið lánaðir öðrum.“
„Jahá,“ sagði Babilon ihugandi; og síðan hirðu-
leysislega: „Mér kemur það ekki mjög á óvart,
þó að hægt sé að komast i baðherbergið i höfð-
ingjaíbúðinni eftir þessum leynigangi."
„Af hverju segið þér það?“
„Nú, þetta er svo ofboð einfalt, svo ofboð ein-
falt,“ sagði Babílon. „Ég reyndi ætíð að skipta
mér sem minnst að þessu leynimakki. Ég vissi,
að eitthvað óhreint var í hótelinu; ég fann það
einhvernveginn á mér. En mér fannst líka mér
kæmi það ekki við. Mitt starf var einvörðungu
að sjá gestunum fyrir góðum beina og góðum
aðbúnaði. Ég hafði fyrir löngu ákveðið með sjálf-
um mér að leiða allt leynimakk hjá mér, þang-
að til ég yrði þess augljóslega áskynja, en það
varð aldrei. Samt hlýt ég a& játa, að það er eitt-
hvað skemmtilegt og spennandi við þessa mála-
flækju, og vafalaust eruð þér á sama máli.“
„Það er ég,“ sagði Rakksoll, „þó að ég viti,
að þér gerið gys að vafstrinu í mér.“
„Nei, langt í frá,“ svaraði Rakksoll. „Hvað
ætlið þér svo að gera næst, ef ég má spyrja?“
„Það veit ég ekki sjálfur,"' sagði Rakksoll.
„Já, einmitt það,“ sagði Babílon. Svo þagði
hann stutta stund. „Ég sá Sjúls af tilviljun í
dag.“
„Segið þér satt!“ sagði Rakksoll. „Hvar?“
„Ég sá hann árla i morgun, í París, rétt áður
en ég lagði af stað hingað. Þetta var einber til-
viljun, og Sjúls var mjög hissa að sjá mig. Hann
spurði mig, hvert ég væri að fara, og ég sagðist
vera að fara til Svisslands. Þá var ég ennþá ein-
ráðinn í að fara til Svisslands. Ég hélt þá það
yrði betra fyrir mig að fara þangað aftur án
þess að koma til Lundúna. En stuttu síðar skipti
ég um skoðun og ákvað að fara til Lundúna, þó
að ég vissi mér mundi líða þar hálfilla án hótels-
ins míns. Svo spurði ég Sjúls, hvert hann ætl-
aði, og hann sagðist vera að leggja af stað til
Konstantínóplu, og síðan skildum við.“
„Til Konstantínóplu, ekki nema það þó,“ sagði
Rakksoll. „ÞaV ætti hann að sóma sér vel.“
,,En,“ sagði Babílon, „svo sá ég hann aftur
seinna.“
„Hvar ?“
„Við Tserin Kross, fimm mínútum áður en ég
var svo heppinn að rekast á yður. Sjúls hefur
því alls ekki farið til Konstantínóplu. Hann tók
ekki eftir mér, annars hefði ég stungið því að
honum, að það væri nokkuð langsótt að fara
um Lundúnir á leið frá París til Konstantínóplu."
„Ósvífinn er hann, þrjóturinn," hreytti Theodór
Rakksoll út úr sér. „Ósvífinn er hann, bölvaður
þrjóturinn."
22. KAFLI.
Það sem gerðist í vínkjallaranum.
„Vitið þér nokkuð um fyrri ævi Sjúls þessa?“
spurði Rakksoll og fékk sér meira viskí.
„Ekkert að ráði,“ sagði Babílon. „Ég vissi ekki,
að hann væri Tommi Jakobsson, fyrr en þér sögð-
uð mér það. Og ekki vissi ég heldur, að þau
Spensa væru gift. Að visu hefur mig lengi grunað,
að samband þeirra væri eitthvað nánara en venju-
legt er um starfsfólk i hóteli. Allt og sumt sem ég
veit um Sjúls — hann verður aldrei kall-
aður annað en Sjúls —■ er það, að hann vann
sig smám saman upp í eina mestu virðingar-
stöðu hótelsins. Réyndar tekur hann fram öll-
um, sem ég hef kynnzt, að leikni og vitsmun-
um, og hann er sérdeilis laginn við að halda
virðingu sinni án þess að skyggja á aðra. En
ég býst við, að þessar upplýsingar hafi lítið gildi
I aðsteðjandi erfiðleikum."
„Hverjir álítið þér að séu hinir aðsteðjandi erf-
iðleikar ?“ spurði Rakksoll blátt áfram.
„Ætli það sé ekki að grafast fyrir, hverra
erinda hann sé núna i Lundúnum ?“
„Það er nú ósköp auðvelt viðfangs,“ sagði
Rakksoll.
„Jæja? Álítið þér kannski hann ætli sér nú að
gefa sig fram við dómstólana eða að hann sé
hnýttur hótelinu vanaböndum, sem hann fái ekki
slitið ?“
„Hvorugt," sagði Rakksoll. „Sjúls er að búa
sig undir nýja tilraun — allt og sumt.“
„Nýja tilraun ?“
„Hann ætlar að reyna aftur til við Áka prins,
með því að svipta hann lífi eða ræna honum í
annað sinn. Líklega ætlar hann að reyna að
myrða hann í þetta skipti, ekkert líklegra. Hann
hefur getið sér til, að við verðum að halda hrak-
föllum Áka leyndum, og það ætlar hann að not-
færa sér. Launin, sem hann fær fyrir ódæðið
eru eflaust geysimikil, þvi að maðurinn er vel-
stæður að eigin sögn, og hann ætlar sér að
hljóta þau, hvað sem það kostar. Hann hefur
sýnt af sér mikla dirfsku fram að þessu, en nú
býst ég við hann fari fyrst að brýna busann
svo að bíti.“
„En hvað getur hann gert? Kemur yður til
hugar hann reyni að vinna á Áka hér í hótel-
inu.“
Ofan til vinstri: Forfeður bifreiðarinnar voru frönsku körfuvagnamir, sem notaðir voru fyrir
tveimur öldum. — Neðan til vinstri: Næstum allir brautryðjendur á sviði flugsins hafa gert sínar
fyrstu athuganir á flugdrekum. — Til hægri: TJr þessum ávexti er steinninn tekinn og notaður í
framleiðslu fegrunarlyfja. Hvaða ávöxtur er þetta? Apricósa.