Vikan - 24.01.1952, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 4, 1952
Gigolo og gigolette.
Framhald af bls. 10.
lega upphæð, ef áhorfendur voru vel fyrir kall-
aðir. Þau urðu afskaplega þreytt. Á ellefta degi
féll Stella í öngvit og varð að gefast upp. Syd
hélt áfram einn síns liðs, dansaði og snerist
þindarlaust, afkáralega. Aldrei höfðu þau lifað
hræðilegri stundir. Það var hámark niðurlæg-
ingarinnar. Það skildi eftir minningar fylltar
hryllingi og vesöld.
En þá fékk Syd nýja flugu. Hún skauzt í koll
honum, meðan hann snerist hægt og einn síns
liðs á dansgólfinu. Stella hafði oft sagt hún gæti
stungið sér í undirskál. Auðvitað mundu verða
brögð í tafli.
„Skrítið hvernig maður fær nýjar flugur,"
sagði hann síðar. „Þær koma eins og elding."
Skyndilega minntist hann þess, að hann hafði.
einhvern tima séð strák bera eld að olíupolli,
sem sletzt hafði á gangstétt. Upp hafði þotið
snöggur blossi. Náttúrlega urðu áhorfendur fyrst
og fremst heillaðir af eldsloganum á vatninu og
svo af stúlkunni, sem dirfðist að stinga sér nið-
ur í þá. Hann snarhætti að dansa; hann var
of áfjáður til að geta haldið áfram. Hann skýrði
þetta fyrir Stellu, og hún varð frá sér numin.
Hann skrifaði umboðsmanni, góðum vini sínum,
— Syd var vel til vina, því að hann var bezti
strákur — og umboðsmaðurinn lagði út fé.
Hann réði þau að hringleikahúsi i París, og
þau urðu happasæl. Þeim var borgið. Tilboð
streymdu að þeim. Syd fyllti skápana af nýj-
um klæðnuðum, og upp á tindinn stigu þau, um
leið og tilboð barst frá sumarhóteli einu á strönd-
inni.
„Baslið er búið að vera, ástin mín,“ sagði
hann blíðlega. „Við getum safnað okkur spari-
fé upp á seinni tímann, og þegar áhorfendur
verða leiðir á þessu, mun ég strax finna upp á
einhverju nýju.“
Og núna, viðvörunarlaust, á tindi velgengn-
innar, vildi Stella varpa öllu frá sér. Hann vissi
ekki, hvað hann ætti að segja. Honum tók það
sárt, að sjá hana svo óánægða. Hann elskaði
hana meir núna en jafnvel þegar þau giftust.
Hann elskaði hana, af því að þau höfðu smog-
ið andstreymið hlið við hlið, og hann elskaði hana,
af þvi að hann átti henni velgengnina að þakka;
nú gat hann aftur gengið sómasamlega til fara
og gat étið lyst sín. Hann þoldi ekki að horfa
á hana; angistin í elsku, gráu augunum olli hon-
um þjáningu. Feimnislega teygði hún fram hönd
sína og snart hans. Hann stundi þunglega.
„Þú veizt, hvað þetta hefur í för með sér, ást-
in min. Fyrri sambönd okkar i hótelunum eru
dauðadæmd. Yngra fólk tekur frá okkur það,
sem við höfðum áður. Þú veizt, hvernig þessar
kerlingar eru, þær vilja stráka og ekkert ann-
að, og auk þess er ég ekki nógu hár í lofti fyrir
þær; það skipti minna máli, meðan ég var yngri.
Þjið þýðir ekki að segja ég láti mig aldurinn engu
skipta, því að ég geri það."
„Kannski komumst við í kvikmyndir."
Hann yppti öxlum. Þau höfðu reynt það, með-
an þau áttu erfiðast uppdráttar.
„Mér er sama, hvað ég geri. Ug get farið í
búð."
„Heldurðu sé hægt að fá vinnu með óskunum
einum ?“
Hún fór aftur að gráta.
„Gerðu ekki þetta, ástin mín. Ég þoli það
ekki."
„Við eigum dálitið í sparibók."
„Ég veit það. Það mundi endast okkur sex mán-
uði. Að því loknu tæki sulturinn við. Fyrst mundu
smáhlutirnir hverfa til veðlánarans, siðan fötin,
alveg eins og í fyrra skiptið. Og svo yrðum við
að dansa í vesælustu kránum og hljóta mat og
fimmtiu franka fyrir kvöldið. Vinnulaus yrðum
við vikum saman. Og við myndum gina við
maraþondansi. Og hversu lengi endist fólkið til
að horfa á hann."
607.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
31. persónufornafn. — 34. móða. —- 36. þýðandi.
— 38. meira en víðtæka. — 39. sparsamur. —
42. nálgun. — 44. á hurð. — 45. heiðursmerki.
— 47. þrír eins.
Lárétt skýring:
1. þjófur. — 6. byrði
(í eftirdragi). — 9.
trylltir. — 10. líkams-
hluti. — 11. handsamir.
— 13. rafljós. — 15.
bruni. — 17. meindýr.
18. gælunafn. — 20.
gefur af sér. — 24.
hleypur. — 25. gætinn.
— 27. lyndiseinkunn. —
29. undrun. — 31. for-
skeyti. — 32. for. — 33.
bandið. -—• 35. eyði-
leggja. — 37. hreyfitæk-
ið. — 40. feiti. — 41.
væta. — 43. liðsafla. —
46. einþykk. — 48. á
kerti. — 49. tímabil. —
50. kann við sig. •— 51.
fáliðaður. — 52. vitring.
Lóörétt skýring:
1. hyggna. — 2. götu-
ys. — 3. geð. — 4.
friðir. — 5. innyflum. —
6. hofmóður. — 7. eyði.
— 8. ótónvísa. — 12.
ákæru. — 14. útbýting. — 16. nýjung í máli. —
19. kornmatur. •— 21. á litinn. -—• 22. á jakka.
— 23. sæmd. — 26. benti á til varnaðar. — 28.
rándýr — 29. trúlofunarveizla. — 30. tóbak. —
Lausn á 606. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. s. d. —• 3. sköpunargáfa. — 13. kró.
— 15. axla. — 16. ólán. — 17. rórilla. — 18.
slaufa. — 20. ísa. — 21. tíkar. — 24. gára. —
27. salirnir. — 29. unaland. — 31. fen. — 32.
Uni. — 33. Rannvéig. — 35. smið. — 36. og.
— 38. SI. — 39. eín. — 40. hv. — 41. rk. —
42. sóta. •—• 44. grandvar. — 47. tau. — 48. sag.
— 49. arininn. — 50. ungmærin. — 52. óman.
— 53. iðnar. —- 55. dór. — 57. stóran. •— 59.
óunninn. — 61. bíað. — 62. rani. — 63. lóa. —
64. aflamaðurinn. — 65. gr.
Lóðrétt: 1. skrínukostur. -— 2. drós. — 4.
kaldrani. — 5. öxá. — 6. plat. -— 7. ua. — 8.
aplaleg. — 9. góu. — 10. álfinum. — 11. fáa.
— 12. an. — 14. óragar. — 18. skafinna. — 19.
arin. — 22. ís. — 23. griðkonurnar. — 25. álasa.
— 26. ann. — 28. inir. ■— 30. dverginn. — 34.
efa. — 35. svana. — 37. góan. — 40. hvimpnin.
— 43. tugatal. — 44. garðana. — 45. dró. —
46. rindil. — 48. sæir. — 51. na. — 54. róar.
— 56. ónóg. — 57. S.l.F. — 58. óða. — 60. ,Uni.
— 61. ba. — 62. ru.
„Ég veit þú heldur ég sé auli, Syd."
Hann sneri höfði og leit á hana. Það voru tár
í augum hennar. Hann brosti, og bros hans var
aðlaðandi og blítt.
„Nei, ég veit þú ert það ekki. Ég vil þú sért
hamingjusöm. Þú ert alt, sem ég hef hlotið, þegar
að er gáð. Ég elska þig.“
Hann tók hana í faðminn og þrýsti henni að
sér. Hann greindi hjartslátt hennar. Ur því að
Stella tók sér þetta svona nærri, tja, þá var
ekki annað fyrir hann en taka því. Og ef hún
færi sér að voða, dæi ? Nei, nei, bezt að leyfa
henni að ráða og gefa skit í peningana. Hún
hreyfði sig lítið eitt.
„Hvað viltu, ástin min?"
Hún smeygði, sér úr faðmi hans og stóð á fæt-
ur. Hún gekk yfir að búningsborðinu.
„Ég býst við ég þurfi að verða tilbúin hvað úr
hverju?" sagði hún.
Hann spratt á fætur.
„Þú ætlar þó ekki að hafa aðra sýningu í
kvöld?" -
„1 kvöld og öll næstu kvöld, þangað til ég geri
út af við mig. Er um annað að ræða? Þú hefur
rétt fyrir þér, Syd. Ég get ekki horfið aftur til
þessara þefillu verustaða smáhótelanna og hafa
ekki nóg að éta. Drottinn minn, og svo mara-
þondans. Af hverju minntistu á hann? Að vera
örmagna og óhrein dögum saman og verða þá
að leggja árar í bát, af því að líkaminn neitar
að hlýða. Ætli ég geti ekki haldið áfram einn
mánuð í viðbót og þá færðu nægan tíma til að
skyggnast um eftir einhverju nýju."
„Nei, ástin mín, ég get ekki afborið það. Varp-
aðu þessu frá þér. Við björgumst einhvem veg-
inn. Við höfum soltið fyrr, við getum soltið
aftur."
Hún smeygði sér úr fötunum, og litla hrið
stóð hún nakin, nema hvað hún var i sokkum,
og horfði á sig í speglinum. Hún brosti stirfnu
brosi við sjálfri sér.
„Ég má ekki bregðazt áhorfendum mínum,"
sagði hún og skríkti. ENDIR.
Svar við mannlýsingu á bls. 4:
Þorgeir Hávarsson, í Fóstbræðra sögu.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. Dagur og nótt voru 12 stundir hvort — ea
dagur og nótt á sumri og vetri voru ekki
jafnlöng. Klukkustundirnar á daginn voru
lengri yfir sumárið heldur en klukkustundir
næturinnar, en þetta var gagnstætt yfir
veturinn. Nú eru klukkustundirnar jafnar
allan sólahringinn.
2. Ur kvæðinu Heimsósómi eftir Skáld-Svein,
sem ætla má, að hafi verið uppi á síðari
hluta 15. aldar.
3. Hann gaf út þrjár bækur: Ofan úr sveitum,
sögur (1892); Upp við fossa, skáldsögu
(1902); Dýrasögur (1910).
4. Hún er fædd í Portúgal og heitir fullu nafni
María do Carmo Miranda de Cunha.
5. Að hans skilningi vakir óákveðinn vilji i innsta.
kjarna tilverunnar. I öllum hlutum býr blind
þrá sem kallast meðvitund í manninum. 1
öllum hlutum er falin tilhneiging, sem.
aldrei fær fullnægingu. Lífið er þjáning.
Listin getur dregið úr henni um stundar-
sakir — og samúðin slæft hana, en engum
tekst að losna við hana að fullu nema meO
afneitun lífsviljans.
6. 15. ágúst 1945.
7. 1936. Hún lagðist svo niður á stríðsánm-
um og var ekki tekin upp aftur fyrr en í
júní 1946.
8. 28,35 grömm.
9. Belgiskt-franskt tónskáld (1822—90).
10. 1106. Biskup varð þá Jón ögmundsson.