Vikan - 07.02.1952, Side 8

8
VIKAN, nr. 6, 1952
Teikning eftir George McManus.
Úr öskunni
í eldinn.
Gissur: Nú má ég vera hreykinn. Ég hef aldeilis
haldið á spöðunum-í dag og verð hvíldinni feginn.
Ég er alveg örmagna. Bezt að vera heima í kvöld.
Robbur: Hæ, Gissur, gamli trallara prallari,
eigum við ekki að fá okkur einn lítinn eins og
í dentíð.
Gissur: Hvar heyrði ég þetta sagt áður? Jæja
þá, við skulum fá okkur einn, en bara einn. Förum
til Dinta.
Bjólan: Ég hef ekki séð Gissur i heila öld —
ekkert múður — fylltu glösin aftur.
Maulan: Gaman að hitta þig, Gissur. Þú ert
sjaldséður orðinn hér um slóðir.
Baulan: Þetta er alveg eins og i dentíð.
Gissur: Jæja, einn í viðbót, en svo verð ég að
fara heim.
Robbur: Æ, farðu ekki, það er rétt að byrja að
lifna yfir piltunum.
Gissur: Fyrirgefðu gamli, ég er útjaskaður, ég
verð að fara heim.
Gissur: O, fari það nú i kolað, miðar að óper-
unni. Æ, ég vildi ég hefði verið kyrr hjá strák-
unum.
Gissur: Jæja, þá er ég búinn að dubba mig. Ekk-
ert röfl góði, það gagnar ekki. Til óperunnar verð
ég að fara með Rasminu, hvort sem mér líkar
betur eða verr.
Gissur: Nú, þá er ég tilbúinn að fara í óperuna.
Miðarnir eru í hattinum.
Rasmína: Fíflið þitt! Það er engin óperusýning
I kvöld. Eru þetta miðarnir, sem lágu á borðinu?
Rasmína: Þeir eru tveggja vikna gamlir,
mannstekki? Ég var slæm af kvefi og gat ekki
farið.
Gissur: Ha-ha-ha-ha-ha, en sú vitleysa í mér!
En úr því ég er kominn í fötin þá held ég sé bezt
ég skreppi út sem snöggvast.
Rasmina: Afbragðs uppástunga. Ég verð ekki
mínút.u. Svo skulum við heimsækja Kriss Einuga.
Ég hef svo gaman að heyra frúna hans syngja.
Gissur: Farðu þér bara rólega. Þeim mun síðar,
þeim mun betra.