Vikan - 07.02.1952, Side 10

10
VIKAN, nr. 6, 1952
r " "
• HEIMIUÐ •
V—
Matseðillinn
Kartöf lusúpa:
% kg. kartöflur, 2 1. vatn eða
kjötsoð, 1 blaðlaukur (púrra),
salt og pipar, 1—2 gulrætur, 30
gr. smjörlíki, 25 gr. hveiti.
Kartöflurnar flysjaðar, brytjaðar
smátt, þvegnar og soðnar í vatninu
eða kjötsoðinu. Blaðlaukurinn og gul-
rótin soðin með þar til þau eru meyr,
þá tekin upp úr. Þegar kartöflurnar
eru komnar í mauk, eru þær pressað-
ar gegnum gatasigti með soðinu.
Gulrótin skorin með riffluðum hnif i
smábita og blaðlaukurinn í sneiðar.
Smjörlíkið er brætt, hveitið hrært
þar út i og þynnt út með kartöflusoð-
inu. Krydd er látið í eftir smekk.
Soðið í 5—10 mín. Þá er gulrótin og
blaðlaukurinn sett út í. Borðað með
hveitibrauði. Ef kartöflurnar eru
mjölmiklar, þarf minna hveiti.
Beinlausir fuglar:
500—600 gr. kindakjöt (bein-
laust) 50 gr. reykt flesk, 80 gr.
smjörlíki, 1 tsk. sykur, % tesk.
salt, pipar á hnifsodd, % 1. vatn.
Kjötið er skorið i alsltórar sneiðar,
þversum á þræðina, og barið. Á aðra
hlið kjötsneiðarinnar er kryddinu
stráð og þar á er nuddað smjörlíki.
Fleskið er skorið í 8 ræmur, 1 ræma
sett á hverja kjötsneið og sneiðinni
vafið þétt saman. Brennisteinn tekinn
af aldspýtu og henni stungið gegn-
um rúlluna, einnig má binda segl-
garni utan um.
Kjötrúllurnar brúnaðar í smjör-
liki. Heitu vatni hellt yfir þær og
þær soðnar við hægan hita í 2—3
stundarfjórðunga, því næst teknar
upp úr.
Sósan: % 1. steikarsoð, 10 gr,
hveiti, salt og sósulitur.
Hveitið er hrært út í köldu vatni
og látið bíða um stund. Steikarsoðið
jafnað með hveitijafningnum, salt og
sósulitur sett í eftir smekk.
Kjötrúllunum raðað á fat, eldspýt-
an tekin úr áður. Soðnar og franskar
kartöflur bornar með.
Aprikósumauk:
300 gr. þurrkaðar aprikósur, 100
gr. sykur, 1% dl. vatn.
Aprikósurnar eru þvegnar og látn-
ar liggja í bleyti í vatninu og sykrin-
um yfir nótt. Soðnar þar til þær eru
orðnar meyrar, teknar upp úr og lög-
urinn soðinn lengur og sykri bætt út
í, vilji maður hafa hann sætari. Þess-
um legi er hellt á aprikósurnar. Borð-
að með þeyttum rjóma.
Hirðing handa og handleggja.
Kona þarf ekki að vera lagleg í
andliti til þess að hrífa karlmann.
Það eykur á yndisþokka hverrar
konu, að hún hafi mjúkar og velhirt-
ar hendur. Hendurnar tala sínu máli,
þær geta komiö upp um smekk og
menningu og illa hirtum höndum er
fremúr veitt athygli en óreglulegu
andliti. Það kemur oft fyrir, að kon-
ur, sem hinða hendurnar vel, gleyma
handleggjunum, en það er vitanlega
ófært.
Konur geta ekki setið aðgerðar-
lausar með hendur í skauti sér. Flest-
ar hafa þær einhvern starfa, hvort
heldur í eldhúsinu eða annarsstaðar
—- oft jafnvel á báðum stöðunum.
Það er vissulega ekki auðvelt fyrir
konu, sem vinnur við alls konar
hreingerningar að hafa vel hirtar
hendur, en hugsi hún sig ofurlítið um
og fari skynsamlega að ráðum sínum,
þá ætti það að geta tekizt þrátt fyrir
allt. 1 fyrsta lagi þarf hún að venja
sig á að nota hanzka við alla grófa
vinnu. Gúmmihanzkar eru hentug-
astir. Sódi, sem notaður er til hrein-
gerninga orsakar, að húðin verður
hrjúf og neglurnar stökkar. Auk þess
er nauðsynlegt að þvo hendurnar vel,
og vera óspar á naglaburstann. Húð-
in mýkist, ef hún er burstuð. Þar eð
óhreinindi setjast fremur í óslétta
búð, er nauðsynlegt að gera allt til
þess að halda henni mjúkri. Það er
ágætt að setja eina teskeið af buris
út í þvottavatnið, og þá má ekki
gleyma að hafa alltaf einhvers konar
handáburð við höndina, hann kemur
í veg fyrir, að núðin þorni. Það þarf
varla að taka það fram, að hand-
áburðurinn verður að vera góður og
ekki nægir að nota hann á eftir þvott-
um, heldur þarf að bera hendur og
handleggi á hverju kvöldi. Einkum
þarf að gæta þess að bera vel á oln-
bogana.
Það er undravert að sjá hve marg-
ar konur hafa ljóta olnboga. Ef húð-
in er g~óf og hörð, er alveg hættu-
laust að nota vikur (pimpstein) til
þess að ná þvi mesta. Seinna nægir að
nota naglabursta og bera því næst
feitt krem á eftir. Ef húðin er mjög
rauð er ágætt að nota sítrónusafa,
dregur það úr roðanum, þessvegna
ætti hver kona að eiga sítrónu heima
— svo framarlega sem þær fást í
búðum. En það þarf alltaf að nota
krem á eftir, þvi að þær þurrka húð-
ina.
Ef fingurnir eru gulir af nikotíni
vegna mikillar tóbaksnotkunar, er
reynandi að ná þvi með 25% sítrónu-
sýru.
Það er gott að nudda hendur og
handleggi einu sinni í viku úr olíu.
Það er strokið upp frá fingurgóm-
unum upp eftir handleggjunum að
öxl og nuddað vel. Sumar konur eru
svo óheppnar að hafa svokallaða
gæsahús á upphandleggjunum. Þær
ættu að nuddá þá vel úr olíunni, en
það þarf oftar en einu sinni i viku
annars gagnar það ekki.
Það er hægt að fá fallega hand-
leggi með því að vera í leikfimi og
nuddi. Brjóstvöðvarnir styrkjast með
því að gera armsveiflur. Með því að
sveifla handleggjunum máttlaust
fram og aftur, er hægt að komast
hjá að fá áberandi vöðva, en engin
kona kærir sig um að hafa vöðva
eins og hnefaleikari.
Tízkumynd
Snotur og hentugur eftirmiðdags-
kjóll úr snöggu bómullarefni með
örmjóum, fíngerðum gráum og hvít-
um teinum. Kraginn er úr sama efni
og kjóllinn, en utan yfir honum er
hvítur kragi, sem má taka af, hann
er hnýttur saman með rauðum flau-
elsborða. Hnapparnir eru svartir eins
og lakkbeltið.
XJr ýmsum áttum —
Þeir sem mæla með takmörkun á
ræðutíma í þinginu ættu að hafa í
huga svarið, sem Gladstone gaf, þeg-
ar hann var spurður, hve langan tíma
hann þyrfti til að búa sig undir ræð-
ur sínar. ,,Ef ég á aðeins að tala i
15 mínútur,“ sagði hann, „tekur það
mig viku, ef ég á að tala í hálftíma,
þarf ég að minnsta kosti þrjá klukku-
tíma, en ef lengdin er ótakmörkuð,
get ég byrjað þegar í stað.“
! ! !
Kona nokkur ávítaði doktor John-
son harðlega fyrir að hafa tekið í
orðabók sína orð, sem henni þótti í
hæstá máta ósiðleg.
„Hafið þér enga sómatilfinningu ?“
sagði hún. „Eruð þér að reyna að
hrella alla þá, sem líta í orðabókina?
Sjáið þér ekki, að svona orð ætti
alls ekki að prenta, allra sízt þó
með skýringum."
„Frú,“ sagði doktor Johnson, „orð-
in hefðuð þér aldrei séð, ef þér hefð-
uð ekki flett upp á þeim.“
! ! !
Enginn veit sína ævina fyrr en öll er.
Framhald af bls. 7.
„Ég er fæddur í Cape Cod,“ hélt Steve
áfram. „Hefur þú nokkurn tíma komið til
Nýja-Englands í maí?“
Lou hristi höfuðið. „Nei! En ég er svo
óheppin, að mér er boðið út á laugardag-
inn.“
„Getur þú ekki hætt við það? Við get-
um farið á föstudagskvöld og komið aftur
á sunnudag. Ég get lokið viðskiptaerind-
um mínum á laugardagsmorgun, meðan
þú sefur. Þú ert þreytuleg, Lou.“
„Ég gæti hætt við það,“ sagði Lou. „Ef
mér skjátlast ekki, þá verður lítið við að
vera þessa helgi. En ég verð að athuga
þetta fyrst. Og ég er þreytt — dálítið!“
„Við skulum skemmta okkur vel!“
Steve borðaði ekki. Fingur hans fitl-
uðu eirðarleysislega við dúkinn og silfur-
borðbúnaðinn. „Við getum veitt öðu-
skeljar. Ég veit um litla veitinga-
stofu, þar sem er ágætt að borða — og
við förum í sólbað, Lou. Nýja-Englands-
sólin er dásamleg. Hvað segir þú við því?“
„Þetta lítur vel út. Ég segi já.“
Sama kvöld hringdi hún til Roger. Hann
hafði fengið leikhúsmiða og var hálf-
gramur. Lou sá hann fyrir sér, á meðan
hún talaði við hann. Hún sá hann
strjúka þykkt, grátt hárið —- það var hans
vani, þegar illa lá á honum, og svo hleypti
hann sjálfsagt brúnum. En að lokum sætti
hann sig við þetta og sagði góðlátlega:
„Jæja, væna mín. Skemmtu þér vel. Við
sjáumst, þegar þú kemur aftur.“
Lou þótti leitt að særa hann, en hins-
vegar langaði hana mikið til að sjá fæð-
ingarstað Steve Garrison.
Þau komu sólbrunnin og hraustleg aft-
ur frá Cape Cod. Þau höfðu tekið nokkr-
ar myndir. Ein þeirra var af Steve og Lou
við öðuskelja veiðina. Lou var í gömlum
stuttbuxum af frænda sínum. Þegar Steve
sá myndina, blístraði hann: „Hversvegna
gengur þú alltaf í skraddara saumuðum
fötum?“ spurði hann. „Þý leynir alltof vel
fallegum líkamsvexti þínum.“
I Cape Cod hafði hún líka fengið matar-
uppskrift hjá Andy gamla í veitingakránni.
Hann var einstaklega laginn við alla
matargerð, sá gamli.
Maí leið, júní tók við og síðan júlí. Hit-
inn í borginni var óþolandi. Það varð að
vana hjá Steve að líta inn til Lou nokkr-
um sinnum í viku. Roger var oft með
Framhald á bls. 14.