Vikan - 07.02.1952, Blaðsíða 14
14
VIKAN, nr. 6, 1952
Enginn veit sína ævina fyrr en öll er.
Framhald af bls. 10.
þeim, og þau drukku svalandi ísblöndu og
ræddu um lögfræðileg efni. Steve var sagt,
að þau væru enn í Evrópu.
Sumarið leið. 1 ágúst mánuði vann Steve
fyrstu málaferli sín fyrir rétti. Roger
hrósaði honum, og sagði Lou, að hann
væri mjög efnilegur.
Áður en varði, var október genginn í
garð.
Lou tók nú fram mataruppskriftina frá
Andy gamla og athugaði hana mjög vand-
lega, síðan bauð hún Roger og Steve til
miðdegisverðar, og þeir þáðu boðið með
þökkum.
Steve kom snemma. Lou var í eldhús-
inu og var að fást við grænmetið. Ferskt,
svalt haustloftið barst með Steve inn í
stofuna, hann færði Lou yndislegan blóm-
vönd. Hann setti blómin í vasa, og fór síð-
an að blanda vínið. Hann var hressari í
bragði — hann hafði fitnað, og þjáning-
arsvipurinn í augum hans var horfinn.
,,En hvað kjóllinn þinn er fallegur,“
sagði hann. „Hvaða litur er þetta?“
„Þetta er gulbrúnt, held ég.“
„Mér finnst gulbrúnt fallegt, reglulega
yndislegt."
„Þakka þér fyrir.“
„Hvernig lízt þér á, að ég búi til
salatið?“
Hún fékk honum salatskálina og allt,
sem til þess þurfti, og hann tók til starfa.
Klukkan hálf fimm kom Roger. Hann
stóð í eldhúsdyrunum og fyllti næstum
út í þær. „Þetta er falleg sjón,“ sagði
Roger dimmri röddu. „Þetta er sennilega
heimilisánægja, ef hún er til. Gefið þið
mér eitt vínglas.“ Hann gekk að eldavél-
inni og gægðist undir lokin. „Ég vona þín
vegna, að þessi miðdegisverður sé góður,
Lou.“
Hann fékk sér glas, hállaði sér upp að
ísskápnum og horfði á Steve skafa gul-
rætur. „Hvað er þetta?“ sagði hann. „Ég
held, að þú verðir að fá mér einhvern
starfa, Lou.“
„Leggðu á borðið!“ sagði Lou. „Dúkur-
inn og silfurborðbúnaðurinn er í horn-
skápnum í borðstofunni.“
Steve leit á Lou: „Mér finnst, að við
ættum að gifta okkur, Lou,“ sagði hann
rólega. „Við munum koma okkur vel
saman.“
Hún fann greinilega slátt slagæðarinn-
ar á hálsi sér. Hún leit af Steve á Rog-
er — og sá brosið hverfa af andliti hans,
hún hafði oft séð þennan manndrápssvip
á honum í réttinum.
„Ef til vill,“ sagði hún. „Og þó — ég
hef aldrei sagt þér það, Steve, en ég er
hræðilega gamaldags. Mér finnst, að fólk
eigi að giftast af ást.“
„Jæja, ef þetta er ekki ást, þá er það
að minnsta kosti ágæt eftirlíking.“
„Ekki nógu góð. Eg vil annaðhvort það
ósvikna eða ekki neitt.“
„Afsakið," sagði Roger, „en ég fer nú
að halda, að mér sé ofaukið."
„Og auk þess,“ sagði Lou, „er ég tveim
árum eldri en þú, Steve.“
„Segðu ekki svona vitleysu, ástin mín.
Það, sem þú átt við, er, að þú sért hrædd
vid aö giftast mér. Þú hefur fryst hjarta
þitt, og nú ertu hrædd um, að það þiðni.“
„Þetta er ekki satt!“ — „En það er
satt,“ hugsaði hún með sjálfri sér, „og
Steve veit, að það er satt —“
„Þú smeygir þér hjá aðalatriðinu, Lou,“
hélt Steve áfram. „Viltu giftast mér?“_
„Jæja.,“ sagði Roger, „nú fer ég! Ég
609.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1. tónverk. — 4. hrif-
inn. —. 12. bókstafur. —
14. árheiti. — 15. flokks.
— 17. leið. — 19. aldin.
j- 21. hvílu. — 22.
ferðalag. — 24. kennd.
— 26. þráður. — 27.
steinn við eldstó. — 30.
ys. — 32. þrír sérhljóð-
ar. — 33. leyfist. — 34.
eiginleiki. — 35. ríki i
Asíu. — 36. hljóð. — 38.
greinir. — 39. nægilegt.
— 41. í húsi, ef. — 42.
— í þrældómi. — 45.
skammstöfun. — 46. ró,
(forn ending). — 47.
óbyggður. —• 48. nár. —
49. himintunglum, — 51.
frótt. — 53. drykkur. '—
55. röskum. — 57.
heimskunnur stjórnmála-
maður. — 58. rólegt líf.
— 59. litur.
Lóörétt skýring:
1. undarlegar slóðir.
-— 2. lundernið. -— 3.
flýtir. — 5. afleiðslu-
ending. — 6. mannsnafn. — 7. mannsnafn, þf. —
S. forskeyti. — 9. hljóði. — 10. ibúa. — 11.
nálægt. — 13. kynþáttur, þf. — 16. atkvæða-
maður. — 18. lund. — 20. mannsnafn. — 23. tala.
— 24. pörtunum. — 25. heimsfræg tryggingar-
stofnun. — 28. kalsa. — 29. sagt um hest. — 31.
hætti. — 33. jurtin. — 37. matur. -— 40. óslægð.
— 42. vogar. — 43. hljóð. — 44. stór maður. —
46. leyfi. — 48. hreyfing. — 49. er í sæti (forn
ending).----50. ættarsetur. — 52. eyða. — 54.
forskeyti. — 56. tónn.
Lausn á 608. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. stór. — 4. speki. — 8. vala. — 12.
kið. — 13. ger. — 14. nnn. 15. fín. — 16.
álar. — 18. Malan. — 20. vaka. — 21. lek. —■
23. MlR. — 24. fer. — 26. flumbrari. — 30. Áka.
— 32. æfa. — 33. ala. -— 34. tæk. — 36. skráð-
ar. — 38. rimmuna. — 40. Imi. — 41. bit. -—
42. kanasta. —■ 46. óhúsleg. — 49. agn. — 50.
fór. — 51. fæð. — 52. ana. — 53. könnurnar. —
57. lát. —- 58. fló. — 59. rím. — 62. agat. — 64.
filma. — 66. kaii. — 68. kák. — 69. sin. — 70.
ask. — 71. kál. —■ 72. iðin. — 73. snæri. •— 74.
taða.
Lóðrétt: 1. skál. — 2. til. —- 3. óðal. — 4. sem.
— 5. prammar. — 6. knarrar. — 7. inn. — 9.
afar. — 10. lík. — 11. anar. -— 17. ref. — 19.
LÍB. 20. vei! — 22. klæðisföt. — 24. fram-
búðar. — 25. akk. — 27. Ufa. — 28. Ali. — 29.
væn. — 30. ásaka. — 31. arinn. — 34. tutla. —
35. karga. — 37. áma. — 39. mis. — 43. agi. —
44. tón. — 45. Arnfinn. — 46. ófrómar. — 47.
hæn. — 48. enn. — 53. kát. — 54. ull. — 55. rík.
— 56. haki. — 57. Laki. — 60. maka. - - 61. bila.
— 63. gáð. — 64. fis. — 65. asi. — 67. láð.
ætla að leggja á borðið.“ Hann fékk sér
aftur í glas og fór út úr eldhúsinu.
Lou drakk úr sínu glasi. Síðan sneri
hún sér aftur að matnum.
Steve kom til hennar og lagði hendurn-
ar á axlir hennar. „Þessir síðustu mánuð-
ir hafa verið dásamlegir, Lou,“ sagði hann
innilega. „Þú hefur verið mér svo mikið,
ástin mín.“
„Það hefur verið skemmtilegt, Steve.“
„Það hefur verið meira en skemmtilegt,
og þú veizt það. Snúðu þér við, og horfðu
á mig.“
Hún sneri sér við og leit á hann, og
hann kyssti hár hennar: „Það hefur aldrei
verið ætlunin, að þú lifðir ein, Lou. Þú
e_rt svo hlýleg og yndisleg og heillandi.
Ég þarfnast þín svo mikið, ástin mín!
Sérðu ekki, að ég elska þig?“
Henni fannst hún stirðna í faðmi hans:
„Ég hrædd,“ hugsaði hún, „ég er dauð-
hrædd. Brennt barn forðast eldinn.“
„Ég get ekki gifzt þér, Steve,“ sagði
hún. „Það kemur ekki til mála.“
„Jú, það getur þú, Lou, og þú skalt
gera það!“ Munnur hans leitaði vara
hennar.
„Nei,“ hvíslaði hún, „nei, nei . . .“
Hann tók fastar utan um hana. „Hlust-
aðu á mig, ástin mín! Ég skal veita þér
hamingju, það sver ég.“ Heitar varir hans
kysstu varir hennar ofsalega.
Hún hafði gleymt því, hvað hún þráði
að vera elskuð. Hún fann til þeirrar nota-
legu tilfinningar, sem fylgir því að finna
sterka arma umlykja sig. Hún endurgall
kossa hans ákaft og gleymdi í bili öllum
ótta og öllum efa.
Loks sleppti hann henni: „Hvenær ætl-
ar þú að giftast mér, Lou?“
„Ég veit það ekki.“
„Við skulum gifta okkur á gamlárs-
kvöld. Með nýju ári byrjum við nýtt líf.“
„En ég held ekki, að---------“
„Uss, ástin mín, ekki þetta.“ Hann
vafði hana örmum enn á ný og kyssti
hana innilega.
Svar við mannlýsingu á bls. 4:
Þorgils Arason á Reykhólum, í Grettlu.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. Já. Hún vegur á að gizka 6,552,000,000,000
000,000,000 tonn.
2. Hún er eftir Káinn, Kristján N. Júlíus.
3. Það þýðir „byrjun flóðs“, af að bresta.
4. Jaeques Offenbach var franskur og uppi
1819—1880.
5. Danskur rithöfundur, fæddur 1907. Fyrsta
bók hans „Guds Göglere" kom út 1928.
6. Stokköndin. Hún er 51—63 cm. að lengd.
7. „Við lofum þig, guð“. Það er latína.
8. Að áliti hans er vanþekkingin orsök hins
illa. Sá, sem veit rétt breytir rétt, og því
er megin atriðið að vinna bug á vanþekking-
unni.
9. 989 metrar.
10. Ameríkqmennirnir Smith og Arnold, frá 6.
apríl til 28. sept. 1924. Þeir flugu í 73
áföngum.