Vikan - 21.02.1952, Síða 1
Höggmyndir
Sigurjóns
Olafssonar.
S3AÐ er mjög óviturlegt að leggja leið
" framhjá Listvinasalnum án þess að
stinga þar inn höfði, því að iðulega er þar
eitthvað merkilegt að sjá. Frá 16. til 27.
janúar s.l. var þar t. d. óvenju hugtæk sýn-
ing á mannamyndum Sigurjóns Ólafs-
sonar. Sigurjón mun þekktastur fyrir
hina harmkímnu steina sína, sem hafa
skotið mörgum óþarfa skelk fyrir bringu
og því hafa eflaust ýmsir þótzt uppgötva
þarna nýja hlið á listamanninum, því að
á sýningunni voru ósköp venjulegar
mannamyndir með nef og augu og allt á
réttum stað. En hafi einhver þótzt gera
þessa uppgötvun ber að setja við hana at-
hugsasemd, því að hún er röng: Sigurjón
hefur alla tíð fengizt við að gera manna-
myndir og segist hafa af því mikla unun,
þó að ólíkar séu þær Grettistökum þeim,
sem hann hefur oftsinnis tekið sér fyrir
hendur að meitla lífi (sbr. mynd af forn-
aldarmanni á 3. síðu). Auk þeirra manna-
mynda, sem hér birtast má nefna Friðrik
Friðriksson úr brenndum leir, Brynjólf
Bjarnason úr eir, Thor Jensen úr gifsi og
Pál ísólfsson úr brenndum leir. Auk þess
Kristján Davíðsson úr vír, og svo Hendur.
Sigurjón er Eyrbekkingur að fæðingu
(1908), og byrjaði ungur að mála og
teikna. Aðalsteinn Sigmundsson var kenn-
ari þar í plássi á vaxtarárum hans, og mun
hann hafa séð hvað í drengnum bjó, því
að Sigurjón minnist hvatningar hans af
miklu þakklæti. Skömmu eftir fermingu
lá fyrir Sigurjóni sú forfrömun, sem hefr
ur bjargað mörgum listamanninum frá
kvoðnun, flutningur til Reykjavíkur. Ekki
tók þó þjóðfélagið í mál að leyfa honum
strax að einbeita sér að áhugaefnum, held-
ur skikkaði hann til að læra að mála hús.
Námi lauk hann við að mála hús, en
námsárin öll tók hann fram hjá: nam svo-
lítið meðferð lita hjá Ásgrími Jónssyni og
mótun höggmynda hjá Einari Jónssyni.
Einnig mun Björn Björnsson, sem þá var
teiknikennari við Iðnskólann og hefur ríkt
furðuskýr í minni margra nemanda sinna,
hafa gefið honum góð ráð og hvatt til
framhaldsnáms. Og nú, árið 1929, er kom-
ið að miklum tímamótum á ævi lista-
mannsins, því að allt í einu er hann kom-
inn til Hafnar og farinn að stunda nám
við Listaháskólann þar. Síðan hefur hann
linnulaust meitlað lífi dauða steina.
Hann lærði hjá Utzon prófessor Frank,
Jón Sturlaugsson á Stokkseyri, fæddur 1868, dáinn 1938. Hann var formaður og hafnSögumaður ®em honum Snemma haukur í
og bjargaði fjölda manns undan sjó. Mynd þessi verður sett við leiði hans í kirkjugarðinum á horni. Eftir 6ins ars nám hlaut hann gUll-
Stokkseyri i sumar. Hún er úr graníti frá Borgundarhólmi, tvö tonn að þyngd, 2.40 m. að hæð. Framhald á bls. 3.