Vikan - 21.02.1952, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 8, 1952
Rasmína
á skíðum.
Gissur: Til hvers ertu með þessa planka á fót-
unum, kona?
Rasmína: Láttu ekki eins og þú sért glerharður
þorskhaus! Þetta eru skíði!
Gissur: Skíði eru eins og tónlist — þau sýna
hina skáldlegu hlið hreyfingarinnar — þau eru
yndisleg, dásamleg?
Gissur: Veiztu, hvert ert þú að fara? Mér skild-
ist, að þú ætlaðir að biða eftir skíðakennaranum ?
Rasmína: Nei, ég held nú síður!
Gissur: Rasmína, gættu vel að umferðaljósunum!
Rasmína: Stöðvaðu mig!
/
Rasmina: Ég get ekki haft augun opin! Gissur
— hvar ertu?
Skíðakappi: Annaðhvort er hún fær i flestan sjó
eða bandvitlaus!
Rasmína: Hver vill bjarga mér?
Rasmína: Aldrei framar skal eitt einasta snjó- Rasmína: Hjálp!
korn koma í mína augsýn!
Rasmína! í guðs nafni!
Björgunarmaðurinn: Hættið þessum ópum! ÞaS
má heyra til þin í 1000 mílna fjarlægð.