Vikan - 21.02.1952, Page 10

10
VIKAN, nr. 8, 1952
• HEIMILIÐ •
Matseðillinn
Steikt þorskhrogn:
400 gr. þorskhrogn, vatn og salt,
eggjahvíta, brauðmylsna, 50 gr.
smjörlíki, sítrónusneiðar.
Hrognin eru þvegin og þeim vafið
innan í þunnt stykki. Látið i kalt
vatn með salti og soðin í 1—2 stund-
arfjórðunga. Tekin upp og iátin bíða
í klútnum þar til þau eru orðin köld.
Skorin í sneiðar, sem eru 1 cm. á
þykkt. Snúið upp úr eggjahvjtu og
brauðmylsnu. Brúnað á pönnu'. Rað-
að á fat, smjörinu hellt yfir. Sítrónu-
sneiðunum raðað ofan á. Borðað heitt
með kartöflum, sem snúið er upp úr
smjöri og tómatmauki hellt yfir.
Hrísgr jónakaka:
300 gr hrisgrjón, 2% 1. mjólk,
125 gr. sykur, 5 egg, 125 gr.
smjör, safi úr sítrónu, tvíböku-
mylsna.
Grjónin eru þvegin úr köldu vatni
og skoluð þrisvar sinnum úr sjóðandi
vatni. Þegar mjólkin sýður, eru
grjónin og smjörið látin út í. Þetta
er soðið i graut og tekið ofan þá er
sykurinn, eggin og sítrónusafinn sett
út í. Hrísgrjónadeigið er svo látið í
vel smurt sykurstráð mót, tviböku-
mylsnunni sáldrað ofan á og kakan
bökuð i eina klukkustund. Borðuð
með rauðri ávaxtasósu.
Rauð sósa:
3 dl. saft, 2 dl. vatn, 10 gr. kart-
öflumjöl, sykur.
Saftin og vatnið eru sett í pott
yfir eld og suðan látin koma upp.
Kartöflumjölið er hrært með Vz dl.
vatni og suðan aðeins látin koma upp
aftur, potturinn tekinn strax ofan.
Sykrað eftir vild. 1 sósuna má hafa
niðursoðin ber eins og ribsber, kirsu-
ber o. s. frv.
Tízkumynd
Hin fagra, rauðhærða kvikmynda-
leikkona Nadia Gray. Kjóllinn, sem
hún er í, er úr hvítu, þunnu jersey.
Axlastykkið, beltið og vasinn, sem
er áfastur við silkibandið, eru sett
gullþráðum.
Að kenna barninu að hugsa.
Eftir Garry Cleveland Myers, Ph. D.
Aldrei hafa börnin okkar haft
meira til þess að hugsa um en nú á
tímum, á ég þar við kvikmyndir, út-
varp og myndablöð. Hugleiðið allar
þær hugmyndir, getgátur og oft
ósamhangandi atriði, sem kunna að
safnast fyrir í huga barnsins á ein-
um degi eða jafnvel á stundarfjórð-
ungi.
En atburðir og hugmyndir i kvik-
myndum gerast í svo skjótri svipan
að það fær engan tíma til íhugunar.
Athygli þess flögrar úr einu í annað.
Hinn mikli sálfræðingur, William
James, lýsti einu sinni andlegri
reynslu ungbarnsins sem „kliðandi,
blómlegri ringulreið". Er ekki reynsla
barns, sem hefur náð skólaskyldu-
aldri oft lík reynslu þessa barns.
Nútíma skólar nota ýmis hjálp-
argögn við kennslu til þess að gera
hugmyndir lifandi. En þessi gögn
geta ekki komið í staðinn fyrir hugs-
unina. Á meðan þau hjálpa barninu
til að skilja merkingu einhverrar
hugmyndar og afla því þekkingar í
sambandi við hana, þá geta þau hæg-
lega truflað athyglina, og gefið rang-
ar hugmyndir, nema því aðeins að
kennarinn leiðbeini nemandanum af
kunnáttu til þess að athygli hans
beinist í rétta átt að þvi atriði, sem
um er að ræða, svo að hann geti jafn-
an gert sér réttilega grein fyrir um-
ræddu atriði á ný, sett það í samband
við annað, skipað því í flokka, gert
samanburð á því og komizt því næst
að endanlegri niðurstöðu með ákveð-
ið markmið fyrir augum.
Mikilvœgar hugmyndir.
Ennfremur fær góður kennari
nemandinn til þess að velja úr þýð-
ingarmikil atriði og festa þau sér
vel í minni, en það er nauðsynlegt
ef hann á að geta hugsað skýrt.
Það er svo margt, sem ber fyrir
augu fjórtán ára barns eða fullorðins
manns, og tiltölulega fá atriði fest-
ast þeim i minni. Það er ýmislegt
sem barnið hefur aðeins nasasjón af,
og það ræður aðeins við lítinn hluta
þess.
Hér fara á eftir fáeinar leiðbein-
ingar:
1. Svarið ætíð spurningum barns-
ins og ýtið undir forvitni þess og
rannsóknir á andlegu sviði.
Leitið að samileikanum.
2. Látið barnið sjá, enda þótt það
sé ungt, að þér leitið eftir svörum
við spurningum, sem eru yður ofviða.
3. Hvetjið barnið til þess að rann-
saka staðreyndir og komast fyrir á-
stæður með því að spyrja það spurn-
inga, sem það getur svarað sam-
kvæmt reynslu og eftir minni. Spyrj-
ið spurninga, sem fær það til að
hugsa. Veljið spurningar sem gefa
þvi ekki aðeins tækifæri til þess að
sýna, hvað það man heldur sem einn-
ig hvetja það til að nota sér á nýjan
hátt hin margvíslegu úrræði, sem það
þegar hefur í huga sér, til að kom-
ast að nýjum hugmyndum og nýrri
þekkingu. Ég veit um timarit fyrir
börn, sem hafa notað myndir og
spurningar til þess að örfa barnið
til að hugsa. 1 rauninni geta foreldr-
ar og kennarar gert slíkt hið sama.
MINNI TQSKANINIS.
Þegar Toskaníni stjórnaði hljóm-
sveitinni við Skalaóperuna í Mílanó,
kom dag einn til hans miðlungs tón-
skáld með tónverk eftir sig. Hami
vildi taka þátt í samkeppni, sem efnt
hafði verið til, og ætlaði að undirbúa.
meistarann: tryggja sér skoðun hana
fyrirfram.
Verkið hlaut ekki náð fyrir augum
meistarans, og var þegar endursent.
Tíu árum síðar hitti tónskáldið
Toskaníni í New York.
„Þér munið eflaust ekki eftir mér,“
sagði hann; „en ég kom eitt sinn
með frumsamið tónverk til yðar i
Mílanó. Mér þætti gaman að vita
hvers vegna þér vísuðuð þvi frá.“
„Kæri maður,“ sagði Toskaníni,
„verkið var afleitt — hörmulegt.“
„En þér lásuð það ekki einu sinni.
Ég hefði unnið keppnina, ef þér
hefðuð gert það!“
„Bull,“ sagði meistarinn. „Ég man
það mjög vel." Hann gekk að píanó-
inu og tók að leika nokkrar laglín-
ur úr verkinu, fussaði af og til.
„Hlustið þér bara — alveg afleitt.
Einskis virði. Hrapalegt."
SKRlTLUR
Mörg okkar eyða hálfri ævi sinni
til að óska þess sem við hefðum öðl-
azt, ef við hefðum ekki eytt hálfri
ævi í óskirnar einar.
! ! !
Þrír Kanadamenn sváfu i enskum
herbúðum. Skyndilega hrukku þeir
upp við hátt buldur.
„Hvað var þetta eiginlega?" spurði
annar þeirra. „Þrumur eða sprengj-
ur ?“
„Sprengjur," svaraði hinn með stó-
iskri ró.
„Lof sé guði!“ sagði Kanadamað-
urinn. „Ég hélt hann ætlaði að fara
að rigna."
Babílonshótelið
Framhald af bls. 11.
„®g býst við þér gerið yður ljóst, að tíu þús-
und pund á ári er harla lítil upphæð fyrir mann
af yðar stigum. Nella er mikil eyðslukló. Ég veit
til, að hún hafi eytt sextíu pundum á einu ári.
Nú, hún mundi blátt áfram gera yður fjárþrota
á tólf mánuðum."
„Nella verður að taka sinnaskiptum," sagði
Aribert.
„Tja, allt er náttúrlega gott og blessað, ef hún
sættir sig við þetta," sagði Rakksoll. „Þá sam-
þykki ég.“
„Ég þakka yður fyrir hönd okkar beggja,"
sagði Aribert.
„Og," hélt milljónamæringurinn áfram, „til
þess að hún þurfi ekki að taka of snöggum
sinnaskiptum, læt ég fylgja henni fimmtíu
milljón dala, sem síðan skulu erfast til bama
hennar, en það þýðir sama og tíu milljón punda
í hlutabréfum járnbrautarfélagsins. Við Nella
höfum ætíð skipt öllu jafnt."
Aribert svaraði engu. Þeir stóðu á fætur og
tókust i hendur, en þá bar svo til, að Nella kom
inn í herbergið.
Eftir kvöldverðinn voru þeir Rakksoll og
Babílon á göngu fyrir utan hótelið.
Það var Felix, sem hóf samræðurnar:
„Hvernig er það, Rakksoll," sagði hann, „eruð
þér ekki orðinn þreyttur á Babílonshóteli ?“
„Af hverju spyrjið þér?“
„Af því að ég er orðinn þreyttur á að slæp-
ast. Ég hef oft á tíðum síðan ég seldi þér hótel-
ið, óskað mér ég gæti ógilt söluna. Ég þoli ekki
iðjuleysi. Viljið þér selja?"
„Kannski," sagði Rakksoll, „kannski ég geri
það.“
„Hvað viljið þér fá mikið?"
„Það sem ég lét fyrir það,“ svaraði Rakksoll.
„Jahá!" sagði Felix. „Ég sel yður hótelið með
Sjúls, með Rokkó og með ungfrú Spensu. Svo
hrekið þér alla þessa dýrlegu starfsmenn á burt
og ætlið síðan að selja mér hótelið aftur við
sama verði! Það þykir mér furðulegt!" Litli mað-
urinn skellihló. „En engu að síður," sagði hann,
„geng ég að kaupunum. Ég nenni ekki að þrátta
um verðið." 1
Og þannig lyktaði atvikunum, sem spunnuat
út af því, að Theodór Rakksoll pantaði steik og
eina flösku af bass til máltíðar í Babílonshótali.
ENDIR.
SPAKMÆLI
Fánýt gæfa fagnar fjölmenni; hún þrífst baat
í hirðsölum og höllum, i leikhúsum og á dans-
leikjum; tilvera hennar er aðeins á ytra borOl.
— (J. Addison).
*
Enginn skyldi skammast sín fyrir að viður-
kenna, að hann hafi rangt fyrir sér. Raunveru-
lega viðurkennir hann þá aðeins, að hann sé vitr-
ari í dag en í gær.
—- (Alexander Pope).
*
Brunnur ástarinnar í hjarta konunnar er svo
djúpur, að aldaraðir frysta hann ekki til botns.
:— (Bulueer).
*