Vikan - 06.03.1952, Síða 1

LÍFIÐ í BRISBANE
Eftir EDITH GUÐMUNDSSON.
I blöðxmum nr. 26,
27, 28, 33 og 34 birt-
ist ferðasaga konu
Eggerts Guðmimds-
sonar listmálara, en
þau hjónin lögðu af
stað héðan til Ást-
ralíu í ársbyrjun 1951
og með {teim imgur
sonur þeirra, Thor.
1 blaði nr. 34 lauk frásögn frúarinnar af
hinni löngu ferð fjölskyldiumar.
Nýlega barst grein frá henni, þar sem
hún segir frá dvöl sinni í Brisbane, höfuð-
borg Kvínslands.
ISAMA mund og ráðhúsklukkan slær
tólf högg, heyrist annarlegt hljóð, „kú
—holu—haha“ Það þrýstir á hljóðhimn-
una eins og ónotalegur smellur, og því
lýkur með hæðnislegum hlátri.
Hvern dag um hádegisbilið rekur Kooka-
burra upp sitt undarlega hljóð. Ennþá
hefur engum tekizt að líkja eftir þessu
hljóði, sem er svo einkennandi fyrir vin-
sælasta fugl Ástralíu, hláturfuglinn, eins
og hann er kallaður auk fleiri nafna.
Hann situr uppi í ljósastaumum fyrir
framan húsið okkar. Ég bregð mér inn eft-
ir kjötbita, fleygi honum því næst út á
götuna. Kobbi fylgist með hverri hreyf-
ingu minni af athygli ofan frá bækistöð
sinni. Hann er mjög aðgætinn og einkar
hirðusamur. I einni svipan rennir hann
sér til jarðar, grípur kjötið og hefur aft-
ur komið sér fyrir á staurnum. Það úir
og grúir af smá ferfætlingum í garðinum.
Það er urmull af skriðdýrum, miklu stærri
en við höfum vanizt á norðlægari breidd-
argráðum, og öllum hugsanlegum skor-
dýrum, sem maður hefur aldrei séð áður.
Við komum til Brisbane í marzlok. Það
var afar heitt og fyrstu vikurnar höfð-
um við engan frið fyrir moskitóflugum.
Hið norræna blóð okkar var þeim hið
mesta nýnæmi og eftir lystinni að dæma
hefur þeim þótt það hreinasta lostæti.
Fyrsta mánuðinn vorum við bólgin á hand-
leggjum og fótum og þjáðumst af stöð-
Frh. á bls. 3.
Thor með kengúruunga í fanginu.