Vikan - 24.04.1952, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 16, 1952
• HEIMIL
Matseðiliinn
Dagmar-siipa:
fylla þær til hálfs af köldu vatni
og bæta í það barnaskeið af sinneps-
dufti. Hrista þær síðan vel og láta
þær svo standa i hálftíma; skola að
lokum úr köldu vatni.
2 1. kjötsoð, 60 gr. svínakjöt, 1
lítili laukur, 1 sneið seljurót, 80
gr. smjörlíki, 50 gr. hveiti, 1 kg.
tómatar, salt, pipar, 1 matsk.
brytjuð péturselja.
Svinakjötið er skorið niður og
soðið með lauknum, seljurótinni og
40 gr. af smjörlíki í 10 mín. Tómat-
arnir eru skornir sundur, látnir út
í og soðið í 20 mín. Þá er það síað.
Það sem eftir er af smjörlíkinu er
brætt, hveitinu hrært út í og þynnt
með kjötsoðinu og tómatsósunni og
látið sjóða í 5 mín. Péturseljunni er
bætt út í og salti -og pipar eftir
smekk. Litlar eggjabollur eru born-
ar fram i súpunni.
Saltfiskréttur
með tómötum:
1 kg. saltfiskur, 150 gr. smjör-
líki, 1 matsk. niðurskorin pét-
urselja, 1 laukur, y2 1. tómat-
sósa, % 1. vatn, % 1. fisksoð.
Saltfiskurinn er afvatnaður og
roðið og beinin tekin úr honum. Þá
er hann skorinn niður i lítil stykki
(um það bil 5 cm. á hvern veg).
Smjörlíkinu, niðurskornum lauknum,
tómatsósunni, soðinu og vatninu er
hrært saman og suðan látin koma
upp á því. Saltfiskstykkjunum er
bætt út í og allt soðið í lokuðum
potti við hægan hita í 20 mínútur.
HÚSRÁÐ
Skósólar verða vatnsþéttir, ef bor-
in er á þá fernisolía og látin þorna.
Ekki má þó þurrka þá við eld, því
að þá springur olíuhúðin.
Til þess að skola flöskur, á að
Til þess að ná flís úr fingri, má
þrýsta fingrinum ofan i stút á flösku,
sem er full upp i axlir af heitu vatni.
Gufan dregur þá ílísina út, ef hún
hefur ekki íariö mjög djúpt.
Notuð rakvélablöð er gagnlegt að
hafa i saumakörfunni. Þau eru miklu
betri en vasahnífar til þess að spretta
upp saumum.
Tízkumynd.
Mjög smekkleg og hentug ferða-
dragt úr köflóttu þunnu ullarefni.
Hún er dumbrauð og græn á lit. Víð
kápa úr svipuðu efni. Teiknað hefur
tízkuteiknarinn Davidow.
Þegar börn fuma í frá-
sögn og rekur í vörðurnar.
Eftir G. C. Myers Ph. D.
Þið hljótið að eiga einn eða fleiri
uppkominn kunningja, sem lætur
flækjast í aukaatriðum, þegar hann
segir ykkur einhvern atburð eða
sögu, og ofbýður þannig þolinmæði
ykkar, svo að þið óskið einskis
framar en sögunni ljúki. Ykkur get-
ur leiðzt svo, að hlusta á þannig
menn, að þið hvarflið huganum að
öðru, meðan á frásögninni stendur.
Það verður aftur á móti til þess, að
frásegjandinn verður sér ófærni sin
æ betur áskynja, hann verður vand-
ræðalegur, rekur í vörðurnar, og
stamar ef til vill.
Segjum, að þið eigið tólf ára telpu
og tíu ára son. Ef allt er með felldu,
hafa börnin sífellt reynt undanfarin
ár að verða miðpunktur fjölskyld-
unnar. Og á matmálstimum tala þau
oft geysimikið, því að allir foreldrar
reyna að gera máltíðir þægilegar og
óþvingandi.
Á viðfelldnari hátt.
Ykkur finnst ef til vill annað þeirra
tala á viðfelldnari hátt en hitt, og
með því verður hitt sífellt frábitn-
ara því að taka þátt í samræðum. Á
hinn bóginn má vera, að ómælskara
barnið reyni mikið til þess að á sig
verði hlustað og tali meira, af þeim
sökum, því að undir niðri veit það
óorðlagni sína.
Barnið, sem finnur, að bróðir sinn
eða systir nýtur meiri athygli, verð-
ur sér smám saman meðvitandi um
frásagnarhátt sinn og talsmáta, það
endurtekur og rekur í vörður, fer
meir út í einstök atriði, á verr með
að draga fram aðalatriði og • halda
svo með hægð að lokum sögunnar.
Meira að segja getur svo farið, að
barnið missi af öllurfi aðalatriðum í
frásögninni og endirinn komi aldrei.
Óþolinmæði foreldra.
Sumum foreldrum leiðist vand-
ræðaháttur barna sinna, en láta þau
samt afskiptalaus. Slikir foreldrar
verða til lítillar hjálpar. En minni
hjálp felst í því að þruma: „Ósköp
leiðist mér malið í þér, barn“.
Nýlega skrifaði móðir mér um 12
ára dóttur sína. Þar segir:
„Þegar hún segir okkur eitthvað
hratt og eðlilega, þá er eins og ekk-
ert trufli hana, en eigi hún að segja
sögu, greina frá ákveðnum atburði
o. s. frv., þá fumar hún og fer að
stama. Allt fram að þessu höfum
við látið sem við tækjum ekki eftir
því, hlustað á hana með athygli og
beðið, þangað til hún var búin með
það, sem hún ætlaði að segja“.
Ég ritaði þessari konu til baka:
Aðferð þín er rétt i grundvallarat-
riðum. En samt held ég hún leiði ekki
að því, sem þú ætlast til.
Ótti við gagnrýni.
Varla getið þið foreldrarnir leynt
óþolinmæði ykkar og gremju, enda
þótt þið reynið að hlusta af fyllstu
athygli. Áreiðanlega getur bróðir-
inn það ekki. Og vitanlega verður
það systurinni til mikillar þvingunar,
ef hún óttast, að bróðirinn grípi fram
í og verður ljós hin gagnrýnandi
þögn hans.
Ef til vill ættuð þið foreldrarnir
og bróðirinn að ræða um þetta í
ykkar hóp. Og einhvern tíma þegar
þið mæðgurnar eruð vel til þess
fallnar, skaltu rabba við dóttur þína
um þetta, benda henni á, að ákjósan-
legast sé að geta dregið aðalatriði
skýrt fram í hverri sögu og auka-
atriði megi mörg hver missa sig.
Hrósaðu henni í hófi, ef hún tekur
framförum í þessa átt.
Jón Engilberts sýnir málverk
í í>j óðleikh ússkjaliaran um.
Sú nýbreytni var fyrir stuttu tek-
in upp í veitingasölum Þjóðleikhúss-
ins að hengja þar upp á veggi mál-
verk eftir Jón Engilberts listmálara.
Myndirnar eru um 35 að tölu, lit-
skærar og lífgandi og bregða
skemmtilegum, heimalegum blæ á
salarkynnin. Það er ætlunin, að
myndir Jóns verði þarna nokkrar
vikur, en síðan taki aðrir málarar
við, og svo koll af kolli. Þorvaldur
Guðmundsson veitingastjóri átti upp-
tökin að þessari hugmynd.

Gleðilegt sumar.
?
Gleöilegt sumari
r
H.f. Hreinn, H.f. Nói, H.f. Sirius
S. Arnason & Co.

Gleðilegt sumarl
t
Tjárnarcafe h.f.
t
Gleðilegt sumari
Verzlunin Brynja Verzlunin Málmey