Vikan - 01.05.1952, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 17, 1952
Heppni í ástum - óheppni i spilum
Framhald af bls. 7.
Jafnvel loddararnir — þeir stóðu honum fyrir
hugskotssjónum, sitjandi í ró og næði inn í
vögnum sínum. Ungir menn og ungar konur, sem
sátu á bekkjunum á víð og dreif. Hann mundi
jafnvel eftir rauðum hana og nokkrum hænum,
sem héldu sig oft við virkisvegginn. HJninn gal-
aði glaðlega, það var langdreginn, tær lúður-
hljómur, sem barst gegnum kyrrt loftið.
Allir nutu lífsins í ást og ánægju, aðeins hann
var einstæðingur og yfirgefinn. Bara að hún
elskaði hann, elskaði hann svo mikið, að eymd
hans og kjánaskapur drægi ekki úr ást hennar,
en þvert á móti fyllti hug hennar hlýju og löng-
um til að hugga hann —
Hann heyrði rödd mannsins við spilabankann
í fjarska, það var eins og það snerti hann ekki
lengur: — Rautt — Rautt hafði komið upp. En
hvað kom það honum við? Spilið var tapað.
Sennilega var hann sjálfur glataður að eilífu.
Hann virti enn á ný fyrir.sér hópana á bað-
ströndinni. Gleðihróp þeirra komu illa við hann.
Saltþefur fylgdi loftinu frá ströndinni og trjá-
lundinum. Ofurlítill blómailmur barst að vitum
hans. Hann fór ósjálfrátt að hugsa um mat.
Nasavængir hans titruðu. Hann var hræðilega
svangur.
Rödd mannsins við spilabankann hljómaði til-
breytingarlaust bak við hann.
Ungur maður, sem var fátækur og niðurdreg-
inn eins og hann sjálfur, kom til hans.
„Vitið þér, herra, að yðar litur kemur alltaf
upp ? Þér hafið unnið mikið, nú ættuð þér að
hirða ágóðann —- þetta getur ekki haldið áfram
endalauát."
Hann starði á unga manninn án þess að skilja
raunverulega, hvað hann sagði.
„Kemur rautt alltaf upp?“ sagði hann annar-
Iegri röddu, sem hljómaði ókunnuglega x eyrum
hans sjálfs.
Hinn var svo hrifinn, að orðin streymdu af
vörum hans: „Já, herra, alltaf, mörgum sinn-
um.“
„Hvað mörgum sinnum?" spurði hann.
„Ég taldi það ekki, herra — ef,til vill tíu
sinnum — eða fimmtán — flýtið yður, herra,
þessu getur. ekki haldið áfram."
Hann sá kvíðafulla eftirvæntingu speglast í
augum unga Frakkans. En það hafði engin áhrif
á hann. Hann var undarlega óákveðinn; Það var
alveg eins og hann hefði stirnað upp. Andstæðar
hugsanir þutu gegnum huga hans: heppni í spil-
um — óheppni í ástum, -— óheppni í spilum —-
heppni í ástum. Hvort var betra.
Allt í einu áttaði hann sig. Auðvitað varð hann
að bjarga peningunum sínum. Það skipti mestu
máli ■— áhyggjuleysi, matur, vín, vellíðan, örugg
heimferð — Það var líf hans, sem var x veði.
Hann ætlaði að hraða sér í sæti sitt við borðið.
En þá sortnaði honum aftur fyrri augum. Hann
titraði í hnjáliðunum. Enginn mátti veita því
athygli ■— hann komst að djúpum hægindastól,
sem stóð við vegginn og hneig niður í hann.
Og nú hljómaði rödd mannsins við spilabank-
ann, hann hélt niðri í sér andanum og hlustaði:
„Svart".
Svart! Þá var öllu lokið. Allt var tapað.
Hann tók að reikna út, hversu mikið hann
liefði grætt, ef hann hefði tímanlega tekið pen-
ingana. 1 fyrsta skipti urðu það 10 frankar, í
annað skipti 20, þriðja skipti 40, fjórða skipti
80, fimmta skipti 160, sjötta skipti 320, sjöunda
skipti 640, áttunda skipti 1280, níunda skipti
2560, tíunda skipti ...
Nei, það var óþolandi að hugsa um þetta. En
nú, þegar eftirvæntingunni var lokið, fannst hon-
um hann ná sér aftur. Hann reis á fætur og gekk
til sætis síns til að leggja síðasta seðilinn undir.
Og svo — þegar allt var tapað — var um að
gera að hverfa hirðuleysislega. Enginn mátti
•nurau unJ3
620.
KROSSGÁTA
. VIKUNNAR
ur. — 31. pjötlu. — 32. mannsnafn. — 34. að
nýju. — 36. innan í. — 38. flakk. — 39. kven-
marmsnafn. — 40. úrgangur. — 41. afkvæmi. —
42. fyrirsát. — 44. óhreint. — 46. áherzlufor-
skeyti. — 47. strok. — 49. fuglar. — 51. mistök
(slanguryrði). — 53. tilvera. —- 55. hnuplaði. —
57. óbundinn. — 59. völdu. — 61. trylli. — 62.
kvíða. — 63. þrír eins. -— 66. tveir eins. — 68.
skammstöfun.
Lárétt skýring:
1. staðarheiti. — 7.
batna. — 14. keyri. —
15. sjúkdómur. — 17.
sjúkdóms. — 18. hæna.
— 20. skeri. — 22. hests-
nafn. — 23. príl. — 25.
hjálparsögn. — 26. á-
vöxtur. —- 27, skamm-
stöfun. -—■ 28. öfugt
kvenmannsnafn. — 30.
svíðingur. -—• 32. á fæti.
— 33. keyra. — 35. til-
finning. — 36. greinir.
— ' 37. leyfi. — 39. af-
leiðsluending (forn rit-
háttur). 40. vistar-
verunni. — 42. llát. —-
43. röskur. — 45. óhrein-
indi. — 46. mennsk
(forn ritháttur). — 48.
stjórna. — 50. beyging-
arending. —51. óhrein.
-— 52. herbergl. — 54.
tvíhljóði. — 55. hefur
brotið af sér. — 56. á
litinn. — 58. efnaður. —
60. hvílustaður. —■ 32.
fuglinn. — 64. bárust
með vindi. — 65. sam-
tök. — 67. geð. — 69. smælki. — 70. uppástunga.
— 71. laglegt.
Lóðrétt skýring:
1. jarðlag. — 2. á iláti. — 3. færi hjá. — 4.
fangamark rxkis. — 5. tryllt. — 6. nagla. — 8.
akfæri. — 9. skammstöfun. — 10. krydd. — 11.
hryggir. — 12. fangamark flokks. — 13. tóna-
röð. — 16. ísmyndun. — 19. skyldmenni. — 21.
sterki. — 24. ístegund. — 26. slæm. — 29. flík-
Lausn á 619. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. fólk. — 5. flá. — 7. eyst. — 11. flór.
— 13. biæk. — 15. ske. — 17. ristlar. — 20. öll.
— 22. Teit. — 23. Natan. — 24. hróf. — 25. urg.
— 26. ögn. — 27. tap. •— 29. pat. — 30. brun. —
31. anar. — 34. gutla. — 35. í’atar. — 38. ótal.
— 39. míla. — 40. plast. — 44. skömm. —■ 48.
apar. — 49. tara. — 51. auk. — 53. ina. — 54.
ern. —- 55. all. — 57. grey. — 58. klefa. — 60.
ofsi. — 61. far. — 62. útlista. — 64. sam. — 65.
roði. — 67. arta. — 69. gapi. — 70. fat. ■— 71.
malt.
Lóðrétt: 2. ófeig. — 3. 11. — 4. kór. — 6. latt.
— 7. err. — 8. ye. — 9. skörp. — 10. Ástu. —
12. ringul. — 13. banana. — 14. álft. — 16. keri.
•— 18. sanna. — 19. latar. — 21. lóan. — 26. ört.
— 28. pat. —~30. bulla. — 32. ramma. — 33.
mót. — 34. gap. — 36. rím. — 37. mal. — 41.
api. — 42. sankti. — 43. trall. — 44. stefs. —
45. karata. — 46. örn. — 47. fura. ■— 50. Elsa.
—■ 51. Agfa. — 52. kerra. — 55. afsal. — 56.
lima. — 59. eira. — 62. úði. — 63. arm. — 66.
op. — 68. ta.
Maðurinn við spilabankann brosti uppörvandi
til hans, þegar hann tók sér sæti, og benti á
hrúgu af peningaseðlum, sem lágu hjá blýant-
inum hans og vasabókinni: hrúga af hvítum
fimmfrankaseðlum, grænir Hlöðversdalir, stórir
kringlóttir hundrað franka seðlar — og þar að
auki fimmtán eða sextán þúsund franka myntir.
Hann starði á þetta eins og dáleiddur: Hvað
var þetta ? Átti hann þetta?
Allt í einu varð honum ljóst, hvernig á þessu
stóð. 1 ellefta skipti, sem rautt kom upp var há-
markinu náð. Það mátti ekki leggja meira en
6000 franka undir rautt, hitt var lagt til hliðar.
„Hvað oft kom rautt upp?“ spurði hann hásri
röddu. Háls hans var þurr og herptist svo saman,
að hann gat aðeins talað með erfiðismunum.
„Þrettán sinnum, heri’a," var svarið. „Þetta var
álitlegur vinningur, herra. Til hamingju!"
Hann tók fram vasabókina og reiknaði út, nið-
urstaðan var 16.240 frankar.
Hann sat andartak grafkyrr, yfirbugaður af
þessum óvænta gróða. Því næst ýtti harm hundr-
að frönkum til mannsins við spilabankann, stakk
peningunum x vasa sinn og reis á fætur.
Nú ætlaði hann að fá sér afbragðs máltíð og
hálfan líter af rauðvíni með.
Um kvöldið gekk harm niður að ströndinni til
að leita að ástinni sinni, yndislegu, dökkhærðu
stúlkurmi af markaðstorginu. Nú stóðu honum
allar dyr opnar!
Hann sá hana alveg niður við sjóinn. Hún gekk
við hlið lítils manns, sem var spjátrungslega
klæddur. Þau leiddust ekki, heldur þrýstu sér
hvort að öðru á ósviknum, frönskum stíl.
Hann heilsaði glaður og hávær. Hún horfði
á hann með andúð og endurgalt kveðju hans
kuldalega og fráhrindandi, síðan gekk hún áfram
og þrýsti sér enn fastar að vini sínum. Hanrx
horfði á eftir þeim, Síðan yppti hann öxlum og
muldraði:
„Auðvitað!"
Endir.
Svar við mannlýsingaspurningu
á bls. 4:
Hreiðar heimski Þórgrímsson. I Hreið-
ars þætti heimska.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. Tólffótungar.
2. Verða hrörlegur.
3. 1817—1890.
4. Það er grískt og þýðir sá, sem erjar jörðina.
5. Tréð er tíminn; blöðin eru: dagur og nótt.
6. Hann var guð jurtagróðurs og víns og var
tignaður með hátíðum á næturþeli, einkum
af konum.
7. Italo Tajo; harm leikur djöfulinn.
8. Hann var Þorgrímsson, Hreiðarsonar, þess
er Glúmur vó.
9. Jóhann Sigurjónsson.
10. Fjallið Einbúi. Þetta er úr kvæðinu Einbúi,
eftir Stephan G. Stephansson.