Vikan - 08.05.1952, Blaðsíða 8
8
VIKAN, nr. 18, 1952
Bjarnargreiði.
Teikning eftir George McManus.
Rasmína: Aumingja veslings konan hans Dúg-
ans . . .
Gissur: Dúgan á svo sem bágt líka. Hann á
ekki eyri eftir, og var auk þess rekinn burt úr
Ibúðinni.
Rasmína: Enda þótt frú Dúgan væri engin hefð-
arkona, þá kom okkur alltaf vel saman í þvotta-
húsinu. Ég held þú ættir að fara yfirum og borga
fyrir hana leiguna.
Gissur: Ég skal gera það, Rasmína, en ég er
bara blankur. Þú veröur að lána mér svona þrjú-
f jögurhundruð!
Dúgan: Aumingja Gissur! Ég var að frétta hann
hefði farið á hausinn! Ég vildi ég gæti hjálpað hon-
um, en ég á bara ekkert sem stendur.
Frú Dúgan: Ég skal lána þér fimmhundruð krón-
ur. Enda þótt Rasmína foragti mig núorðið, kom hún
vel fram við mig, þegar við þvoðum saman!
Frú Dúgan: Ég ætla að líta inn til
hennar Rasmínu, vina mín. Hún á svo
bágt, og ég ætla að reyna að tala i hana
kjark.
Litla Dúgan: Við bósi kennum voða
mikið í brjósti um konuna!
Frú Dúgan: Rasmína, ég sagði sisvona við
mig áðan gleymt er það sem gleymt er, og svo
datt mér í hug að líta til þin og bjóða þér hjálp,
þangað til hann Gissur fær aftur einhverja vinnu.
Rasmína: Þú bjóða mér hjálp! En Gissur sagði
mér, að þið væruð að missa húsnæðið.
Kalli káti: Spilaðu annað lag, Terri. Kannski Gissur gefi
okkur þá aftur í glösin.
Gissur: Hvilík nótt, Dúgan! Asskoti göbbuðum við kelling-
arnar okkar laglega.
Dúgan: Og það bezta er, að nú blæða þær.
Rasmína: Eíði hann bara, þangað til ég get lagt
á hann hendur. Nei, annars, hvers vegna skyldi ég
nota hendurnar, þegar annað betra er til taks.
Dúgan: Hæ, Gúgga mín, ertu vakandi? Ég
hitti Gissur og honum líður mun skár núna!
Dúgan: En þér á áreiðanlega eftir að líða
verr.
Gissur: Ég sé, að þú ert líka húsrækur.
Dúgan: Það er nú það minnsta, Gissur. En hvert
einasta bein í kollinum á mér hefur færzt úr stað!