Vikan - 15.05.1952, Blaðsíða 13
VIKAN, nr. 19, 1952
13
S=?
Skraddarinn
FRÆKNI
Einu sinni var skraddari
nokkur. Hann sat einn morg-
un uppi á saumaborði sínu,
rétt við gluggann.
Þá heyrði hann allt í einu
konu kalla hárri röddu úti á
götu: „Hér er hunang til
kaups, ágætt hunang!“ Og
skraddarinn sleikti út um,
þegar hann hugsaði til hun-
angsins.
Hann kallaði þess vegna á konuna, bauð henni að stíga
inn fyrir, og báð hana siðan leyfa sér að bragða á hun-
anginu. Konan opnaði krukkur sínar, og skraddarinn rak
fingurinn oní þær allar.
urn eina skeið, þegar hann skápinn sinn og dró fram
hafði velt lengi vöngum. stóran brauðhleif.
BIBLlUMYNDIK
1. mynd. Lydia, sem var guðhrædd
kona, hlýddi á ræðu Páls og eftir að
hún var skírð bauð hún Páli og fé-
lögum hans að vera gestir á sínu
heimili.
4. mynd. En í fangelsinu báðust
lærisveinarnir fyrir og sungu. Jarð-
skjálfti leysti fjötrana. Um morgun-
inn fóru þeir til Lýdíu.
2. mynd. Þerna nokkur, sem hafði
spásagnaranda elti lærisveinana, þar
til Páll bauð spásagnarandanum að
fara úr henni, en það reytti hús-
bændur hermar til reiði.
Beztu þroskaleiðir ungs manns
eru: að tala lítið, hlusta vel, velta
fyrir sér í einrúmi því, sem hann hef-
ur veitt athygli í samvistum við
annað fólk; vantreysta sínum eigin
3. mynd. En mennirnir, sem höfðu
grætt fé á spásagnargáfu stúlkunn-
ar, drógu lærisveinana á torgið, þar
sem þeir voru barðir.
skoðunum og meta mikils þær, sem
virðast verðskulda mat.
— (Sir William Temple).
Heimilissýningin í París
Framháld af bls. 10.
matarsettið var svart, skreytt litlum
fiskum í skærum litum. Það væri
áreiðanlega upplífgandi og sérkenni-
legt á borði.
Uppi á lofti voru svo herbergi, þar
sem sameinuð voru svefnherbergi og
stofur. Þar bar mest á svefnsófum
og stólum, sem opnuðust ýmist til
hliðar eða beint fram, svo í ljós komu
umbúin rúm. Frakkar nota yfirleitt
ekki legubekki, sem búa þarf um
á kvöldin.
Auk þess voru stórar lampadeild-
ir, Norður-Afríkudeild með dýrindis
handofnum teppum o. m. fl.
Baðherbergin og eldhúsin voru al-
amerísk, búin nýjustu tækjum, og
vöktu geysi mikla athygli meðal
Frakkanna, sem fram að þessu hafa
kært sig kollótta um eldhúsin, en ráð-
ið nóg vinnufólk til að vinna í þeim.
Það er mjög algengt þegar breytt er
gömlum íbúðum, að ekki sé hægt að
koma fyrir stórum baðkerum. 1 þess-
um tilfellum má setja lítil ferköntuð
baðker, þannig útbúin, að sitja má í
þeim (annar helmingurinn af botn-
inum hærri en hinn). Það má líka
setja steypibað fyrir ofan ag draga
plastiktjald hringinn í kring.
1 miðjum salnum var komið fyrir
borðum með allskonar hentugum eld-
húsáhöldum og þar voru sérstakir
menn, sem kenndu meðferð þeirra og
bjuggu til mat í þeim, þar sem það
átti við. Sýningargestirnir gátu svo
smakkað matinn og keypt hlutinn,
ef þeim leizt á hann. Á einum stað
voru fljúgandi diskar (ekki þó frá
tunglinu), sem svifu yfir borði án
þess að koma við það og buðu gest-
unum ávexti. Ekki get ég skýrt,
hvernig á því stóð að þeir svifu, en
þeim var einhvernveginn stjórnað
með rafmagni.
Ein deildin var tileinkuð barnaupp-
eldi og gátu sýningargestir keypt
bækur og leitað upplýsinga varðandi
það mál. Þar voru leikföng og ann-
að við hæfi barna á öllum aldri.
Margt fleira var þarna að sjá, sem
of langt yrði upp að telja. Sýningar
þessar eru haldnar árlega, eins og
sagt var í upphafi og vekja alheims-
athygli. Menn koma langt að til að
sjá þær og heimilisblöð um allan
heim birta myndir og umsagnir um
þær.