Vikan - 22.05.1952, Blaðsíða 14

14
VIKAN, nr. 20, 1952
Stúdentar eiga ekki að gifta sig
Framháld af bls'. 13.
„Nei, hvað hér er notalegt," sagði Eva og leit
í kringum sig., ,,En hvað allt er hreint og snyrti-
legt. — Ef við ekki vissum að svo er ekki, mund-
um við gruna, að kvenmanns-hendur væru með
í leiknum."
Hún forðaði sér undan olnbogaskotinu, sem ég
gaf henni bak við pabba og hljóp hlæjandi fram
í eldhúsið. Brátt gerði pabbi sér erindi fram og
ég heyrði þau tala saman og hlæja dátt bak við
lokaða hurðina. Ég sat eins og á nálum.
öllum gestunum fannst, að þetta hefði verið
óvenjulega skemmtilegur endir á óvenjulega
skemmtilegu kvöldi, þegar þeir kvöddu um þrjú
leytið. Eva ein þakkaði hvorki fyrir sig né fór.
Hún lét fara vel um sig á legubekknum og
daðraði skammarlega við vesalings pabba. Og
gamli maðurinn var auðvitað í sjöunda himni.
„Svona stúlku vildi ég einmitt fá fyrir tengda-
dóttur,“ sagði hann og skálaði við mig.
„Það sé ég,“ svaraði ég skapillur. „Er ekki
kominn tími til að þrjátiu ára stúdentinn fari í
rúmið? Klukkan er að verða fjögur.“
„Alls ekki,“ sagði Eva. „Fyrst ætla ég að
kenna Emil að dansa samba.“
Það var þýðingarlaust að mótmæla og stuttu
seinna dönsuðu Eva og pabbi samba, svo gólfið
hristist. ,
Þegar pabbi gekk fram' í anddyrið, til að sækja
meira vín í ferðatöskuna sína, bauð ég Evu upp
i dans. Ég kleip hana fast til að hefna mín og
muldraði reiður: „Þú skalt sjá eftir þessu. Ég
hafði alls ekki búizt við þessu af þér.“
„Er það satt. Það á nú samt eftir að versna,
elskan mín.“
Eg skildi hvað hún átti við, þegar pabbi kom
inn með ljósbláan náttkjól i hendinni. „Hvað er
þetta, þorparinn þinn?“ spurði hann.
„Þetta lítur út eins og náttkjóll — en hvern-
ig . . ."
„Einmitt það, og hvers vegna er slíkur klæðn-
aður í íbúðinni þinni?“
„En, elsku pabbi, ég skil alls ekki . . .“
„Svo þú skilur það ekki. En pabbi þinn er ekki
svo heimskur, að hann skilji það ekki. Að þú
skulir ekki skammast þín, Bertil, að leika svona
á pabba þinn. Svo þú hefur ekki skipt þér af
ungu stúlkunum hér í Uppsölum. Þú situr alltaf
heima og lest, er það ekki? Ég mátti svosem
vita hvernig nám það er, sem þú stundar. En
það versta er, að þú skulir dirfast að bjóða
elskulegri stúlku, eina og ungfrú Evu, inn i þetta
lastabæli."
„Já, það má nú 3egja, það finnst mér reglu-
lega gremjulegt," endurtók Eva. „Ég ætla •— ég
ætla að fara heim núna. Ég vil ekki vera hér
lengur."
Mig langaði heldur ekki til að vera kyrr. Þetta
var ekki réttur tími til útskýringa, það gerði
ég mér grein fyrir. Og áður en ég gat opnað
munninn, hafði Eva kysst pabba lauslega á kinn-
ina og var horfin út um dyrnar. Þegar ég hafði
hert upp hugann til að tala við pabba, bandaði
hann frá sér: „Nei, engar útskýringar núna,
klukkan er orðin of margt. Við tölum saman á
morgun. Þú átt eftir að sjá eftir þessu.“
Sunnudagsmorgun. Þurr háls, vont skap,
hræðileg óregla í íbúðinni, engin Eva, og eng-
inn kátur snáði. Aðeins pabbi — og hann bylti
sér í rúminu eins og hvalur og sendi mér öðru
hvoru ógnandi augnaráð.
Mér heppnaðist einhvernveginn að taka svolítið
til í íbúðinni og tína saman eitthvað í morgun-
verðinn.
„Ég fer með lestinni klukkan hálf þrjú,“ til-
kynnti pabbi skyndilega, „það gleður þig vafa-
laust."
„Elsku pabbi, ég verð að segja þér nokkuð . . .“
Nú hringdi bjallan. Mig grunaði, að það væri
Eva, sem væri komin aftur til að flækja málið og
ég flýtti mér að opna hurðina. Þarna stóð lagleg
623.
KROSSGÁTA
VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1. fugl. ■—• 6. spillum.
—- 9. grandi. — 10. op.
— 11. líkamshluti. — 13.
á byssu. — 15. sterkar.
— 17. óhreinka. — 18.
ökumann. — 20. sjómað-
ur. ■— 24. semur. — 25.
gjafir. — 27. eldhús-
áhald. — 29. festa sam-
an. — 31. ráða. — 32.
kvenmannsnafn. — 33.
kát. — 35. gróðri. — 37.
hryggir. — 40. rekald.
— 41. sterk. — 43. beitu.
— 46. erfiðleikar. — 48.
peninga. — 49. eldsneyti.
— 50. líkamshluti. — 51.
fjár. — 52. á litinn.
Lóðrétt skýring:
1. bnmninn. — 2. mat-
urinn. — 3. mynt. —- 4.
tanga. — 5, dvelja. — 6.
gengur. — 7. vindur. •—•
8. litskrúðuga. —• 12.
gusir. -— 14. logsuða. —
16. skammi. — 19. ilát.
—- 21. heiðurinn. — 22.
skammtað. —• 23. knýja. — 26
kró. — 29. tónverk. — 30. útlim.
reitur. — 34. missir.
gagn. — 28.
— 31. gróður-
36. bera skraut. — 38.
skák. — 39. hestsnafn. — 42. ana. — 44. eldur.
— 45. kvikmyndaleikari. — 47. grýtt land.
Lausn á 622. krossgátu Vikunnar.
L,árétt: 1. sr. — 3. aftökupallur. — 13. kúa. —
15. rexa. — 16. eina. — 17. annríki. — 18. sak-
aði. — 20. run. — 21. neina. — 24. Esta. — 27.
angráður. — 29. aðspurt. — 31. nam. — 32.
Una. — 33. sinnugur. — 35. grip. — 36. ss. —
38. N.D. — 39. sæg. — 40. S.A. — 41. ra. —
42. safn. — 44. skrúkkur. — 47. ófu. — 48.
þau. — 49. reyfari. — 50. tilbekni. — 52. anis.
—i 53. kannt. — 55. tin. — 57. aflimi. — 59. aug-
liti. — 61. fræi. — 62. mimr. — 63. run. -—
64. fimalengdin. — 65. rg.
Lóðrétt: 1. skarlatsótt. — 2. Rúnu. — 4. frí-
stund. — 5. tek. — 6. öxin. — 7. K.A. — 8.
prangar. — 9. Lea. — 10. liðaður. — 11. Uni. —-
12. Ra. — 14. anness. — 18. sinnugur. — 19.
karm. — 22. ea. — 23. kraparigning. — 25. spinn.
— 26. arn. — 28. unir. — 30. tuskunni. — 34.
gær. — 35. gaufi. — 37. safi. -— 40. skynugri.
— 43. fullfær. — 44. sakamál. —- 45. KEA. -—-
46. rastir. — 48. þeki. — 51. in. — 54. taug.
•— 56. ítur. — 57. Ari. — 58. lin. •— 60. und.
— 61. ff. — 62. mn.
kona í loðkápu, ákveðin á svipinn. Hún hélt á
Lilla, sem skellihló. „Pa-pa, pa-pa, pa-pa . . .“
„Hvað á þetta að þýða,“ sagði ég og deplaði
augunum framan í Lilla sem hló enn meira.
„Þér verðið að afsaka, en ég get ekki haft
barnið lengur," sagði konan, „ég er boðin út.“
Rétt í þessu staulaðist pabbi fram og hárið á
honum stóð beint út í loftið. „Hvað gengur eig-
inlega á hér?“ hrópaði hann. „Hver á þetta
barn?“
„Ungi maðurinn á það,“ svaraði konan styggi-
lega. „Barninu er öðru hvoru komið fyrir hjá
mér, þegar . . .“
„Átt þú.þetta barn, Bertil?" rödd hans hljóm-
aði eins og lúðurinn á dómsdegi.
„Já, pabbi, ég . . .“
„Nú, jæja, látið mig hafa barnið. Hér er borg-
unin fyrir ómakið."
Hreykin stakk konan nokkrum seðlum niður í
töskuna sína og fór. Ég gekk inn í stofuna með
pabba og Lilla á hælunum á mér.
Svo gafst ég upp og útskýrði allt, þ. e. a. s. í
ákafanum gleymdi ég að taka það fram, að Eva
væri eiginkona mln. Hún tók reyndar sjálf að
sér þá hlið málsins. Hún stóð allt í einu á miðju
gólfi, eins og friðarengill, ef hægt er að hugsa
sér friðarengil með lokk fram á ennið, í sið-
buxum, og með fallegasta munn í heimi.
„Það var ég, sem freistaði hans með eplinu,"
sagði hún og horfði einarðlega á pabba. „En
það er ekki mér að kenna, að hjúskap okkar
hefur verið haldið leyndum — það vona ég að
þú skiljir af því þú ert svo skilningsgóður og
félagslyndur, eins og ég hefi nú sýnt Bertil fram
á.“
Pabbi hélt enn á Lilla og horfði á okkur á
víxl. Hann reyndi að vera byrstur, en augna-
krókamir hlýddu ekki.
„Svo við dönsuðum samba," muldraði hann,
„til að gprafa undan reglum tengdapabba, er það
ekki ? Ef til vill hafði ég gott af því. Til hvers
var ég líka að létta mér upp?“
„Þetta máttu ekki segja, Emil,“ sagði Eva
elskulega. „Það var reglulega skemmtilegt, með-
an það stóð yfir. Og ef ég hefði ekki hitt Bertil
á undan þér . . .“
„Þakka þér fyrir stúlka mín, það er fallega
sagt,“ tautaði pabbi. „Ég verð að fyrirgefa ykkur,
þó ekki væri nema vegna drengsins. Da-da hvað
heitir litli maðurinn?"
Eva brosti og ætlaði að fara að svara, þegar
ég stöðvaði hana. Ég sá að varir hennar mynduðu
orðið Emil, en það fannst mér of langt gengið,
svo ég lokaði þeim á þann eina hátt sem hægt
er. Yfir öxlina á henni sá ég, að pabbi lék sér
að ávextinum af hjónabandi stúdentsins.
Svar við mannlýsingarspiiriiingu á
bls. 4:
Ormur Stórólfsson. I Orms þætti Stór-
ólfssonar.
Svör við „Veiztu —?“ á bls. 4:
1. Hann heitir Regnbogabrúin og er í Útaríki.
2. H. C. Andersen.
3. Eldur undir potti.
4. Lung er skip, en lungur er hestur, og lungi
er kjarni, t. d. lunginn úr heyinu.
5. Rót, stöngull og blað.
6. 20. apríl 1950.
7. Magellan.
8. Hún er töluð af einni milljón manna í Wales.
9. 1707.
10. 1 Miðafríku.