Vikan - 29.05.1952, Qupperneq 6

6
VIKAN, nr. 21, 1952
ógjarna komast í vandraeði út af erlendum aðals-
mönnum. Það eru alvarlegir hlutir; gætu valdið
milliríkjadeilum . . .“
Hann þagnaði, því Konkvest hvarf hlæjandi út
úr dyrunum.
„Þetta er allt gott og græskulaust gaman, Fía,“
tautaði Vígreifi ofurhuginn. „Ekkert er skemmti-
legra en að fá Bill Williams eitthvað til að brjóta
heilann um.“
„Þú gætir hæglega leikið þann leik einu sinni
of oft, drengur minn,“ sagði kona hans í aðvör-
unartón. „Var ekki hættulegt að gefa honum
þessa bendingu um von Haupt barón? Ef eitt-
hvað merkilegt kemur fyrir í sambandi við hann
þá veit hann strax að þú ert potturinn og pann-
an.“
„Einmitt það sem ég óska, elskan mín,“ sagði
Konkvest hlæjandi. „Ef til vill þarfnast ég hjálp-
ar Bills og aðstoðar, — hann er mesta hjálpar-
hella ef í nauðir rekur, þótt hann sé lögreglu-
maður — og hjálp hans gæti verið mikilvæg I
vissum atriðum fyrirætlunar minnar. Jæja, við
skulum fara og finna Bobby litlu . . . Ég sting
upp á að við tökum hana með okkur til Con-
quest Court og látum hana dvelja hjá okkur í
nokkra daga — nema, þú sért ennþá ofnæm fyrir
ljósa hárinu."
Áður en þau komust að dyrunum á svefnher-
bergi Bobby, heyrðu þau einhverja háreysti fram-
an til á ganginum. Ungur maður, óhreinn og
másandi, sem auðsjáanlega var mikið niðri fyrir,
var þar kominn — Roy Gillespie í eigin persónu.
„Hvar er hún?“ kallaði hann og hljóp til þeirra.
„Hæ, rólegur. Hver eruð þér.“ Konkvest greip
um handlegg unga mannsins. „Ætli ég viti það
annars ekki. Takið þessu rólega, lagsmaður.
Bobby litlu líður ágætlega . . .“
„Þeir voru að segja mér fréttirnar niðri,“ hélt
Gillispie áfram, með andköfum. „Bölvaðir þorsk-
hausarnir! Að láta sér detta í hug að Bobby hefði
framið morðið! Ég hafði ekki hugmynd um neitt
— það hefur verið mikið um búðagluggabrot og
gripdeildir í þokunni í kvöld, og bölvaður ritstjór-
inn lét mig vera á þönum af þeim sökum. . . .
Er það satt, að ekkert sé að henni? Þeir sögðu
þá ótrúlegu fregn, að Cardew læknir hefði verið
handtekinn í sambandi við morðið. Eruð þér einn
af mönnum Scotland Yard?“
„Nei. Ég heiti Konkvest . . .“
„Hvaða asni get ég verið!“ sagði ungi blaða-
maðurinn og horfði á Norman af áhuga og for-
vitni. „Lögregluþjónninn niðri sagði mér að það
hefði verið þér, sem handtókuð Cardew. Jæja,
hver skollinn! Norman Konkvest, ha? Og frú
Konkvest! Mig hefur langað afarmikið til að
hitta ykkur i langan tíma. Það var leiðinlegt, að
ég skyldi hitta ykkur einmitt þegar ég er í öng-
um mínum út af Bobby.“
„Engin þörf á kvíða lengur, kunningi — við
erum einmitt á leiðinni til hennar,“ sagði Nor-
man. „Þér skulið bara fylgjast með okkur. Þér
megið treysta orðum mínum í því, að stúlkan
yðar er hejl á húfi.“
Gillespie læddist á tánum inn i svefnherbergið
og hélt fyrst að Konkvest hefði verið að undir-
búa sig undir slæmar fréttir með orðum sínum
um að Bobby liði vel, því stúlkan lá í rúminu
og virtist vera meðvitundarlaus. Frú Beeding
sat við rúmið. Engar fregnir af atvikum þeim er
breytt höfðu öllu viðhorfði morðmálsins, höfðu
borizt inn til þeirra.
,,Það er til einskis, herra minn. Þér getið ekki
talað við hana núna,“ hvíslaði kona dyravarðar-
ins. „Auminginn, þetta hefur verið mikið áfall
fyrir hana.“
„Þér sögðuð, að ekkert amaði að henni," taut-
aði Gillespie angistarfullur. „Bobby! Þetta er
ég — Roy.“
Augnalok stúlkunnar titruðu aðeins.
„Stökktu upp, stelpukjáni, — þarflaust að halda
áfram skollaleikum," sagði Konkvest og beygði
sig yfir rúmið. „Við erum búnir að hafa upp á
morðingjanum og þú ert hreinsuð af öllum grun.“
Bobby settist upprétt í rúminu, svo snögglega,
að frú Beeding varð dauðskelkuð. Hún var í öll-
um fötum og hafði aðeins hvílst undir sænginni.
Hún stökk fram á gólfið, og var í næsta stökki
komin í faðm Gillispies.
„Mér er næst að halda, Fía mín, að okkur sé
ekki lengur þörf hér,“ tautaði Konkvest.
IX. KAPlTULI.
Lávarðurinn skipár fyrir.
Um mánuði eftir að atburðir þeir gerðust, sem
sagt hefur verið frá hér að framan, var Joy á
gangi niður Piccadilly. Það var mesta heppni að
þessi gönguför hennar endaði ekki í sjúkrahúsi,
og það var aðeins fimi hennar og snarræði að
þakka að svo fór ekki.
Þótt komið væri fram yfir dagmál, vildi svo
til í þetta sinn, að gatan var að mestu auð á
þeim stað sem þetta gerðist og Joy gekk áhyggju-
laus þvert yfir götuna. Þá sér hún allt í einu út
undan sér bifreið renna sér í boga á fleygiferð
og stefna beint á sig. Þetta var afarskrautlegur
og rennilegur skemmtivagn . . . Hún stökk til
baka upp á gangstéttina af miklu snarræði, en
svo nærri lá árekstri, að hún fann bílinn strjúk-
ast við sig, um leið og hún komst upp á
stéttina.
„Almáttugur!“ sagði hún másandi.
Eftir ástæðum var þetta ekki of sterklega að
orðið kveðið. En bíðum við. Hún var að jafna sig
eftir skelkinn og hafði ekki ennþá sótt í sig
veðrið til gagnáhlaups. Öllum stúlkum er mót-
fallið að vera neyddar til að halda fimleikasýn-
ingu á miðju Piccadilly og láta vegfarendur
glápa á sig. Rennilega bifreiðin hafði stanzað
rétt eftir að hún fór fram hjá Joy, og hún var
ekki sein að átta sig á því, hvervegna bíllinn
hafði sveigt upp að gangstéttinni og stanzað
þarna. Skap hennar mýktist ekki við þá vit-
neskju.
Önnur bifreið af svipaðri gerð stóð upp við
gangstéttina þarna rétt framundan; við stýrið á
þeirri bifreið sat falleg stúlka í áberandi íburð-
armiklum búningi. Það var þessi kona, sem
hafði gefið manninum í hinum bílnum merkið,
sem kom honum til að beygja upp að gangstétt-
inni, þvert ofan í allar umferðarreglur og venj-
ur. Án þess einu sinni að láta aftur, til að gæta
að stúlkunni, sem hann var svo nærri búinn að
Blessað
barnið!
Teikning eftir
George McManus.
Jón: Hver heldurðu að vinni á kappreiðunum á sunnudag-
inn ?
Jónatan; Manstu eftir fimm stafa orði, sem þýðir „mjög
gott“ ?
Jóhannes: Munduð þið fara á knattspyrnuleikinn eða á
bió, ef þið væruð í mínum sporum? Ég verð að fara út með
börnin.
Kalli: Ég ætla í bílferð. Ég hefi þetta kort, en geturðu sagt
mér hvaða leið ég á að fara?
Pabbinn: Hlustið þið á mig. Ég er að reyna að vinna.
Siggi: Hver heldurðu að verði kosinn ? Ég get ekki reiknað
það út.
1. rödd: Hver heldurðu að vinni boxið í
sjónvarpinu í kvöld?
2. rödd: Geturðu skipt 100 krónum?
3. rödd: Hvert er bezt að fara, ef maður
ætlar að bjóða kunningja út að borða?
4. rödd: Heldurðu að það rigni á morg-
un? Ég ætla með nesti upp í sveit,
Pabbinn: Hvernig er hægt að festa
hugann við vinnuna. Ég ætla heim til að
Ijúka við þetta.
Lilli: Pabbi, viltu sýna mér hvernig á að setja mótorbátinn
í gang inni í baðherberginu..
Pabbinn: Ó, hamingjan hjálpi mér.
Eldabuskan: Hvar léztu hamarinn? Og hvað viltu í mið-
dagsmat.