Vikan - 29.05.1952, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 21, 1952
Teikning- eftir George McManus.
Gissur skemmtir sér.
Gissur: Þarna kemur Rasmina. Hún má ekki vita,
að ég ætla til Dinta meðan hún er í óperunni.
Rasmína: Lati slæpinginn er strax kominn i rúm-
ið og sofnaður. Það er ágætt, þá veit ég að minnsta
kosti, að hann verður heima meðan ég er í óper-
unni.
• Gissur: Sæll, Peithaus, þú kemur alveg á rétt-
um tíma. Rasmina er nýfarin.
Peithaus: Þú getur treyst mér -— ég framkvæmi
skipanir þínar — komdu, við skulum koma til
Dinta.
Gissur: Ég vona að maturinn verði ekki búinn.
Þú veizt hve mikið þeir geta látið í sig.
Feithaus: Ég er tilbúinn til að taka til matar
míns.
Tolli: En hvað það er skemmtilegur hópur hér
í kvöld.
Bommi: Já, og ég vona að þeir verði kyrrir.
Feithaus: Komdu Gissur, óperan er bráðum búin.
Gissur: Allt í lagi, við skulum koma.
Gissur: Farðu nú ekki að sofa Feithaus, svo
Rasmína heyri til þín þegar hún kemur inn.
Feithaus: Stígðu ekki útaf, því við munum allir
sakna þín.
Rasmína: Hann sefur ennþá. En hvað hann misst.i
af dásamlegri óperu. Hann lítur grunsamlega út,
jafnvel í svefni.
Gissur: Feithaus, allt í lagi. Hún er farin að
sofa. Við getum lagt af stað' aftur.
Feithaus: Allt í lagi, eftir hverjum bíðum við.
Gissur: Jæja, drengir, leggið þið niöur eða stein-
þegið þið.
Kalli káti: Ég skil þetta ekki. Ég er óheppinn
í spilum og óheppinn í ástum — ég er giftur.
STJÁNI DÁTI
Nú verður þú þó að viðurkenna, að jörðin er hnöttótt.