Vikan - 19.06.1952, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 24, 1952
r ..—.... . i——n
• HEIMILIÐ •
V .■■■■■!■ . ...
Matseðillinn
Eggjarönd með grænmeti:
Þeytið vel þrjú. egg og hrærið með
2% dl. af mjólk. Setjið þetta í hring-
form, sem áður hefur verið vel smurt
með köldu smjörlíki. Sjóðið i 15—20
mínútur í vatni, þar til eggin eru
soðin stíf, en ekki lengur. Hvolfið
hringnum á fat og fyllið með græn-
um baunum. Síðan má leggja gulræt-
ur eða baunir utan um á fatið. Berið
Smjör eða flesk með.
Grasamjólk:
1 líter mjólk, % 1. vatn, 15 gr.
fjallagrös, 2—3 msk. sykur, salt.
Fjallagrösin brúnuð í sykrinum.
Heitu mjólkurblandi helt yfir. Soðið
í nokkrar mínútur. Sykri og salti
bætt út í eftir smekk. Fjallagrösin
má einnig sjóða í mjólkurblandinu.
Sykri og salti bætt út I áður en
framreitt er.
Steiktar gnlrætar:
Þetta er indælis réttur. Afhýðið
gulræturnar og skerið í aflangar
lengjur, og sjóðið þær þar til þær eru
jneirar. Látið vatnið siga vel úr þeim
Lengjunum er velt upp úr raspi og
——
síðan upp úr mjöljafningi sem gerður
er þannig, að vatni og mjöli er bland-
að saman í fremur þykkan jafning.
Lengjunum er siðan aftur velt upp úr
raspi, og steiktar þar til þær eru
orðnar þéttar og með fallega brúnni
skorpu. Framborið með sítrónusósu.
Sítrónu-sósan er þannig búin til, að
smjörlíki og mjöl er bakað upp og
þynnt með gulrótarsoðinu, einni
eggjarauðu er bætt út í og salti og
sítrónusafa eftir þörfum. Ef vænni
sneið af köldu smjörlíki er að loknu
bætt út í, fær sósan sérlega fínt
bragð.
Kartöfluréttur:
Heitar, soðnar kartöflur eru hakk-
aðar i kjötkvöminni. Kúffullur disk-
ur af slíkum kartöflujafningi er lát-
inn á pönnu ásamt nokkrum eggja-
rauðum og litilli sneið af smjörlíki.
Bakist við hægan hita, þar til jafn-
ingurinn er laus við pönnuna. Hrær-
ið ekki í, en þrýstið jafningnum vel
niður á pönnuna og snúið honum.
Þegar þetta er orðið vel heitt er það
Utið kólna á diski. Hnoðað upp í
kúlur, sem velt er upp úr raspi, síð-
an úr eggjahvítum og að lokum aft-
ur úr raspi. Steikt ljósbrúnt í feiti.
Ef heitt er í veðri má bera mayonais-
sósu með.
TÍZKUGREIN
Það er leiðigjarnt að vera alltaf
i sama kjólnum. Á þvi má ráða bót
með því að fá sér einfalda kjóla, sem
síðan má breyta. Litið þið t. d. á
þennan gráa ullartaukjól, sem er
hentugur á skrifstofuna. Fyrsta árið
geturðu haft hann, óhnepptan í háls-
inn og komið þar fyrir stönguðu
hvítu brjósti. Hvítar stangaðar erm-
ar ná frá hálfsíðum ermum kjólsins
og fram á hendur. Vasar og ermar
cru skreytt með hnöppum. Á annarri
myndinni eru hálsmál og ermar
skreytt hvítum leggingum. Heppileg-
ast er að nota þessa hugmynd þegar
kjóllinn fer að slitna á olbogunum,
svo taka verður ermarnar af. Þriðja
myndin sýnir hvernig hvít rykkt pífa
breytir 3vip kjólsins. Og á fjórðu
myndinni eru aftur notaðir hnappar,
en röndótt efni lagt með kraganum
og látið enda í lítilli slaufu. Auk þess
má skipta um lit á beltinu og hengja
camlitan klút I það.
Á sumrin þegar heitt er má nota
,svona kjól fyrir útikjól og nota t. d.
við hann gula hanzka og hálsklút
eða setja á hann hvítan stóran kraga
og nota hvítan hatt og hanzka við.
Ef þú velur þér lit á kjólinn og snið,
sem gott er að breyta, eru alveg
óþrjótandi möguleikar til að gera úr
honum nýja flík. En þetta þarf að
athuga áður en hann er saumaður.
- Dýragarðurinn -
# o ☆
Maðurinn með
kattarsvipinn hef-
ur flosmjúk hand-
tök, hjarta úr
steini og er hrað-
lýginn. Hann á
einhverntíma eftir
að láta þig gráta,
væna mín.
Þaö er erfitt fyrir ósíiiita for-
eldra að ala upp hörn.
eftir Carry Cleveland Myers Ph. D.
Það er mjög erfitt fyrir barn, sem
er að vaxa, að taka framförum ef
annað foreldranna er mjög óstillt í
hegðun sinni og handleiðslu.
Enn erfiðara getur það verið fyrir
barnið, ef foreldrarnir eru óstillt
hvort við annað, sérstaklega ef þau
eru ósammála um uppeldi barnsins,
þegar það er viðstatt. Afleiðingin af
þessu verður sú að ef annað foreldrið
hallast að einni leið hættir hinu til
að hallast að því gagnstæða. Sá sem
er meinlaus verður enn meinlausari
og sá sem er strangur verður enn.
strangari. Og vesalings barnið á sér
hvergi griðland.
Árekstrar vegna skoðana.
Setjum svo að þú værir æfð barna-
hjúkrunarkona og ættir mann, sem
ekki væri á sama máli um reglur og
aga. Setjum svo að þú og maðurinn
þinn ættuð ekki í neinum erfiðleik-
um við tveggja ára gamalt barn
ykkar, en hefðuð lent í miklu basli
með það síðan nýja barnfóstran kom
fyrir 6 mánuðum.
Gerðu þér i hugarlund hvilíkar
deilur þið eigið i vændum, ef eldra
barnið sem er á erfiðasta aldri og
hættir til afbrýðissemi, ekki beygir
sig undir sama aga og það gerði þeg-
ar það var einkabarn, einkum ef fað-
irinn neitar að beita sér við þetta
barn eða skiptir sér af þegar þú gerir
það. Sem hjúkrunarkona hefirðu lík-
lega ekki æfingu í að vinna börn
með góðu og þekkir ekki aðra eins
þrjósku.
Slík hjúkrunarkona skrifar:
„Við höfum næstum alltaf getað
leyst öll vandamál varðandi barn
ckkar tveggja ára gamalt. En síðan
annað bam okkar fæddist fyrir 6
mánuðum höfum við öll verið óham-
ingjusöm.
Maðurinn minn vill ekki aga eldra
barn okkar, nema þegar það truflar
hann og ef hann hegnir því tekur
hann það oftast upp og gælir við það
á eftir. Þegar hann er viðstaddur er
barnið ógegnið og óviðráðanlegt. Ef
ég leiðrétti það, finnur hann að því
fyrir framan barnið og lætur það oft
endurtaka það sem því var hegnt
íyrir.“
Móðirin kvartar undan því að barn-
ið sé nú aftur farið að væta buxurn-
ar af þrjózku, en segir að barnið
„hafi verið vel undir það búið, að
eignast nýjan bróður,“ því sé leyft
að hjálpa honum og sé veitt tilhlýði-
leg athygli.
Reyndu vopnahlé.
Svar mitt er: Ég vildi að ég vissi
hvernig hægt er að breyta manni
þínum. Reyndu að semja við hann áð-
ur en þú tekur ákvörðun, í þeirri
von að hann geri það líka; einkum
um að hann hætti að skipta sér af
því þegar þú ert að fást við barnið.
Ef þú hefur lesið bók mína um
„Afbrýðissemi og þrjózku" geturðu
gert þér grein fyrir þvi að þú hefur
lag of mikla áherzlu á þvingun, en
elcki nóg á þolinmæði og að hjálpa
barninu • til að finna til öryggis. Og
ef þú slakar dálítið á hvað strang-
leika og aga snertir getur verið að
maðurinn þinn dragi sig í hlé. Hrós-
aðu honum fyrir þá blíðu, sem hann
sýnir barninu, en reyndu að koma
honum í skilning um að hann eigi að
veita hana þegar hún geri mest gagn.
Ekki kemur mánudagur.
Framhald af bls. 7.
þeir væru ekki komnir eftir fimmtán
mínútur, yrðu þeir lokaðir úti.
Og þá vissu þeir, að það hlyti að
vera aftur sunnudagur, og sofnuðu
aftur, og áður en varði heyrðu þeir
aftur í kirkjuklukkunum. Það skar
úr, að það var sunnudagur, og þeir
vissu það fyrir vist.
Og í öðrum bæjum þar í grennd
fóru menn ekki til vinnu, og þá vissu
þeir líka, að það var sunnudagur.
Þeir fóru S sparifötin, dunduðu í garð-
inum, dyttuðu að ýmsu heima fyrir,
en bömin fóru ekki í skóla, og allir
hvíldust, svo að lúnir líkamarnir
hresstust og kættust á ný.
Daginn eftir fór sú fregn eins og
eldur í sinu um allt Yorkshire, að
dagamir í vikimni hefðu stöðvazt við
^unnudag, og þetta barst upp með
Tynefljóti, þar sem skipasmiðimir
unnu, yfir í Lancashire, þar sem ung-
lingar stóðu við vefi og snældur í
verksmiðjum, niður í Svartahérað, —
þar vinna menn við stál og fara
niður í námur, og þaðan í Stafford-
shire, en þar starfa menn við leir-
keragerð og bifreiðasmíðar.
Blöðin sendu fréttasnata um allar
trissur til þess að rannsaka, hvað
orðið hefði um týndu dagana, og einn
þeirra kom í þorpið og hitti Kapper
gamla að máli. Hann hló dátt, þang-
að til Ian Cawper kom á vettvang.
Ian Cawper var ótvírætt stærsti mað-
ur í Yorkshire, auk þess vildi svo
til, að hann var án alls efa stærsti
og sterkasti maður á Englandi. Og
hann bað piltinn frá blaðinu um
penny, og því næst beygði hann pen-
inginn, þangað til hann hrökk í sund-
ur, og pilturinn frá blaðinu hætti
að hlæja.
„Jæja, drengur minn,“ sagði Ian.
„Ætli það sé ekki bezt fyrir þig að
síma blaðinu þínu, að það sé sunnu-
dagur.“
„Það er sjálfsagt," svaraði ungi
maðurinn; hann skildi fyrr en skall
í tönnum.
En enda þótt þessi dásamlegu tíð-
indi, að það var enn sunnudagur,
vektu mikla þakklátssemi í hjörtum
allra þeirra, sem unnu langan vinnu-
dag við stál og trjávið og baðmull
og jám og gler og vefnað og pappír
og silki, í eldsmiðjum og járnsmiðj-
um og plötusmiðjum, við snældur og
vefstóla og mótvélar og bora og
rennibekki, þá voru samt nokkrir
menn, sem misstu stillinguna við
þetta kraftaverk. Og enda þótt allir
Framhald á bls. 13.
Þekking er nauðsynlegt skjól og
hæli ellinni; og ef við gróðursetjum
ekki, meðan við erum ung, veita
trén okkur enga forsælu, þegar við
eldumst. — (Lord Chesterfield.)
! ! !