Vikan - 04.09.1952, Page 7

VIKAN, nr. 34, 1952
7
Tommy Manville: Makalausi milljónamæringurinn
lr Irá
Lois
Xommy, Anita og Juanita.
ANXTA HODDY-EDEN heitir
breskur rithöfundur, sem í ár
hlotnaðist sá heiður að verða niunda
kona bandarlska milljónamærings-
ins Tommy Manville. Manville er nú
58 ára gamall og löngu orðinn fræg-
ur um öll Bandaríkin (og raunar
viðar) fyrir að hafa gert giftingar
að æfistarfi sínu. Það er ekki vitað,
að hann hafi gert ærlegt handtak
um dagana (nema það teljist til ær-
legra handtaka að smeygja giftingar-
hringnum á fingur hugdjarfra æfin-
týrakvenna), en hann erfði fleiri
milljónir en hann hefur getað sóað
— þrátt fyrir góðan vilja.
Hann leysti fyrrnefnda Anitu út
með 50,000 dollurum (rösklega 800,
000 krónum), þegar
þau skildu fyrir
skemmstu, og þegar
þetta er skrifað, er
tiann nýbúinn að biðja
þeirrar tíundu: ame-
rískrar stúlku, sem
vann sér það til ágæt-
is (i augum biðilsins)
að hringja upp og
biðja hann að kaupa af sér bát. En það
getur allt eins verið, að hann verði
búinn að giftast henni — og búinn
að skilja við hana — þegar þessi
VIKA kemur út.
Þetta eru snör handtök hjá Tommy
Manville. En Anita hefur skrifað
stutta grein um reynslu sína sem ní-
unda konan hans, og hér fer hún á
eftir:
Elskulegur maður.
ÞRlR mánuðir eru liðnir síðan ég
kynntist Tommy Manville. Kunn-
ingi minn sagði mér, að Manville
hefði hug á að fá einhvern til að
skrifa æfisögu sína. Ég skrifaði hon-
um snemma í maí, skýrði honum
frá, hvaða bækur ég hefði skrifað,
og spurði um leið, hvort hann kærði
sig um, að ég skrifaði æfisöguna
hans.
Hann hringdi og við mæltum
okkur mót. Við hittumst á hinu fagra
heimili hans, og hann virtist' mjög
áfram um það, að ég skrifaði bók-
ina. Ég byrjaði þá strax að hlýða
honum yfir, einkum um barnæsku
hans og unglingsárin. Ég held hann
hafi verið mikið íiamingjusamari þá
en nú.
Tommy byrjaði að biðja min einni
eða tveimur vikum eftir fyrsta fund
okkar. En einhvernveginn leist mér
ekki gæfulega á þetta. Þó var hann
mjög elskulegur. En þegar maður
hefur búið að miklum auði í nærri
því þrjátiu ár, fer ekki hjá því, að
hjá honum bóli á drambsemi og hann
eigi bágt með að taka mótlæti.
Fyrsti alvarlegi ágreiningur okkar
átti rætur sínar að rekja til enska
bolabitsins míns, hans Captain Bligh.
Eg tilbið þennan hund, en hann er
gæddur hugrekki og þoli hins fræga
nafna síns.
Tommy varð afbrýðisamur og
heimtaði, að ég losaði mig við hund-
inn. Þessu neitaði ég og sleit trúlof-
uninni, þó að mér þætti ákaflega
vænt um Tommy. Hann hringdi oft
til mín eftir að ég fór og þrábað mig
að koma. Þegar hann hét því að
leyfa mér að halda Captain Bligh,
lét ég til leiðast.
Við gengum í hjónabandið 10. júlí.
Merkilegt myndasafn.
Er G komst að raun um, að Tommy
hafði mikið yndi af að tala um
fyrri konurnar sínar átta, alveg eins
og hann væri ennþá giftur þeim.
Þetta reyndi ég að láta liggja milli
framtiðina, í stað þess að lifa svona
í fortíðinni.
„Allar konurnar minar eru prýðis-
stúlkur," sagði hann mér hvað eftir
annað.
Ég var að lesa dagblöðin þremur
dögum eftir giftinguna, þegar
Tommy byrjaði að grafa upp myndir
af konunum sínum og hengja þær
á stofuveggina. Ég lét sem ekkert
væri, þar til hann rogaðist inn með
geysistóra mynd af listdansara, sem
verið hafði elskan hans milli giftinga.
Stúlkan var nakin og þetta var
fallegasta mynd og Tommy var
ákaflega hreykinn af henni.
„Hvar á ég að hengja þessa?“
spurði hann mig.
Ég hreyfði þvi, að kannski væri
gáfulegast að hengja strípalinginn
Avonne
Bonita
Sunny
Georgiana
hluta. Ég var hreint ekkert afbrýði-
söm. Þó fékk ég ekki varist þeirri
hugsun, að Tommy mundi hafa
mikið betra af því að hugsa um
OG HINAR ÁTTA
1. FLORENCE HUBER
Listdansari. Hann kvæntist
henni 17 ára og þau voru gift
í ellefu ár.
2. LOIS McMOIN
Skrifstofustúlka hjá föður
hans. Skildu eftir fimm ár.
3. AVONNE TAYLOR
Þau giftust og skildu 1931.
4. MARCELLE EDWARDS
Hjónaband þeirra entist í f jög-
ur ár, en upp á það siðasta
bar Tommy marghleypur —
„til þess að verja henni inn-
göngu“.
5. BONITA EDWARDS
Hún fékk skilnað 17 dögum
eftir giftinguna.
6. WILHELMINA BOZE
Skilnaður eftir fjögurra mán-
aða sambúð.
7. SUNNY AINSWORTH
Þau slitu samvistmn eftir sjö
klukkustuíidir og 47 mínútur,
slitu hjónabandinu tveim mán-
uðum síðar.
8. GEORGIANA CAMPBELL
Hún var blaðamaður og gekk
að eiga Tommy i desember
1945. Hún fórst í bílslysi síð-
astliðið vor.
I
einhversstaðar, þar sem hann blasti
ekki við gestum. Þá fauk í Tommy.
„Hvað áttu við?“ heimtaði hann.
„Ég á þetta hús, og ætli ég megi
hengja konurnar mínar þar sem mér
sýnist!"
Vill giftast Juanitu.
ANNARS gerðist svosem ekkert
markvert fyrstu vikuna. Tommy
var að lóna um húsið á nærbrókun-
um og tala um fyrri konurnar sinar
fram á nótt. Svo fluttumst við inn
til borgarinnar og leigðum nokkur
herbergi i Waldorf Astoria.
Mér er sagt, að Tommy hafi lát-
ið næturklúbbana eiga sig að mestu
á meðan hann var giftur áttundu
lconunni sinni. En nú brá svo við, að
hann fór að fá áhuga á næturklúbb-
unum aftur, og við urðum tíðir gest-
ir í E1 Morocco, ásamt Juanitu, tví-
burasystur minni.
Við vöktum alltaf feiknmikla at-
hygli. Venjulegast, höfðum við syst-
umar Tommy á milli okkar við borð-
ið, og svo reyndi fólk að geta sér til,
hver væri eiginkonan og hver mág-
konan.
Þegar Tommy var spurður, hló
hann oft og sagði, að hann hefði ekki
hugmynd um það. Og sannast að
segja held ég, að hann hafi iðulega
sagt þetta alveg dagsatt.
Hann var si og æ að biðja Juanitu.
Ég gat ekki brugðið mér frá andar-
tak, að hann væri ekki farinn að
strjúka á henni hendurnar og hvísla:
„Þú ætlar að giftast mér, er það
ekki ?“
Við héldum hann væri að gera að
gamni sínu, þar til hann vakti máls
Framhald á bls. 10
IÐNSÍNINGIN:
Dómstóll almennings
TILGANGURINN með iðnsýn-
ingunni 1952 er margþættur.
Iðnsýning hefur ekki verið hald-
in hér síðan 1932 og þvi tími til
kominn að kynna alþjóð með hve
miklum risaskrefum iðnaður okk-
ar hefur þróazt á liðnum 20 árum.
Frá sjónarhóli iðnaðarmannsins
eru iðnsýningar llka nauðsyn. Þar
gefst honum tækifæri til að sýna
kunnáttu sína, getu, hagleik og
smekkvísi. Hann er þess meðvit-
andi, að hann stendur þar frammi
fyrir dómstóli almennings, —
þeim dómstóli, sem öllu ræður um
framtíð hans, og hvers dómi ekki
verður áfrýjað.
F YRIR almenning eru iðnsýn-
ingar líka jafnrík nauðsyn og
iðnaðarmanninn. Hér kemst hann
í nána snertingu við einn megin-
þáttinn í athafnalifi þjóðarinnar
og fær yfirsýn yfir flest það, sem
framleitt er hér á landi af ís-
lenzkum iðnaðarmönnum. Og það
mun sýna sig á Iðnsýningunni
1952, eins og svo oft áður, að al-
menningur verður undrandi yfir
þvi, hversu fjölþættur iðnaður
okkar er orðinn, og jafnframt
hissa á því, að hann stendur,
þrátt fyrir ójafna aðstöðu, í fæstu
að baki flestum þeim iðnaðarvör-
um, sem inn eru fluttar. Hér
kynnist almenningur þvi bezt
framleiðslunni, getur borið sam-
an vörur hinna ýmsu framleiðenda
og kveðið upp sinn dóm yfir þeim.
Iðnsýningin er því að þessu leyti
einskonar dómþing. En iðnsýning-
in hefur einnig víðtækari tilgang.
Islenzkur iðnaður hefur jafnan
átt við margskonar örðugleika að
etja, en stærstur þeirra er þó ef
til vill vantrú og skilningsleysi
þjóðarinnar sjálfrar á þörf hans
og gildi. Þeirri vantrú og van-
mati verður bezt útrýmt með því
að sanna á áþreifanlegan hátt hve
iðnaður okkar er orðinn fjöl-
breyttur og sterkur þáttur í at-
vinnulifi þjóðarinnar, en slíkt
verður ekki á neinn hátt betur
gert en með almennri iðnsýn-
ingu.
Sa
er og einnig tilgangur Iðn-
sýningarinnar 1952, að minnast
þess, að á þessu ári eru liðin 200
ár frá því að Skúli Magnússon
fógeti stofnsetti fyrstu iðnfyrir-
tækin hér á landi, sem voru „Inn-
réttingarnar“ í Reykjavík, en sú
framkvæmd varð þess valdandi að
Reykjavík varð þorp, síðan bær
og loks höfuðborg Islands.
Loks er svo þess að geta, að
iðnsýningar eru stórbrotnustu
auglýsingar sem þekkjast fyrir
þær vörur, sem sýndar eru, og því
er þess að vænta, að Iðnsýningin
1952 verði ný lyftistöng fyrir ís-
lenzkan iðnað, til hagsbóta fyrir
alla þá, sem að iðnaði starfa og
þjóðina í heild.
Guðbjörn Guðmundsson.