Vikan - 04.09.1952, Qupperneq 10

10
VIKAN, nr. 34, 1952
- HEIMILIÐ -
Til húsmóðurinnar
F YRIR framan mig á borðinu
liggur smekkleg auglýsing. Hún kom
innan úr umslagi, sem á stóð: Til
húsmóðurinnar. Og hún á sannar-
lega erindi til húsmæðranna. öðru
megin á blaðinu er ávarp frá
OFNASMIÐJUNNI H.F.
Þeir bjóða uppá gólfþvottatæki
fyrir einar 95 kr. ÞVEGILLINN,
en svo nefnist hið nýja tæki er úr
riðfríu stáli og skaptið lakkað ljós-
gult. Þvegilsvampurinn er undinn
með þeim hætti, að „vindaranum" er
sveiflað í hálfhring og klemmdur að
svampinum yfir vatnsfötunni, eins og
sést á neðri myndinni.
Þvegillinn er aðallega ætlaður til
gólfþvotta. Lika má nota hann til að
þvo flísar, gler og málaða veggi. Og
sé honum strokið rökum yfir gólf-
teppin, þarf sjaldan að fara með þau
til teppahreinsunar.
Þær konur, sem vilja hlýfa hönd-
unum við’ sápuskólpi, ættu að fá
þetta tæki.
Stjórn Húsmæðrafélags Reykjavík-
ur hefur skoðað þvegilinn og óskað
eftir því að húsmæðrum gefist kost-
ur á að kaupa hann á verksmiðju-
verði. Verksmiðjuverðið er ákveðið
95 kr., 50 kr. við pöntun og 45 kr.
eftir tvo mánuði, þegar tækið er af-
hent. Þvegillinn er til sýnis í Ofna-
smiðjunni h.f., Einholti 10 í Reykja-
vík milli 3 og 6 alla virka daga
nema laugardaga og þar er líka hægt
að panta hann.
Þetta verður líka ein af nýjung-
unum, sem almenningi gefst kostur
á að sjá á Iðnsýningunni 1952.
Gjafabúð hinna vandlátu
ISLENZK SMIÐI:
Trúlo funarhringar
Steinhringar
Víravirki
Armbönd
Nœlur
★
^SM lO^
Laugaveg 39
Sími 3462
INNFLUTT:
Armbandsúr
Vasaúr
Vekjaraklukkur
Eldhúsklukkur
Boröklukkur
Skákklukkur
Hilluklukkur
Veggklukkur
Skrifstofuklukkur
V erksmiðjuklukkur
Stimpilklukkur
•k
'k
k
PVl er oft haldið fram að sport-
klæðnaður fari norrænum stúlkum
sérstaklega vel og það er mikið til
í því. Háar og leggjalangar norður-
landastúlkur líta mikið betur út í
síðbuxum en t. d. litlar og nettar
franskar stúlkur. Auk þess höfum
við líklega meiri veikleika fyrir
hentugum fötum, sem við getum
hreyft okkur í. Orðrómurinn sem er
talsvert útbreiddur á meginlandi
Evrópu, um að skandinavískar kon-
ur hafi ekki smekk til að vera glæsi-
lega klæddar, byggist ekki á því að
við göngum sportklæddar, heldur
því að við vöndum ekki nægilega val-
ið á sportklæðnaðinum.
Sportklæðnaður verður að vera ein-
faldur og fara vel, en má undir eng-
um kringumstæðum vera skrautleg-
ur. Efnið og litarvalið hefur mest
að segja.
Veðráttan hér á landi gerir það
að verkum að hentugast er að ferð-
ast í síðbuxum og ganga jafnvel
í þeim allan daginn.
Við sjáum á netunum, sem hanga
yfir höfðinu á stúlkunni á myndinni
að hún er að eyða sumarfríinu í
sjávarplássi. 1 þessari ferð er hún
í síðbuxum úr köflóttu ullarefni og
svartri peysu. Svartur þykkur jakki
liggur við hlið hennar og niðri í
töskunni hennar er breiður köflóttur
trefill með svörtu kögri, sem hún
getur sveipað um axlirnar á kvöldin,
og um hálsinn eða höfuðið, þegar hún
fer á sjó. Hún þarf ekki fleiri föt
í ferðalagið.
HVAÐ FÆST HVAR?
Bakkar og snagar.
Þegar maður er búinn að koma
sér þægilega fyrir í hægindastól með
bók í annarri hendi og sígarettu í
hinni, hvað á maður þá að gera við
kaffibollann ? 1 verzluninni Málning
og járnvörur, Laugarveg 23 fást litl-
ir plastik-bakkar, sem hægt er að
klemma utan um arminn á hæginda-
stólnum eða á hnéð á sér. Þeir kosta
64 krónur.
1 sömu verzlun fást litlir snagar
(3 saman) fyrir 10 krónur. Það þarf
ekki nagla til að hengja þá upp, því
aftan á þeim er lím, svo aðeins þarf
að bleyta þá og þrýsta þeim á vegg-
inn. Þeir festast mjög vel á gler og
málaða veggi og eru því hentugir í
eldhúsið og baðherbergið.
Við bíðum með
eftirvæntingu
A Iðnsýningunni 1952 fáum við
að sjá hvort íslenzkur tízkuklæðnað-
ur stendur innfluttum fötum að baki
eða ekki. Margir halda að svo sé og
þeim viljum við ráðleggja að leggja
leið sína upp í nýju iðnskólabygg-
inguna á Skólavörðuholti og sjá með
eigin augum hvers íslenzkir iðnaðar-
menn eru megnugir.
Nokkrar tízkuverZlanir bæjarins
munu hafa þar sýningarbása. Þar
gefst almenningi kostur á að sjá þær
vörur, sem verða á boðstólum á næst-
unni.
1 sýningarbás FELDS h.f. verður
t. d. talsverð fjölbreytni. Þar verða
loðskinnavörur, kápur, alls konar
dragtir og kjólar. Feldur getur líka
boðið uppá skó í mörgum litum, sem
framleiddir eru í Þór h.f. og hanska
og töskur úr skinni, plastik, leðri
og taui.
Þarna fáum við að sjá frá einu
firma alklæðnað framleiddan hér á
landi: kápuna, kjólinn, skóna, tösk-
una og hanskana.
Níunda konan hans segir frá
Framhald af bls. 7.
á því, einn góðan veðurdag, hvort við
gætum ekki skilið, svo hann gæti
giftst systur minni.
Nokkrum dögum eftir að við flutt-
umst í Waldorf-hótelið rifumst við
aftur. Það var svosem ekki út 'af
neinu. En Tommy fór heim í fússi.
Daginn eftir vaknaði ég við vondan
draum, þegar mér varð litið í dag-
blað og sá þar heilsíðu-auglýsingu
frá Tommy, þar sem hann lýsti yfir
því, að hann bæri I framtíðinni enga
ábyrgð á reikningum mínum. Þetta
var kindugt uppátæki, því að ég hafði
ekki einu sinni keypt mér eina nælon-
sokka síðan ég giftist honum. En af
orðalagi auglýsingarinnar — og það
má skjóta þvi inn hérna, að hún kost-
aði um 160,000 krónur — hefði mátt
íáða, að ég væri búin að sóa milljón-
um í föt.
Átján dagar.
NOKKRUM dögum seinna skrif-
aði ég Tommy bréf og lagði til,
að við tækjum hjónaband okkar al-
varlega. Hann sneri aftur til hótels-
ins, og ég hélt, að nú væri öllu rifr-
ildi lokið. Tveimur dögum síðar bað
hann mig að veita sér skilnað.
Þegar ég minnti hann á, að við
hefðum aðeins verið gift í átján daga,
sagði hann: ,,En elskan mín góða,
eitt hjónabandið mitt stóð í aðeins
fimm daga og annað í ellefu klukku-
tíma“.
Rétt eins og þetta væri nægileg
ástæða til að skilja.
Hann hringdi til min nokkru síð-
ar. Hann var að spyrjast fyrir um,
hvort ég vildi ekki gefa honum mynd
af mér, til þess að hengja við hlið-
ina á hinum konunum. Hann sagðist
vilja hafa myndina stærri en allar
hinar. Þar sem Tommy átti hlut að
máli var þetta vafalaust mikill heiður.