Vikan - 18.09.1952, Qupperneq 2
2
VIKAN, nr. 36, 1952
I FRASOGLR FÆRANDI
Nc eru yngstu borgaramir
byrjaðir i skólanum, og það gef-
ur mér tilefni til að rifja upp
söguna, sem
kennari sagði
mér fyrir
skemmstu um
reglustriku og
metramál.
Þessi kenn-
ari haf ði á
borðinu sinu
25 sentimetra
langa reglu-
striku, og hon-
um hug-
kvæmdist
fyrsta skóladaginn að reyna hvort
iiann gæti gefið bömunum svolitla
innsýn í leyndardóma metramáls-
ins.
Hann sagði við bömin: Þessi
reglustrika er 25 sentimetra löng.
Það em 100 sentimetrar í metrin-
um. Ef ég þessvegna hefði fjórar
reglustrikur, þá væri kominn einn
metri.
Og hann endurtók þetta oft þá
um daginn.
En morguninn eftir afréð
hann að láta metramálið liggja á
milli hluta. Hann kom að sjö ára
hnokka aftur I bekk, sem var að
útskýra allt kerfið fyrir skóla-
systkinum sínum. Hann hélt á
fjórum reglustrikum af þeirri
gerð, sem stundum fylgja lita-
kössum skólabarna. Hann lagði
þær á borðið fyrir framan sig,
leit sigri hrósandi í kringum sig
og sagði, að þarna væri nú kom-
inn einn metri.
Skekkjan í kerfi stráksins:
Reglustrihumar hans vom bara
tiu sentimetra langar, metrinn
hans þar af leiðandi aðeins fjöm-
tiu sentimetrar.
Ég fékk nýlega úrklippu úr
dönsku blaði, þar sem sagt var
frá því, hvernig „reglusemi" get-
ur komizt út í öfgar. Blaðið birti
mynd af ávisun, sem hljóðaði upp
á sex aura danska!
Það vom tveir lögfræðingar í
Kaupmannahöfn, sem gáfu út
þessa ávísun, en hún hangir nú
innrömmuð uppi á vegg. Þó er
þetta, að sögn blaðsins, svo sem
ekki lægsta ávísunin, sem gefin
hefur verið út í Danmörku. Það
greinir frá annarri upp á fjjóra
aura (hún var send í bréfi, sem
á var 20 aura frímerki) og þeirri
þriðju upp á — einn eyri!
Laur. Jensen, bóndi í Eskilds-
tmp, fékk þessa ávísun fyrir
nokkrum ámm frá Helleshaab
Andelsmejeri. Upphæðin var árs-
arður bóndans af viðskiptnm hans
við mjólkurbúið, svo að varla hef-
ur Jensen okkar lifað í sukki og
sællifi það árið. Sem sést líka
bezt á því, að hann labbaði með
ávísunina beint niður í banka!
FbA tJTLANDLNU berst nú
mikii gleðifregn. Það er sennileg-
ast, að úr því hafi fengist skorið
í eitt skipti fyrir öll, hversu mikið
tannkrem maður notar á einu ári.
Svarið er: 912 sentimetrar.
Þetta er allt að þakka Derek
nokkrum Schreiber, sem um skeið
var herráðsforingi hjá hertogan-
um af Glou-
cester. Að
sögn fyrrver-
andi herberg-
isþjóns hans
(sem hljóp
með sögima í
stórblaðið
Daily Mirror)
var það nefni-
lega eitt af
skyldustörfum hans kvölds og
morgna að láta nákvæmlega 1,25
cm. af tannkremi á tannbursta
herráðsforingjans. Svo burstaði
foringinn á sér tennurnar með
þessu kremi, og leysti um leið
þá gátuna, sem þjakað mannkyn
hefur glímt hvað mest við síð-
ustu árin.
Það er að segja, ef Schreiber
var (og er) ekki óvenju munn-
stór.
Á BLAÐSÖHJ 12 í blaðinu
í dag er sögð svolítið kyndug saga
um háa skó og iága. Þið hafið
eflaust lieyrt bana öll áður. En sé
svo ekki, þá er hér önnur, sem
þið hafið alveg áreiðanlega heyrt
og sem tilheyrir eiginlega sama
sugnaflokki og sú fyrri.
Svo er mál með vexti, að ferða-
maður, sem kom til Englands, tók
sér far með leigubíl, og þegar
hann leit framan í bílstjórann,
fannst honum hann hafa svo ann-
arlegan glampa í augumim, að
hann gæti varla verið með ölium
mjalla.
Svo leið og beið og ferðamað-
urinn var að velta þessu fyrir
sér, þegar bílstjórinn allt í einu
tók hnefafylii af hvítu dufti úr
jakkavasa sínum og stráði því
út um gluggann.
Ferðamaðurinn spurði, hvað
hann væri að gera.
Bilstjórinn svaraði, að þetta
væri ljónaeitur.
— En það eru engin ljón á göt-
unum í Englandi, sagði ferðamað-
urinn.
— I»að kemur sér nú líka, sagði
bílstjórinn, því þetta er alveg
gagnslaust.
ÞAD hefur líka dregið tU tið-
inda i hinum islenzka bQaheimi.
Það eru komin upp spjöld í stræt-
isvögnunum í
Beykjavík,
þar sem fólk
er vinsamlega
beðið að ferð-
ast ekki með
bílunum í 6-
þrifalegum
fötum.
Þetta er orð
í tima talað,
þó að það
hljóti um leið
að vera byrjunin á einhverju
flóknasta vandamáli nútimans.
Hér sýnist, satt að segja, vera
verðugt viðfangsefni fyrir heilan
Salómon.
I*að vili nefnilega svo til, að
þeir, sem ganga í óþrifalegum
f6tum liversdagslega, hafa síst
allra efni á að ferðast með öðr-
um bilum en strætabílum. Þetta
eru vissir hópar vcrkamanna og
verkakvenna, fiskvinnufólk, kola-
vinnukariar og þar fram eftir
götunum. Og nú eru komin upp
spjöld í strætisvögnunum, þar
sem þ'essu fólki er eiginiega sagt
að ferðast ekki nema á simnu-
dögum.
SKEMMTH,EGT viðfangsefni
eða hitt þó heldur. Ef aumingja
kolakarlamir taka mark á spjöld-
unum, er ekki annað fyrir þá að
gera en að ganga að minnsta
kosti UR vinnunni og það þó þeir
eigi heima inn við Elliðaár. Og
ef þeir reyna að hafa spjöldin
að engu, þá liggur 99% farþega
undir skemmdum. Því það er oft
vel paRkað i strætisvagnana í
Reykjavík, allt að því nef við
nef eins og meðfylgjandi mynd á
að sýna.
1 svari til X-9 í síðasta blaði átti
að standa 2°/oo en ekki 2%.
VIKAN fc&r attmargar erfiðar
spumingar og í þetta skipti hefur
Rassmina alveg sett okkur út af lag-
inu. Bún spyr:
1. Hefur það sérstaka þýðingu að
karlmaður blási frarrum í mann ?
2. Þarf að fara með sérstaka, þulu,
ef maður vill sjá mannsefnið sitt í
spegli ? *
Kann ekki einhver svör við þessu?
Kœra Vika!
Ég þakka þér fyrir alla skemmt-
un og fróðleik á liðnum árum.
Viltu nú vera svo góð að birta fyr-
ir mig kvæðið „Hanna litla“, sungið
af kvartett d Sumarfagnaði Stúd-
entafélags Reykjavikur, sunnudag-
inn 27. april.
Með beztu kveðju, frá
Stinu.
Svar til Stínu.
Því miður hefur ekki verið rúm
fyrr, en hér er þetta gullfallega kvæði
eftir Tómas Guðmundsson, gjörðu
svo vel:
Hanna litla! Hanna litla!
Heyrirðu ekki vorið kalla?
Sérðu ekki sólskinshafið
silfurtært um bæinn falla?
Það er líkt og ljúfur söngur
líði enn um hjarta mitt,
ljúfur söngur æsku og ástar,
er ég heyri nafnið þitt!
Hanna litla! Hanna litla!
Hjartans bamið glaðra óma.
Ástaljóð á vorsins vörum.
Vorsins álfur meðal bióma.
Þín er borgin björt af gleði.
Borgin heit af vori og sól,
Strætin syngja. Gatan glóir.
Grasið vex á Arnarhól.
Hanna litla! Hanna litla!
Herskarar af ungum mönnum
ganga sérhvern dag í draumi,
dreyma þig í prófsins önnum.
Og þeir koma og yrkja til þín
ódauðlegu kvæðin sin.
Taka núll í fimm, sex fögum
og falla — af tómri ást til þín.
Svona er að vera seytján ára
sólskinsbarn með draum í augum,
ljúfan seið í léttu brosi,
leynda þrá í ungum tugum!
Jleimurinn dáir Hönnu litlu.
Hanna litla á alla tíð
konungsríki í hverju hjarta.
Hún er drottning ár og síð.
Hanna litla! Ég veit að vorsins
vináttu þú aldrei missir.
Og þú verður alla tíma
ung og — saklaus, þótt þú kyssir.
Gríptu dagsins dýra bikar.
Drekktu ömgg lífsins vín.
Nóttin bíður björt og fögur.
Borgin ljómar. Sólin skín.
Kœra Vika!
Kanntu ekki eitthvert ráð til að
venja konur af þvi að drepa mölflug-
ur? Við könnumst öll við þessa leið-
inlegu morðfýsn. Maður er í
skemmtilegum samrœðum við unga
stúlku, húsmóðir eða vingjamlega
gamla konu og veitir því þá allt í
einu athygli að svipur hennar logar
af morðfýsn og hún er hœtt að
hlusta. Allt í einu stekkur hún á
fœtur — sumar æpa — og hoppar
um herbergið um leið og hún klapp-
ar saman lófunum. Flugan kemst
næstum alltaf undan. Ég hefi reynt
að skýra það út fyrir þeim að möl-
Jlugan sé áreiðanlega búin að verpa
og muni brátt deyja, en það ber eng-
an árangur. Þetta er farið að fara í
taugamar á mér. Flugnavinur.
Svar: Fimmta boðorðið gildir lík-
lega ekki um mölflugur og því mið-
ur kann VIKAN ekkert ráð við þessu.
Kœra Vika!
Mig langar til að vita eitthvað um
Roy Rogers, ég er mikill aðdáandi
hans. Hvað er hann gamall ? og gam-
an vœri að fá mynd af honum i Vik-
unni. Með fyrirfram þökk.
Einn af Roys aðdáendum.
Roy er ljóshærð-
ur og bláeygður
kúreki, fæddur
1912 í Wyoming.
Hann vann fyrst
1 skfóverksmiðju og
hét í þá daga
Leonard Slye. Svo
fór hann að langa
til að syngja og
fór til New York
í þeim tilgangi.
Síðan hefur hann
riðið í loftinu og
sungið í hasa-
myndum.
Svar til Sigga á Isafirði.
Handíðaskólinn tekur til starfa um
mánaðarmótin sept.—okt. Þar verður
kennt á kvöldin og síðdegis, bæði á
námskeiðum og allan veturinn. Þú
ættir að skrifa Lúðvig Guðmundssyni
skólastjóra og fá nákvamari upplýs-
ingar hjá honum. Heimilisfangið er:
Handíða- og myndlistarskólinn,
Grundarstíg 2A, Reykjavík.
■.........................1’
I SAMTALSÞÆTTIR
■ Sonju i SAMTlÐINNI njóta mik- !
■ illa vinsælda. 10 hefti (320 bls.) E
; árlega fyrir aðeins 35 kr. Sendið E
: áskriftarpöntun í dag, og þér fá- E
5 ið timaritið frá síðustu áramótum. E
5 Argjald fylgi pöntun.
..........................
Útgefandi VIKAN H.F., Reykjavík. — Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Gísli J. Ástþórsson, Tjamargötu 4, sími 5004, pósthólf 365.