Vikan - 25.09.1952, Blaðsíða 2
2
VIKAN, nr. 37, 1952
í FRÁSÖGIJR FÆRANDI
Eftir á að hyggja getur þetta
víst ekki gengið. Ég á við strætis-
vagnana í Reykjavík og fólkið í
skítugu fötun-
um. En eins
og menn kann
að reka minni
til, var sagt
frá því í þess-
um dálkiun
síðast, að það
væru komin
upp spjöld í
strætisvögn-
unum og á
spjöldunum
stæði, að fólk
væri vinsamlegast beðið að ferð-
ast ekki með bíiunum í óhreinum
föfum. Óhrein föt, sem komast í
snertingu við hrein föt, óhreinka
hreinu fötin. I>að leiðir af sjálfu
sér. Og ef óhreinu fötin fá ekki að
ferðast með strætisvögnunum,
vegna þess að þau óhreinka hreinu
fötin, þá verða eigendur óhreinu
fatanna að gjöra svo vei að ganga.
l>að leiðir Iíka af sjálfu sér — og
spjöldunum. Og það er einmitt
þetta, sem getur ekki gengið.
Það þurfa sennilegast engir
menn í Reykjavík meir á strætis-
vögnum að halda en menn í ó-
hreinum föt-
um. Allskonar
menn. Og ef
mennirnir í ó-
hreinu fötun-
um fá ekki
að aka með
strætisvögn-
um, þá verða
þeir í vand-
ræðum að
komast til
vinnunnar —
og það getur alls elcki gengið.
I>að kemur nefnilega á daginn,
að Islendingar hafa nærri því all-
ar þjóðartekjur sínar af vinnu,
sem óhreinkar föt. Sjómennirnir
óhreinka fötin sín óhjákvæmilega,
líka sveitamennimir. Verkamenn-
imir óhreinka fötin sín, sömuleið-
is obbinn af iðnaðarmönnum. Og
ef allt þetta fólk fær ekki að
koma upp í strætisvagna vegna
þess að það er í óhreinum fötum,
þá erum við búnir að vera, slegn-
ir út, dauðir drottni okkar.
Auðvitað er þetta svolitið ýkt
í frásögninni. Sveitamenn þurfa
til dæmis ekki (þeir lukkunnar
pamfílar) að ferðast með strætis-
vögnum. Og vitaskuld er spjöld-
unum í vögnunum fyrst og fremst
beint til þeirra, sem em í alveg
óvenjulega óhreiniun fötnm.
Og þó getur þetta ekki gengið.
Það er fordæmið, sjáiði til. I>ví
eitt leiðir af öðra í þessum heimi,
og ef menn mega ekki í dag aka
í strætisvögnum svolitið hreistr-
ugir um vangana, þá mega sams-
konar menn ekki sýna sig í sams-
konar ástandi í miðbænum á
morgxm. Dæmin em mýmörg.
Samanber þetta: Einu sinni máttu
allir menn byggja sér hús. Svo
fann einhver upp á þvi að banna
mönnum að byggja sér hús, nema
þeir ættu engin hús fyrir og þús-
und krakka. Og nú má eiginlega
alls enginn byggja sér hús, hvort
sem hann á hús eða ekki og skítt
með krakkana!
Og svo mætti lengi telja. Ef
við sjáum okkur ekki um hönd
timanlega, þá rennur sá dagur
upp, að mönnum í óhreinum föt-
mn verður bannað með lögum að
koma nálægt mönnum í hreinum
fötum. I>á verður ungum stúlkiun
í fiskiðjuverum bannað að sitja á
öðrum stólum en kjaftastólum, og
stólarnir verða merktir nöfnum
stúlknanna, svo að menn í hrein-
um fötum setjist ekki á þá I
ógáti. Seinna verða svo smíðaðir
klefar í kringum kjaftastóla
stúlknanna og þær geymdar þar
milli vakta, til þess að fyrirbyggja
að fisklyktin úr fötunum þeirra
berist að viðkvæmum nösum. I>að
er að segja, ef við sjáum okkur
ekki um hönd tímanlega og hætt-
um þessari vitleysu. En sé það á
hinn bóginn þjóðarvilji að gríjta
verði til róttækra ráðstafana til
þess að koma í veg íyrir að ó-
hrein föt óhreinki hrein föt í
strætisvögnum, þá virðist sú Ieið
ein opin, að mönnum í h r e i n-
u m fötum verði bannað að ferð-
ast með bílunum.
Og nú léttara hjal. Það er
til dæmis hreint ekki ófróðlegt
að frétta það alla leið frá Iían-
ada, að þar hefur einn frægur
myndhöggvari búið til heila
myndastyttu — úr eintómu smjöri.
Við héma á VIKUNNI sáum
mynd af styttunni núna fyrir
skemmstu, og hún var þá af Eli/.a-
beth drottningu, sitjandi á fáki
sínum í einkennisbúningi iífvarð-
arins.
I>að var auðvitað talsvert skrif-
að um þessa styttu, og einhvern-
veginn var eins og brezku skrif-
finnarnir væru með grátstafinn í
kverkunum. En klökkvakeimur-
inn af framleiðsiunni þeirra kann
að hafa stafað af þvi, að 15,000
pund af smjöri fóm i Elizabeth
og hestinn, eða sem svarar sjö
daga smjörskammti 120,000 Breta.
I annarri útlendri frétt, sem
sömuleiðis er ekki ófróðleg, er
vikið fáeinum orðum að því, að
eiginlega sé
atomsprengj-
an alls ekki
eins ægileg og
ýmsir vilji
veraláta. „Við
höfum séð
hann svart-
ari“, er mottó
þessararfrétt-
ar, eða að
minnstakosti:
„Við höfum
séð hann jafnsvartan“.
Ástæðan er sú, að einhver dug-
legur blaðamaður hefur grafið
upp gamalt umburðarbréf, þar
sem hans heilagleiki páfinn bann-
færir nýtt vopn og forbýður öll-
um kristnum mönnum notkun
þess, með þeim forsendum, að
þetta sé gjöreyðingarvopn.
I>að var Innocentius II, sem
hafði svona miklar áhyggjur 1189,
en þá var Iásboginn svokallaði
nýkominn til sögunnar.
Loks er það í frásögur fær-
andi — og VIKUNNI er mikU
ánægja að geta
nú sagt frá þessu
— að Gissur
kunningi okkar
er að ljúka sum-
arfríinu og mæt-
ir i næsta blaði
með öllu sínu liði.
Blessað barnið
kemur lika, og
svo er ýmislegt
fleira á uppsigl-
ingu, sem eflaust
á eftir að verða
einhverjum til skemmtunar.
G. J.Á.
Svar til einnar x vandræðum.
Áheitinu til Strandakirkju hefur
verið komið til skila.
Kæra Vika!
Viltu vera svo góð að segja mér
eitthvað um kvikmyndaleikarann
John Lund og birta mynd af honum
ef þú getur?
Geturðu sagt mér hvert ég á að
snúa mér til þess að fá upplýsingar
varðcmdi verzhmarskólanám í Eng-
landi. Sigga.
John Lund er ljóshærður og blá-
eygur náungi, sem alltaf er að gera
að gamni sínu og
stríða öðrum, eink-
um konunni sinni,
Marie. Marie er
glæsileg brúneyg
og dökkhærð kona,
sem, var módel áð-
ur en hún giftist.
John og Marie
fluttu frá New
York til Hollywood
og flæktust um
heimilislaus í 6
mánuði. Nú búa
þau í yndislegu
litlu húsi og Marie
sér um heimilisstörfin, saumar meira
að segja á sig fötin. „Uppáhalds
skemmtun mín,“ segir John, ,,er að
liggja i leti heima hjá mér. Við les-
um, spilum og reynum að finna nýja
tegund af leiðindum.“
Helztu myndir hans: To Each His
Own, The Perils of Pouline og Night
has a Thousand Eyes.
Upplýsingaskrifstofa stúdenta gef-
ur stúdentum upplýsingar um fram-
haldsnám. ----
Kœra Vika!
Svo er mál með vexti að mig lamg-
ar til að komast í bréfasamband við
ameriska stúlku og þar af leiðandi
[ Ferða- og flugmála- É
þættir,
: iðnaðar- og tæknigreinar SAM- :
■ TlÐARINNAR vekja athygli. 10 ■
■ hefti (320 bls.) árlega fyrir að- ;
■ eins 35 kr. Sendið áskriftarpönt- ■
j un, og þér fáið tímaritið sent frá ;
: síðxxstu áramótum. Árgjald fylgi i
; pöntun.
œtla ég að bera fram þessar spum-
ingar.
1. Hvert er bezt að senda það?
2. Hvað kostar það ?
3. Hvemig er eftirfarandi ritað á
ensku „Ég undirritaður óska eftir að
komast í bérfasamband við sttílku á
alctrinum . . .“?
„Bandarískur hundur".
Svar: Seztu niður með kort af
Bandaríkjunum og veldu þér ein-
hverja smáborg. Svo skaltu skrifa
„The Local Newspaper" í þeirri borg
og biðja þá um að útvega þér „pen-
íriend". Þú getur áreiðanlega sett
svona einfalt bréf saman, fyrst þú
skrifar ensku.
Hvaða námsgreinar em kenndar í
landsprófsdeildum, sem ekki eru
kenndar í verknámsdeildum?
Bigga.
Samkvæmt upplýsingum frá
fræðslumálaskrifstofunni er minni
lcennsla í ýmsum fögum í verknáms-
deild og ekki er þar gert ráð fyrri
erlendum málum. Aftur á móti er sá
tími, sem þannig sparast notaður til
verklegrar kennslu.
FORSÍÐUMYNDIN.
Þetta er haustmynd. Það sést
á stormúlpunni. Auk þess höf-
um við orð ljósmyndarans, Þor-
valdar Ágústssonar, fyrir því.
Hann tók myndina í Skaftholts-
réttum í Gnúpverjahreppi. í
okkar augum er þetta hin full-
komna forsíðumynd. Þó hefð-
um við, í Þorvaldar sporum,
borið okkur örlítið öðruvísi að.
Við hefðum látið hestinn taka
myndina, tekið sjálfir stöðu
hestsins.
IÐNSYNipN 1952
Opin alla daga frá klukkan 14 til 23.
tTtgefandi VTKAN H.F., Reykjavík. — Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Gísli J. Ástþórsson, Tjamargötu 4, sími 5004, pósthólf 365.