Vikan - 16.10.1952, Blaðsíða 3

3
Bölvað tóbakið!
Það verður ekki sigrað
þjáningalaust fremur en
hvert annað EITURLYF.
'VIKAN, nr. 40, 1952
SUMIR kalla sígaretturnar líkkistunagla. Aðrir
segja, að manni sé víst ekki of gott að láta
eftir sér tóbakið, svo bölvaður sem heimurinn sé
orðinn upp á síðkastið. Og Niels Dungal prófess-
or segir í fréttabréfi sínu um heilbrigðismál, að
konur fái af tóbaksreykingum þurran og Ijótan
rolluhósta, sem fæli menn frá þeim, og auk þess
geti afleiðingarnar orðið ljótt hörund og grár og
leiðinlegur litarháttur.
Það má vist ganga út frá þvi vísu, að þetta
eigi engu síður við karlmennina.
En hvað um það, mannfólkið heldur áfram að
reykja og margir reykja pakka á dag, en það
gerir tíu krónur á Islandi, eða 300 krónur á mán-
uði, eða 3,650 krónur á ári.
Það þætti stór fúlga á einu bretti. Og þó held-
ur mannfólkið áfram að reykja.
Hvað veldur? Það er talið, að að minnsta kosti
tveir af hverjum þremur reykingamönnum vilji
gjarnan leggja ósómann á hilluna. Gallinn er
bara sá, að þeir ætla flestir að „gera það á morg-
un.“ Og svo dregst þetta á langinn, þar til tóbaks-
hóstinn byrjar, þá hætta sumir að reykja, þó að
aðrir slái sér í mesta lagi yfir i pípuna.
Það er 'mikið ólán, að menn skuli ekki hafa
fundið upp örugga leið til að frelsa hina tvifættu
reykháfa — sársaukalaust. En það er víst nokk-
urnveginn óhætt að slá því föstu úr þessu, að
sú leið sé ekki til, að tóbakið verði ekki sigrað
þjáningalaust fremur en hvert annað eiturlyf.
Svo segir að minnsta kosti dr. Lennox Johns-
ton, sem nýverið kom af stað talsverðum blaða-
skrifum um þetta í Englandi. Doktorinn skrifaði
grein í víðlesið blað, og greinin varð til þess að
hundruð reykingamanna reyndu að hætta og
nokkrir voru svo hugulsamir að láta blaðinu í té
daglegar skýrslur um baráttu sína við óvininn.
Dr. Johnston skrifaði: „Hættu skyndilega, á
einni svipstundu og algerlega. Hirtu ekkert um
þau einkenni, sem tóbaksþorstinn kann að hafa
í för með sér. Þú verður að útiloka algerlega all-
ar hugleiðingar um tóbak. Ef þú ert staðfastur,
verða þjáningarnar minni en ella.“
Einn þeirra lesenda, sem fóru að ráðum lækn-
isins, heitir Eric Wainwright. Hann skrifaði blað-
inu, sem birti grein Johnstons: „Ég hætti að
reykja síðastliðinn fimmtudag kl. 6.28 . . . Ég
hef um langt skeið reykt 30 sígarettur á dag og
auk þess pípu og einn eða tvo vindla . . . Jæja,
nú sjáum við hvað setur.“
Þremur dögum seinna skrifar Wainwright:
„Nærri því 77 klukkustundir eru nú liðnar síðan
ég hætti að reykja. En tóbaksþorstinn er engu
minni en fyrsta daginn. Verst er þetta undir há-
degið og skömmu fyrir kvöldverð. Þá borða ég
epli . . . Þó er árangurnn nú þegar orðinn undrá-
verður. Peningar: Ég hef sparað mér 22 shill-
inga tóbaksútlát. En ég er búinn að eyða svo
mikið meiru en þessu i alskonar aukabita og
svaladrykki, að spurningin er: „Hef ég í raun
og veru efni á að reykja ekki?“ Þyngd: Ég hef
þyngst um nærri þvi tvö pund. Skapið: Mjög
slæmt.“
Wainwright hætti að reykja. Hann fékk sýn-
skeyti frá lesendum, sem hvöttu hann til *’ að
standa sig nú! Og þjáningarnar minnkuðu smám-
saman, þó að lýsingar hans væru framan af
hroðalegar.
Ep Wainwright reyndist bara staðfastari en
flestir. Því að tóbakið herðir enn tök sín á mann-
kyninu og tóbaksframleiðendurnir horfa ókvíðnir
fram, á veginn í öruggri vissu þess, að hinn veik-
lundaði, tvífætti reykháfur á enn eftir að ausa
billjónum i vasa þeirra.
En sá heimur maður minn!
Hvað er nýttf Þetta er algeng spuming.
Hér er það nýjasta nýtt lir heimi smáskrítnu
fréttanna:
/
Alan Ladd (leikarinn) er
kominn til Englands, þar
sem Englendingar ætla
hann lifandi að drepa.
Ástæða: Hann á að leika
aðalhlutverkið í ameriskri
mynd um enska hermenn,
og Englendingum finnst
það fjári hart, að Ame-
rikumaður skuli endilega
eiga að vera aðal hetjan i
myndinni en Englendingar
bara aðstoðarhetjur.
-o-
Jan nokkur Kokke (í
Jóhannesarborg) hefur beð-
ið stjórnarvöldin um leyfi til að breyta nafn-
inu sinu og vill nú heita Jan Kokke Efftanck-
Schattenberk. Tilfærð ástæða: „Kokke er
venjulega borið vitlaust fram.“
-o-
Brezkt blað hefur uppgötvað (og Ijóstrað
upp um) 82 ára gamlan
mann — sem sefur með
hattinn sinn! Blaðið átti
í þessu tilefni viðtal við
son gamla mannsins:
„Sonurinn segir, að hann
hafi aðeins einu sinni á
æfinni séð föður sinn
hattlausan. Hann var
skorinn upp fyrir fimm
árum. Sonur hans heim-
sótti hann þá I sjúkra-
þúsið, kom inn i her-
bergið — og gekk beint
fram hjá rúminu hans.
Ástæða: „Ég þekkti
hann ekki. Hann var
hattlaus."
-o-
Levi Hawkins (Bandaríkjamaður) hvarf
fyrir sjö árum, og þegar hann kom í leitirn-
ar fyrir skemmstu, uppgötvaði hann, að dóm-
stóll var búinn að lýsa hann „löglega dauðan“.
Svo að hann óskaði eftir nýjum úrskurði, til
þess að ógilda þann fyrri. En þegar til kom,
var það óþarft, Ástæða: Levi lenti i bílslysi á
leiðinni til dómshússins — og dó.
Haustrevýa í Reykjavík
Ar ÞESSARI SlÐU var í síðasta blaði upptalning á nokkrum
af þeim skemmtunum, sem Reykvíkingar geta valið úr
vikulega eða jafnvel á hverju kvöldi. Nú hefur ein skemmtunin
enn bætst í hópinn; hún er niðri í Sjálfstæðishúsi við Austur-
völl og heitir Haustrevýan.
Þarna koma fram erlendir listamenn og innlendir. „Stjarna"
revýunnar er hérna til vinstri og heitir Manja Mourier. Hún
er þjóðkvæðasöngkona og syngur á einum 10—20 tungumálum.
Kunnugir telja hana jafnoka Lulu Ziegler, sem hér var í vor á
vegum Bláu stjörnunnar og lét oft til sin heyra í útvarpinu.
Frú Manja hefur 'sungið víða um lönd og nú fyrir skemmstu
kom hún fram i sjónvarpinu brezka.
Karlinn og konan hérna til hægri heita Maud og Tonny. Þau
eru líka í nýju revýunni og sýna listdans. Þau hafa víða farið
með dansa sína, hafa t. d. i ár verið í MUnchen, Berlín og Stokk-
hólmi. 1 fréttatilkynningum segir, að dans þeirra veki hvarvetna
mikla hrifningu.
Og loks er að geta tveggja innfæddra, sem ástæðulaust er að
birta myndii' af og þó koma fram i Haustrevýunni. Við þekkjum
þá öll — herrana Alfred Andrésson og Harald Á. Sigurðsson.