Vikan - 23.10.1952, Blaðsíða 5

VIKAN nr. 41, 1952
5
Hún hvarf eins og dögg fyrir sólu
E F X I B
Ethel Lina White
FORSAGA: Evelyn Cross hvarf eins og
dögg fyrir sólu einn dimman haustdag í
London. Evelyn var dóttir auðmannsins
Raphael Cross. Fleiri en einn hafði séð hana
fara inn í íbúð spákonunnar Goyu, en þegar
Cross gekk á hana, sór hún og sárt við
lagði, að stúlkan hefði aldrei til sín komið.
Cross var auðvitað æfur — og hræddur.
Hann óttaðist um líf dóttur si,nnar, eða
að henni hefði verið rænt, en þá gat verið
hættulegt að blanda lögreglunni í málið fyrst
um sinn. Svo að hann fékk húseigandann,
Pomeroy majór, til að sækja einkalögreglu-
mann, og innan stundar var Alan Foam kom-
inn á staðinn og byrjaður að yfirheyra fólk-
ið í húsinu. Foam var ungur maður og
kappsfullur og það orð fór af honum, að
hann léti sér ekki allt fyrir brjósti brenna.
FOAM sneri sér að Cross: „Ég býst við að þú
hafir verið að tala við majórinn meðan ;þið
biðuð. Hvað voruð þið að tala um?“
Cross leit á majórinn, sem svaraði fyrir hann.
„Fyrst töluðum við um leigu á skrifstofu, en
Cross vildi ekki taka neina ákvörðun, svo við
fórum að tala um Danzig."
„Þá býst ég við að þið hafið verið of ákafir
til að veita því nokkra athygli, þegar hún kom
fram. Þið áttuð heldur ekki von á henni strax.“
„Það er bölvuð lýgi,“ sagði Cross æstur. „Bæði
ég og majórinn horfðum á dyrnar og þær voru
lokaðar."
„Það er ekki svo einfalt," sagði majórinn.
„Dyravörðurinn var allan tímann i anddyrinu og
hann fullyrðir að hún hafi ekki komið niður. Ein
vélritunarstúlkan var þar líka og hún segir það
sama. Ungfrú Simpson, viltu koma hérna augna-
blik.“
Stúlkan kom niður stigann, viss um sina fyrri
fegurð, blikkaði Cross og brosti til Foams.
„Majórinn hafði rétt fyrir sér, nema hvað ég
er einkaritari en ekki vélritunarstúlka," sagði
hún.
„Hvernig er herbergi nr. 16,“ sagði Foam. „Er
önnur hurð á þvi? Og er innangengt í hin her-
bergin ?“
„Nei,“ svaraði majórinn.
„Hver leigir hin herbergin?" spurði hann.
„Tvær einhleypar stúlkur. Ungfrú Power er í
nr. 17 og ungfrú Green í nr. 15, en hvorug þeirra
hefur séð ungfrú Cross. Við erum búnir að spyrja
þær. Ég veit ekkert um ungfrú PoWer annað en
að hún er nemandi og borgar leiguna sína reglu-
lega. Ungfrú Green er dótturdóttur biskups, en
hún er samt alls ekki áreiðanleg."
„Jæja, þá ætla ég að líta á nr. 16, en ég vil
fyrst tala við dyravörðinn."
Foam vildi fá tíma til að átta sig. Þó öllum
hefði borið saman, gátu þau verið undir áhrifum
hvort frá öðru. Hann treysti dyraverðinum, sem
var svo líkur garðyrkjumanninum, vini hans frá
barnæsku.
„Ertu viss um að það hafi verið dóttir Cross,
sem þú sást fara upp stigann? Það var ekki
búið að kveikja".
„Eg sá hana þegar ég kveikti í sígarettunni
fyrir hana. Hún hefur lika komið hér áður með
föður sínum."
„Sástu hana fara inn á nr. 16?“
„Nei, dyrnar sjást ekki héðan, en ég og Mar-
lene Simpson horfðum á eftir þeim upp stigann."
„Eru bakdyr á húsinu?"
„Já, þarna, en hún hefði fyrst orðið að koma
niður stigann og ganga þvert yfir anddyrið til að
fara út um þær og það gerði hún ekki“.
Foam var lagður af stað upp þegar hann
snéri við og spurði: „1 trúnaði, hvernig finnst
þér Cross? Þú sérð svo margt fólk.“
„Hann er heiðursmaður", svaraði dýravörð-
urinn. „en ekki á yfirborðinu, eins og húsbónd-
inn.“
„Og ungfrú Cross?“
„Þar lá ég í því. Ég þekki hefðarkonu og ég
þekki lauslætiskvendi; en þegar þær fara að
leika hvora aðra, þá fer ég alveg út af laginu".
„Áttu við að ungfrú Cross hafi verið — fjör-
ug?“
„Einmitt".
Þegar Foam gekk upp stigann leit hann inn
á skrifstofu Pomeroys í leiðinni. Ung stúlka með
gleraugu og gáfulegan svip sat við ritvélina.
„Veiztu símanúmerið á hótelinu, sem Cross
býr á?“ spurði hann. Hún skildi undir eins hvað
hann átti við.
„Majórinn lét mig hringja þangað áður en ég
talaði við þig. Þeir vissu ekkert um ungfrúna,
enda sagði Pomeroy að það væri of fljótt."
„Ágætt haltu áfram að hringja þangað".
Þegar hann kom aftur upp, þar sem majórinn
og Cross biðu eftir honum, gekk hann rakleiðis
inn á nr. 16.
Það var alveg eins og öll herbergi frá þeim
tíma — stórt, hátt undir loft og skreytt gips-
blómum, fuglum og ávöxtum. Veggirnir voru úr
ljósmáluðum viði og skápur, bókahilla og stór
spegill í gylltum ramma voru föst á vegginn.
Stórt olíumálverk, ástarguðinn svífandi á skýi,
tók mikinn hlutan af einum veggnum.
Það var ósköp venjulegur sófi og tveir stopp-
aðir stólar í daufum lit. Goya hafði svo sjálf
komið með alla vega lita púða og nokkur gæru-
skinn, sem höfðu verið lituð appelsínugul. 1 arn-
inum var rafmagnsofn og í hann höfðu verið
látnar nýjar flísar.
Svona var nr. 16, þar sem stúikan hafði gufað
upp, eftir því sem vitnin sögðu.
3. KAFLI.
Ibúar herbergjahna þriggja.
FOAM datt ekki einu sinni í hug að stúlkan
hefði horfið. Ef hún hafði komið inn í hús-
ið, lá það í augum uppi að hún hlaut að vera
þar enn — líkið að minnsta kosti. Tveir mögu-
leikar voru fyrir hendi.
I fyrsta lagi að Evelyn Cross hefði læðzt út
úr húsinu af frjálsum vilja. En því miður þurftu
fjögur viti borin vitni þá að hafa lokað augun-
um á sama tíma.
1 öðru lagi gat henni hafa verið rænt —- og
þá hlaut Goya að hafa hjálpað til. Hún hafði
þá vafalaust einn eða fleiri samsærisménn í hús-
inu og öruggan felustað, svo stúlkunni væri óhætt
meðan leitin færi fram. Foam áleit að slíkt vaéri
of hættulegt, en hvað átti hann þá að halda.
Annaðhvort varð líann að finna stúlkuna — lif-
andi eða dauða — eða róa föður hennar. Og
Cross var áreiðanlega ekki í skapi til að bíða
rólegur þangað til hann fengi að vita hvort
Evelyn hefði læðzt í burtu. Það gat líka verið
hættulegt fyrir stúlkuna að biða, því hún gat
verið kefluð og bundin í einhverri loftlausri
kompu.
Goya sat við ofriinn og heklaði hanzka. Ljósið
féll á hendúr hennar, en andlitið var í skugga.
Flauelsgluggatjöld voru vandlegá dregin fyrir
gluggann 'bak við hana. Foam leit í kringum sig,
en kom ekki aúga á rúm eða legubekk.
„Sefurðu hérna ?" spurði h'ann.
„Hvérnig dettur þér þáð í hug,“ svaraði kon-
an móðguð. „Ég hefi íbúð aririarstaðar. Þetta er
vinnustofa og móttökuherbergi."
En þarna sáust engir endar, eða annað, sem
fylgir hanzkagerð. Svo hún hlaut að hafa það
að yfirskini.
„Eruð þið búnir að leita vandlega í herberg-
inu? Hvað um gluggann?"
„Glugginn var lokaður og hlerarnir fyrir. Frú-
in vill helzt vinna við rafmagnsljós," svaraði
Pomeroy.
Foam fann það á lyktinni að gluggarnir væru
ekki alltof oft opnaðir. Hann gægðist inn í skáp-
inn, en þar var ekkert annað en kápa Goyu, svo
gekk hann að speglinum.
„Er nokkur hurð bak við þennan?" spurði hann
majórinn.
„Athugaðu það sjálfur. Þú getur séð að skrúf-
urnar eru ramlega festar og það er engin rifa
bak við hann.“
„Það nægir mér ekki. Þið verðið að taka hann
niður."
Cross létti auðsjáanlega: „Þessi ungi maður
veit hvað hann er að gera. Þú hefur sannarlega
náð i rétta manninn, majór."
„Já, ég hefi séð fyrir öllu. Ég lét líka hringja
í viðgerðarmanninn minn og hann er á leiðinni
hingað." svaraði majórinn.
„Á leiðinni,"- æpti Cross nú. „Meðan við eyðum
tímanum hérna getur allt mögulegt komið fyrir
dóttur mína. Ég brýt allt í þessu herbergi niður,
þó ég verði að gera það sjálfur." Hann þreif i
spegilinn, en gat ekki náð honum niður.
Foam hafði samúð með manninum, þó hann
væri vanstilltur, svo hann sneri sér að majórn-
um til að gefa honum tima til að átta sig: „Hvaða
viðgerðarmaður kemur?" spurði hann.
„Sá, sem er vanur að gera við hér í húsinu.
Hann er heiðarlegur og duglegur maður. Ég sagði
honum að taka nokkra verkamenn með sér, ef
við þyrftum á þeim að halda."
Foam gekk fram á stigapallinn. Gangarnir
höfðu auðsjáanlega verið málaðir nýlega, því þeir
voru hreinir, en samt voru þeir rispaðir, eins og
þung húsgögn væru oft flutt upp og niður. Af
VEIZTU -?
1. Hvernig stendur á þvi að ekki er hægt
að gefa staðarákvörðun Guineaflóans
í tölum?
2. Hvað þýðir mannsnafnið Leó? en Leó-
nard ?
3. Hvenær byrjaði Ríkisútvarpið útsend-
ingar ?
4. Hvað þýða stafirnir SOS?
5. Hvaða frægur boxari barðist við beztu
boxai'a heimsins í 18 ár, án þess að
fá blátt auga eða blóðugt nef?
6. Hvað og hvar er Madagaskar ?
7. Gáta:
Konungar og klerkar, ríkir og fá-
tækir hafa neytt þess, þó hefur það
aldrei verið á borð borið ?
8. Hvaða feðgar voru báðir frægír rithöf-
undar ?
9. Hvað er 1 hvarfár?
10. Hvaða tvær menningarturigur teljast
til Japanska málaflokksins ? ;
Sjá svör á bls. 14.