Vikan - 30.10.1952, Blaðsíða 2

2
VIKAN, nr. 42, 1952
I FRASOGUR FÆRANDI
ÞaÐ er kominn tími til að
karlmennirnir hættl þessum láta-
lætum. Það em góð fimmtiu ár
síðan þeir byrjuðu að skrökva því
að sjálfum sér og öðrum, að
kvenfólkið hefði einkarétt á pjatti
og prjáli. Og það er kominn tími
til að þeir hætti þessu og snúi
sér að staðreyndunum með festu
og karlmennsku. En þær hljóða
svona: Karlmenn eru að minnsta
kosti eins miklir fatasnagar og
konur, bara hafa þeir ekki lcjark
I sér til þess að játa það.
Sannleikurinn er sá, að þetta er
orðið sálfræðilegt atriði. I>að er
komið djúpt inn í karlmannssálina
og nærri gróið yfir, að karlmenn
séu ekki prjálgefnir, og hafi aldrei
verið, og muni aldrei verða. Og
þó er hitt auðvitað það sanna í
málinu, að þeir stauda þarna að
minnsta kosti jafníætis kvenfólk-
inu, ef ekki skrefi framar, eða
tveimur.
Bara liafa þeir ekki manndóm I
sér til þess að játa þetta, ang-
anórurnar.
ÞeIR leyna sannleikanum
eins og lauslátar piparjómfrúr.
Þeir hlægja hæðnislega, þegar
talið berst að tísku, ypta öxlum
þreytulega, þegar konurnar þeirra
benda þeim I búðarglugga. Og
stelast svo I sultutauið, eins og
fimm ára krakkar, þegar þeir
þykjast vissir um, að engin sála
sjái til þeirra!
Eintóm látalæti! Það er senni-
lega ekkert til pjattaðra í heim-
inum en pjattaður karlmaður.
Hann hikar ekki við að kaupa
sér fimmtán hundruð króna
frakka, ef hann heldur að frakk-
inn geri sig stæðilegan og stóran,
herðabreiðan og myndarlegan —
og rikmannlegan. Og hikar svo
ekki við það, bölvaður kjóinn, að
Ijúga því að konunni sinni að
gömlu frakkarnir hafi verið svo
óttalega kaldir.
Ekki skortir hann heldur
lymskulegar afsakanir, þegar
liann þarf að Iáta pressa buxurn-
ar sínar, sem er oft. Hann getur
ekki sagt, að pressaðar buxur
séu heitari en ópressaðar; jafn-
vel meinlausustu eiginkonur eiga
bágt með að trúa þessháttar
æfintýrum. Hvað gerir liann þá?
Jú, hann talar um að ópressaðar
buxur séu „sjúskaðar“, að þær
beri vott um hirðuleysi, að það sé
hollara að ganga í pressuðum
buxum nú á dögum en ópressuð-
um, ef menn ætli að komast áfram
í lífinu. Sem er auðvitað eintóm-
ur fyrirsláttur. Mannamninginn
trúir því bara, að hann sé fallegri
með brot í buxunum en engin brot
— og er sá dæmalausi asni að
skammast sín fyrir þetta.
OG svona gengur þetta og það
verður iiálft líf tískuherrans að
telja sjálfum sér og öðrum trú
um, að hann sé ails enginn tísku-
herra og hugsi aldrei um föt hvað
þá meira. Og hann gætir þess
vandlega að gera gys að konunni
sinni, þegar liún kemur heim með
nýstárlegan hátt; það er hans
máti að undirstrika liið aigera
frjálsræði sitt á þessu sviði mann-
lífsins, það dauðans kæruleysi og
tómlæti, sem hann vili fá menn
til að trúa að auðkenni alla hans
afstöðu til fatnaðar. Og svo skýst
hann í spegilinn og sléttir á sér
hárið.
Vel á minnst: hárið. Skyldi
nokkurntíma í verahlarsögunni
hafa verið farið með annað eins
fais og fleipur eins og þetta, að
aðeins konur fylgist af áhuga með
þvi sem er að gerast um og ofan
við eyrun á þeim? Auðvitað láta
konurnar liða á sér hárið. En sé
það eitthvað hneykslanlegt, þá
eiga karlmennirnir að hætta að
klippa sig — já, og gera einum
betur: að láta krúnuraka sig
kyrfilega einu sinni á ári, og vera
þannig búnir með og lausir við
þetta bannsetta hár.
En það er nú eitthvað annað!
Karlmaðurinn fer til klipparans
að minnsta kosti einu sinni í mán-
uði (sem er oftar en flestar kon-
ur fara á hárgreiðsíustofu), og
þar er hann klipptur og skorinn
og þveginn og skafinn og kembd-
ur — og speglaður — uns hann
glansar eins og nýþvegnar nælon-
buxur.
Auðvitað er þetta sjálfsagt. En
livað hafa þá konurnar brotið af
sér?
KaRLMAÐURINN felur á
sér tískurófuna undir heldur lit-
lausum jakkafötum. En svo byrj-
ar hann að Ieika á sjálfan sig og
almenning — að punta upp á pok-
ann. Öll viðleitni hans beinist úr
þessu fyrst og fremst af því að
sigrast á hversdagsleikanum —
bölvuðum jakkafötunum. Hann
byrjar að hengja skrautið á sitt
persónulega jólatré: skórnir,
sokltarnir, slcyrtan, vasaklúturinn
í brjóstvasanum, festin á arm-
bandsúrinu — allt miðar þetta að
því að gera manninn sem mynd-
arlegastan, glæsilegastan —
FALLEGASTAN. Hann er tísku-
brúða í hjarta sínu, eins og hann
hefur verið öldum saman, glys-
gjarn kavaler, ósvikinn afkom-
andi karlanna, sem söfnuðu silfur-
hnöppum á treyjurnar sínar og
öfunduðu útlendinga, sem höfðu
efni á hælaháum skóm og púðr-
uðum hárkollum.
AöEINS vill svo til,
að það er ekki tíska
núna, að karlmenn játi
glysgirni. Nú skal það
heita kvenfólkið eitt, sem
sé pjattað. Og þess vegna
bera karlmennirnir utan
á sér meinlegt glott og
búa til margar meinlegar
glósur um tískudans
kvenfólksins. Og það þótt
þeir séu kannski ný-
komnir frá Ameríku í
rósóttum nærbuxum.
. G.J.Á.
Pósturinn
Svar til Pollýar, Svöfu o. fl.
Við höfum fengið nokkur bréf með
beiðnum um þennan texta. Hér er
hann, gjörið svo vel.
Litla stúlkan min.
Þú ert ljúfasta yndið með augun blá,
sem alltaf finna nýtt að skoða’ og sjá,
þau brosa til min björt og skær
og blika eins og stjörnur tvær.
Eins og ljósálfur dansar þú lipur
og smá
og það ljómar kæti og sólskin á brá.
„Sko, ég er svo fín
og ég kem til þín“,
segir jólarósin mín.
Þú ert draumfagra blómið, —
sem grær á grund
og gleði mina vekur hverja stund.
Það er sem svanur syngi blitt
og silfurbjöllur klingi þýtt
þegar hjalið þitt ómar með indælum
hreim;
það er ekkert fegra um gervallan
heim. —
Eg leita til þín. —
og lífið mér skin
þú ert litla stúlkan mín!
Þ. H.
skóla noröarilands næsta vetur (195S
—51,) en ég veit bara ekki livert ég
á að snúa mér til að fá utanáskrift-
ma. Og vona ég því að þú bœtir úr
þessum vanda fyrir mig með þínum
góðu ráðum og vísir mér á einhvern
skóla ?
2. Hvenœr þarf að senda umsókn-
ina fyrir veturinn? (1953—51,).
3. Hvaða litir fara mér bezt ég er
skolhœrð með móbrún augu og dökka
lmð?
1.—2. Bezt er fyrir þig að ákveða
fyrst hvaða skóla þú vilt vera á og
fckrifa svo forstöðukonu þess skóla
varðandi allar upplýsingar. Norðan-
lands eru t. d. húsmæðraskólar á
Hallormstað 'í Suður Múlasýslu,
Laugum í Suður Þingeyjasýslu,
Laugalandi í Eyjaf jarðarsýslu og
Blönduósi í Húnavatnssýslu.
3. Þú ættir að klæðast hlýlegum
og ríkulegum litbrigðum en forðast
kalda liti eins og t. d. blátt.
................................:
LESIÐ
■ :
: hinar dularfullu kynjasögur í j
■ SAMTlÐINNI. 10 hefti (320 bls.) :
■ árlega fyrir aðeins 35 kr. Sendið j
• áskriftarpöntun, og þér fáið tíma- j
j ritið frá síðustu áramótum. Ár- :
: gjald fylgi pöntun.
Kœra Vika!
Mig langar til að biðja þig um
birtingu á vinningarskrá happdrœttis
Olympíunefndar, er draga átti í 29.
júni 1952.
' Ómar.
Aðeins þrír vinningar eru ósóttir
í happadrætti Olympíunefndar. Núm-
er þeirra eru 9478, 35465 og 22252.
Kœra Vika!
1. Mig langar mikið í húsmæðra-

Slæmt veður gerir huð yoar hrjúfa og stökka.
NIVEA bætir úr því.
. . því að Nivea*krem hefir inni að halda euzerit,
sem er skylt huðfitunni. Þess vegna gengur pað
djúþt inn i huðina, og hefir áhrif langt-inn fyrir
yfirborð hörundsins. Þess vegna er Nivea*krem
svo gott fyrir huðina.
Útgefandi VIKAN H.F., Reykjavík. — Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Gísli J. Ástþórsson, Tjamargötu 4, sími 5004, pósthólf 365.