Vikan - 30.10.1952, Qupperneq 5

VIKAN, nr. 42, 1952
5
Hún hvarf eins og dögg fyrir sólu * — - 1
FORSAGA: Evelyn Cross hvarf eins og
dögg fyrir sólu einn dimman haustdag í
London. Evelyn var dóttir auðmannsins
Raphael Cross. Fleiri en einn hafði séð hana
fara inn í íbúð spákonunnar Goyu, en þegar
Cross gekk á hana, sór hún og sárt við
lagði, að stúlkan hefði aldrei til sín komið.
Cross var auðvitað œfur — og hræddur.
Hann óttaðist um líf dóttur si,nnar, eða
að henni hefði verið rænt, en þá gat verið
hættulegt að blanda lögreglunni í málið fyrst
um sinn. Svo að hann fékk húseigandann,
Pomeroy majór, til að sækja einkalögreglu-
mann, og innan stundar var Alan Foam kom-
,inn á staðinn og byrjaður að yfirheyra fólk-
ið í húsinu. Foam var ungur maður og
kappsfullur og það orð fór af honum, að
hann léti sér ekki allt fyrir brjósti brenna.
Foam yfirheyrði leigjendurna á hæðinni, þær
Violu Green og Power, sem höfðu ekki orðið
varar við stúlkuna. t>að var kallað á við-
gerðarmann, sem reif allt innan úr her-
bergi Goyu, án þess að finna nokkur merki
um horfnu stúlkuna. Þegar Foam sá að
gamla klukkan á ganginum hafði stanzað,
þreyfaði hann innan í hana og dró fram há-
hælaða kvenskó.
5. KAFLI.
Skór fyrir lítið.
FOAM efaðist ekki eitt augnablik um hver
væri eigandi skóna.
„Eru þetta skór dóttur yðar?“ spurði hann.
,,Já“, svaraði Cross og starði á þá.
„Eruð þér viss um það?“
Cross hikaði: „Auðvitað ekki, en hún gengur
alltaf á svona skóm“.
„Eruð þér viss um að engin merki séu á þeim,
svo hægt sé að þekkja þá?“, spurði Foam og
rétti Cross skóna.
„Hvernig í fjandanum ætti ég að vita það.
Skórnir hennar eru allir eins í mínum augum".
Foam var gramur yfir þessu athugunarleysi.
Nú yrði hann að ganga í gegnum heilmikla rann-
sókn, áður en hann gæti sannað að stúlkan hefði
átt skóna.
Viola kom honum til hjálpar: „Þvi miður á ég
þá ekki og ég er viss um að Power á þá ekki
heldur, Kannski Goya eigi þá — ".
„Afsakið", sagði Marlene og tók skóna af
Cross. „ En ég á þessa skó. 3£g keypti þá á út-
sölu fyrir nokkrum dögum. Þið sjáið að sólarnir
eru ekki rispaðir ennþá".
Foam þurfti ekki einu sinni að líta á aðdáunar-
svipin á Violu, til að vita að Marlene var hug-
rakkur tækifærissinni.
„Fyrir nokkrum dögum?“ endurtók Foam.
„Hvers vegna fórstu ekki með þá heim? Og
hvernig stendur á þeim inni í klukkunni?"
„Ég hef alltaf verið að fara út á kvöldin og
ckki gat ég haft stærðarpakka með mér. Og
hvað klukkunni viðvíkur, þá hefur einhver verið
að leika á mig. Þakka þér kærlega fyrir að finna
þá. Bless".
„Hún veit svei mér hvað hún er að gera þessi,
er það ekki?“ spurði Foam.
„Hún er alveg ágæt", svaraði Viola. „Hún
borðar alltaf frítt, því allir taka hana með sér
út á veitnigahúsið, allt frá sendisveininum upp
í húsbóndann. Ég mundi aftur á móti vera elsku-
leg við sendisveininn en ónotaleg við húsbóndann.
Það er líka ein tegund af snobbi. Jæja, hún fékk
þá — og verði henni að góðu".
Goya gekk nú reigingslega fram á pallinn:
„Þú verður að sjá um að gert verði við her-
bergið undir eins, majór. Ég hefi ekki efni á því
að missa viðskiptavini. Auk þess verðurðu að
finna eitthvert annað herbergi hér í húsinu, þar
sem ég get unnið á meðan.“
„Farðu niður á skrifstofuna mína. Eg kem
þangað rétt strax, og þá getum við rætt rnálið",
svaraði majórinn.
Hann leit órólega á Cross og bætti svo við:
„Þið Foam þurfið vafalaust að tala saman. Viljið
þið ekki gera það í íbúðinni minni við hliðina á
skrifstofunni".
„Ég verð að komast til botns í þessu. Hvar
er Evelyn?" sagði Cross. Hann reikaði og leitaði
að sæti.
Viola greip undir handlegg hans og leiddi hann
inn á nr. 15. Þar ýtti hún honum ofan á legu-
bekkinn og dró upp flösku með koníakslögg:
„Drekkið þetta, góði“, sagði hún.
Þegar hann gerði enga tilraun til að taka við
glasinu, en starði fram fyrir sig, breytti hún um
aðferð. Hún sló hann utan undir og skipaði:
„Drekkið þetta undir eins.“
Það hreif. Hann hætti að stara og varð fyrst
fjúkandi reiður, en áttaði sig svo og drakk úr
glasinu.
„Jæja, ungi maðúr", sagði hann þegar hann
var búinn að ná sér. Hvað álítið þér um þetta?"
„Viljið þér viðurkenna að dóttir yðar geti ekki
hafa horfið í herbergi nr. 16? Það þarf heilmik-
inn útbúnað til að nema stúlkur á brott og við-
gerðarmennirnir hafa sannað okkur að engin
leynihólf eða dyr eru á herberginu. Trúið þér
þeim og yðar eigin augum?"
„Ég verð að gera það“.
„Ágætt", sagði Foam. „Þá hefur stúlkan guf-
að upp. Trúið þér á yfirnáttúrulega atburði?"
„Nei“.
Þá er aðeins eftir ein skýring. Dóttir yðar
læddist fram hjá yður meðan þér voruð að tala
við Pomeroy. Annað eins hefur komið fyrir. T. d.
hefur frægum málverkum verið rænt innan um
fjölda manns. Auðvitað hefur dóttir yðar gert
það óvart og hún kemur áreiðanlega bráðum
heim.“
Þó skynsemi Foams segði honum að svona
hlyti það að vera, var hann ekki alls kostar
ánægður með þessa skýringu. Fimm manneskjur
hefðu átt að sjá stúlkuna, en hann gat ekki full-
komlega treyst fjórum þeirra. Cross var of æst-
ur, majórinn önnum kafinn við sina eigin hags-
muni og hvorki Marlene né Goya htu út fyrir
að kippa sér upp við smáskreytni. Þá var dyra-
vörðurinn einn eftir, en hann hafði staðið úti við
bíl Cross, þegar Foam kom, svo það var ekki
alveg víst að hann brygði sér ekki frá dyrunum.
En skórnir gátu engan veginn samrýmst þessari
skýringu. Það var engtnn efi á því að ungfrú
Cross átti þá — þó Marlene hefði náð í þá.
Hann gat ekki fellt sig við að Evelyn hefði
tekið af sér skóna, áður en hún gekk út á blauta
götuna. Og ef hún hafði ætlað að læðast fram
hjá mönnunum, var ekkert vit í því að opna og
loka klukkuhurðinni, því við það heyrðist smellur.
Ég er viss um að þér hafið rétt fyrir yður",
sagði Cross og stóð upp. Hann leit í kringum
sig í fátæklegu herberginu. Nr. 17 var miklu ver
búið húsgögnum en hin herbergin tvö. 1 stað
skilrúms var hér rósótt tjald og í stað spegils
hékk stór leikhúsauglýsing fyrir ofan arininn.
Neðst á henni var nafn Violu með smáu letri.
„Leikari?" spurði Cross.
„Ég er að reyna að vera það“, svaraði Viola.
„Fjölskylda mín er afar einkennileg. Okkur lang-
ar öllum á leiksviðið og svo höfum við venjulega
í kirkjunni. Afi gamli var fæddur gamaleikari,
en svo tók hann upp á því að verða biskup".
„Kannski ég geti aðstoðað yður, þvi ég á vini
hjá kvikmyndafélögum . . . Það býr ekkert undir
þessu boði. Þér hafið reynst mér vel og því gleymi
ég ekki. Ég á sjálfur dóttur". Hann reis á fætur,
kerrti hnakkann og leit svo karlmannlega út,
að Foam — sem venjulega var ánægður með
að vera eins og fólk er flest — þótti nóg um.
„Hér er nafnspjaldið rnitt", sagði Cross við
Foam. „Þakka yður fyrir og sendið mér svo
reikninginn".
Viola fylgdi honum niður og Foam notaði
tækifærið til að skrifa hjá sér fyrstu áhrifin
af fólkinu. Það hafði oft komið honum að gagni,
ef hann bar það seinna saman við það sem hann
vissi.
„Fáðu þér sæti," sagði Viola þegar hún kom
aftur. „En á ég, nokkra stóla. Ef þú hefur komið
í siðustu viku hefðirðu séð mig í allri minni dýrð,
fínni brúnni dragt, en nú er hún líka flogin".
„Hvernig finnst þér Cross“.
„Myndarlegur maður. En föðurtilfinning hans
hefði nægt handa tuttugu pöbbum. Mér fannst
alveg nóg um.“
Við þetta svar, rann það upp fyrir Foam, hvers-
vegna hann vantreysti Cross. Hann gat ekki með
nokkru móti ímyndað sér hann með smábarn í
fanginu eða með litlu dóttur sinni á leið í skólann.
Aftur á móti mundi hann líta mjög vel út á veð-
reiðarbrautinni, með vindil í munnvikinu og
glæsilega konu sér við hlið.
„Veiztu nokkuð hvaða starf Goya hefur?“
spurði Foam.
„Ég hugsa helst að hún lesi í kristalkúlu og
stundi einhverskonar fjárkúgun með. Það er
alltaf straumur af hástéttarfólki til hennar".
„Hefur hún átt í nokkrum erjum við lögregl-
una ?“
„Nei, hún er allt of varkár til þess. Þú hefðir
átt að sjá augnaráðið, sem hún sendi mér, þegar
ég bað hana að lesa i kúluna fyrir mig“.
Þó Foam áliti málinu lokið, gat hann ekki
stillt sig um að halda spumingunum áfram.
VEIZTU -?
1. Hvar er stærsta kvikmyndatjald heims-
ins?
2. Nefnið tvo íslenzka málara, sem uppi
voru á 17. öldinni?
3. Hvaða hefðarfrú braut blævænginn
sinn á stúkubríkinni, þegar Tannhaus-
er eftir Wagner fékk slæmar viðtökur
á frumsýningunni ?
4. Til hvers skjálfa menn?
5. Hvernig er mangan notað og hvar
finnst það?
6. Hvað er langt til Grænlands?
7. Hvers skrifaði Vopnin kvödd?
8. Hvar er umdæmisbókstafur bifreiða F ?
9. 1 hvaða borg er Kremlin?
10. Maður nokkur gekk 5 mílur suður frá
kofanum sínum og þar skaut hann
björn, svo gekk hann 3 mílum í vestur
og var þá jafn langt frá kofanum og
þegar hann skaut björninn. Hvemig
var bjöminn á litinn?
Sjá svör á bls. 14.