Vikan - 04.12.1952, Blaðsíða 8

8
eftir GEOBGE McMANCS
Gissur verður veikur.
Gissur: Hamingjan góða, ég hlýt að vera fár-
veikur. Mig langar ekki einu sinni að fara á barinn
hans Dinty.
Rasmína: Hœttu þessu vœli. Ef þú ert veikur,
þá skaltu liringja á lœkni. Ég skal gera það.
Gissur: Hvaða lœkni œtlarðu að fá.
Gissur: Ekki Zarhigh lækni. Hann er svo utan
við sig að hann skoðaði einu sinni lcerið á mér
í staðinn fyrir öklann.
Rasmína: Þegiðu! Ekki þér, lœknir. Viljið þér
koma strax til Gissurrar gullrass.
Lœknirinn: Þú þarft á hressingarmeðali að halda.
Þú ert búinn að taka út skemmtanir þinar fyrir
þrjár vikur fyrirfram og þarft á tveggja vikna
svefni að halda.
Gissur: Já, þetta er erfitt heimili, lœknir.
Lœknirinn: Eg gleymdi eyðublöðunum mínum
heima, svo ég verð að skrifa lyfseðilinn hérna á
hurðina.
Gissur: Skrifaðu ekki fast. Hurðin er nýmáluð.
Viðskiptavinurinn: Fœ ég enga afgreiðslu?
Lyfsalinn: Því miður, Gissur. Ég get ekki farið
úr búðinni. Þú verður að koma með hurðina.
Gissur: Bölvaður lœknirinn þurfti endilega að
skrifa lyfseðilinn á útihurðina, þyngstu hurðina i
húsinu.
Lyfsalinn: Gerðu svo vel. Þetta verða fimm
krónur.
Gissur: Ágætt, hvar er hurðin?
Viðskiptavinurinn: Á ég að bíða hér i allan
dag?
Lyfsalinn: Hurðin? Þú getur ekki fengið hana
aftur. Við verðum að geyma alla lyfseðla.
Gissur: Drottinn minn dýri! Veturinn er að
ganga í gárð og við höfum enga útihurð.
Blessað
barnið!
Pábbinn: Hver sagði okkur að maður œtti ekki að veiða hér?
Eg hefi aldrei fundið betri veiðistað.
Lilli: Er þetta lax, pabbi?
Ókunni maðurinn: Hvemig gengur ykkur?
Pabbinn: Dásamlega! Við bara sitjum hérna og fisk-
urinn stekkur upp úr vatninu.
Pábbinn:
Lilli: Og
Ókunni m