Vikan - 16.01.1958, Blaðsíða 3

Senn liðin tuttugu ár síðan Flugfélag
Islands hóf innanlandsflug. Tvær verð-
launakeppnir Vikunnar af því tilefni
TTÉR eru góð tíðindi fyrir lesendur Vikunnar. Takið nú eftir! Blaðið
boðar hér með til tveggja verðlaunakeppna og hefst önnur þegar
með þessu tölublaði. Hin byrjar í næstu viku.
Hún er við það miðuð, að allir geti tekið þátt í henni, konur og karlar,
ungir sem gamlir. Hún verður tengd forsíðu blaðsins. Lesendur verða
beðnir að spreyta sig við tíu einfaldar þrautir. Á næstu forsíðum Vikunn-
ar munu til dæmis birtast myndir af stúlkunni, sem við kynnum hér á
síðunni og sem þið nú sjáið í fyrsta skipti á forsíðu blaðsins. Lesandinn
mun mæta henni í ýmsum gerfum: í flugmannsbúningi,. í gömlum íslenzk-
um viðhafnarbúningi o. s. fry. Á myndunum verða líka happdrættis-
skuldabréf þau, sem Flugfélag íslands nú býður til sölu — hundrað króna
bréfin, sem gefa eigendum tækifæri til stórra vinninga um leið og þeir
styrkja eitt af þörfustu fyrirtækjum þjóðarinnar.
Nú munu lesendur verða beðnir að segja, hve mörg af þessum happ-
drættisskuldabréfum séu á næstu forsíðum Vikunnar. Þessi verðlauna-
keppni mun standa í tíu vikur. í hverju tölublaði verður miði (merktur
1, 2, 3, o. s. frv.), sem lesandanum er ætlað að klippa út. Á miðann á hann
að skrifa lausn þrautarinnar hverju sinni og geyma síðan.
Þegar keppninni lýkur hinn 27. marz, hefur þátttakandinn því tíu tölu-
setta miða undir höndum með jafnmörgum lausnum. Miðakippuna á hann
þá að senda ritstjórn Vikunnar, þó ekki seinna en tíu dögum eftir lok
keppninnar, eða fyrir sunnudaginn 6. apríl. Verðui’ þá dregið úr nöfnurn
þeirra, sem í öll skiptin hafa fundið rétta lausn, og úrslitin tilkynnt í blað-
inu. sem út kemur 17. apríl. En verðlaun sigurvegarans verða —
Flugferö til Kaupmannahafnar og íieim aftur
Verðlaunakeppnin, sem hefst í blaðinu í dag, er aftur á rnóti ætluð
áhugaljósmyndurum. Nafnið ,,áhugaljósmyndari“ hefur ákaflega víða
merkingu; við á Vikunni leggjum nánast þann skilning í það, að það sé í
rauninni samnefni allra þeirra, sem eiga myndavél og hafa gaman af að
nota hana.
Jæja, látið nú hendur standa fram úr ermum! Vikan auglýsir hér með
eftir myndum, sem á einhvern hátt — og sem skemmtilegastan — má
setja í samband við starfsemi Flugfélags íslands. Þó skal það tekið fram,
að starfsmenn félagsins verður því rniður að útiloka frá keppni; hinir
ágætu áhugaljósmyndarar í hópi þeirra hafa of góða aðstöðu til þess að
skjóta öðrum aftur fyrir sig.
Myndirnar þurfa að vera þokkalega unnar og mega ekki vera smærri
en 24x30 cm. Vikan áskilur sér rétt til að birta beztu myndirnar. Þessari
keppni lýkur 22. febrúar. Myndir, sem berast kunna eftir þann tíma, verða
ekki teknar til greina. Vænt þætti Vikunni líka, ef menn geymdu ekki til
síðasta dags að senda myndir sínar. Sveinn Sæmundsson blaðafulltrúi og
ritstjóri Vikunnar munu fá blaðaljósmyndara sér til aðstoðar við val
verðlaunamyndarinnar. IJrslit verða tilkynnt hinn 6. marz. En verðlaun
sigurvegarans verða —
Flugferð til London og heim aftur
Eins og að er vikið í fyrirsögn, er það tilefni þessara verðlaunakeppna,
að Flugfélag íslands hefur á þessu ári stundað innanlandsflug í tuttugu
ár. Menn skyldu gefa þessu gaum. Þjónusta félagsins við landsmenn verð-
ur seint metin til peninga. Það heldur nú uppi samgöngum milli tuttugu
staða á landinu. Það flutti 59,501 farþega á innanlandsleiðum síðastliðið
ár — og að auki 18,570 farþega með millilandvélum sínum. Happdrættis-
skuldabréfin, sem það nú býður til sölu, gefur það út til þess að afla fjár
til nauðsynlegra endurbóta á flugflota sínum. Vel mættu menn líka minn-
ast þess, að Flugfélag Islands er eitt af þeim fáu flugfélögum veraldar,
sem annast innanlandsflug án þess að til komi opinberir styrkir. Félagið
á því skilið stuðning allra landsmanna. Sá sem hefur efni á að leggja
hundrað krónur á banka, hann hefur vissulega efni á að kaupa hundrað
króna happdrættisbréf, sem ekki einungis getur fært honum verðmæta
vinninga heldur verður innleyst að sex árum liðnum með vöxtum og vaxta-
vöxtum. Því að hið hundrað króna bréf verður þá 134 króna virði.
En takið nú til óspilltra málanna, áhugaljósmyndarar um land allt.
Flugvélin til London bíður!
Og þið hin, sem ekki hafið myndavél við hendina, takið eftir foi'síð-
unni á næsta blaði. Og gætið þess að telja nú rétt! Flugvélin til Kaup-
mannahafnar bíður sigurvegarans.
Munið
eftir
þessari
stúlku!
NAFN: Ása Jónsdóttir. Foreldi ar: Jón SigurSs-
son frá Kaldaðarnesi og' kona hans Anna
Guðmundsdóttir. Aldur: 21 árs.
Hún er Reykvíkingur. Hún útskrifaðist úr
Menntaskólanum í Reykjavík árið 1956 og vinn-
úr nú hjá bænum. Ef þú hringir á bæjarskrif-
stofurnar fyrir hádegi, kann vel að vera, að
hún svari í símann. Hún hefur fallegan málróm.
Hún ef- lfka ljóshærð og litfríð.
Lesendur blaðsins eiga eftir að kynnast henni
vel næst.u vikurnar. Þegar ákveðið var að hleypa
af stokkunum verðlaunakepp'num þeim, sem sagt
er frá hér á síðunni, hófst mikil leit að ungri
stúlku á forsíðuna. Tvö skilyroi varð hfm að upp-
fylla: 1) að vera lagleg og 2) að kunna að
sitja fyrir.
Við enduoum uppi í leikskóla Þjóðleikhússins.
Það var mikið lán. Þar fundum við Ásu.
Hún byrjaði í leikskólanum haustið 1956. Þetta
er tveggja ára nám og í vor kemur prófið. Það
er kennt frá 5—7 virka daga nema á laugardög-
um, þá er kennslan frá 2 7.
Kennarar eru margir: Haraldur Björnsson,
Ævar Kvaran, Baldvin Halldórsson, Hildur Kal-
nián, Klemens Jónsson (skilmingar), Haraldur
Adolfsson (andlitsgerfi), Bidsted balletmeistari
(,,plastik“ eða hreyfingarlist). Auk þess er kennd
leiklistarsaga og lítilsháttar sálarfræði.
Það er engu líkara en leikarar almennt þjáist
af feimni. A bls. 11 i þessu blaði segir lítils-
háttar frá viðureign Árna Tryggvasonar við
feimnina. Og nú kemur Ása og segist vera heil-
mikið feimin. Auðvitað harkar hún af sér. Og það
er eins og dragi úr feimninni, segir hún, eftir
fyrstu mínúturnar á sviðinu. En það kemur ósvik-
inn skelfingarglampi í augu hennai' þegar minnst
er á inntökuprófið í skólann: „Eg var svo skjálf-
hent, að ég gat varla haldið á blaöinu, sem ég
átti að lQsa af.“
Níu gengu undir próf, sjö eru í skólanum. Nýir
nemendur eru aðeins teknir í skólann á tveggja
ára fresti, og fleiri eru þeir semsagt ekki í þetta
skipti.
Við spurðum Ásu, hvað hún hygðist fyrir, þeg-
ar hún útskrifaðist úr leiklistarskólanum; hvort
hún ætlaði kannski að labba sig niður í Iðnó,
banka, búkka og segja kurteislega: „Jæja, hér'
er ég!“
Hún hló. Hana langar til útlanda til framhalds-
náms. I-lún er reyndar síður en svo ósigld. Sum-
arið 1954 var hún á skóla á suðurströnd Eng-
lands, þar sem hún lagði stund á enskunám;
þar að auki var hún um skeið á húsmæðraskól-
anum í Holte við Kaupmannahöfn; og til Þýzka-
lands hefur hún komið og Frakklands.
HÚN hefur gert sér far um það erlendis að
kynnast leikhúsum og leiklist. Hún sá af-
burðaleikkonuna Edith Evans í London, og í
Kaupmannahöfn átti hún ógleymanlega kvöld-
stund þegar hún sá Ingeborg Brams í „Fröken
Júlía“.
Jæja, þetta er það helsta um forsíðufröken
blaðsins, stúlkuna sem þið þurfið að muna vel
eftir næstu vikurnar.
Og þó: Hana hefur langað að leika frá því
hún fyrst man eftir. Árið 1947 — tiu ára gömul
lék hún telpuhnokka í „Bærinn okkar“. Þegar
hún var í 5. bekk Menntaskólans, var hún einn
vetur í leikskóla Lárusar Pálssonar. 1 vetur las
hún upp á Jónasarhátíð Háskólans. Um þessar
mundir .bregður henni fyrir í „Úlla Winblad“
Þjóðleikhússins. Þar fá nemendur leikskólans
gjarnan „statistahlutverk". Ása sést í hirðveizlu
í 4. atriði leiksins. Hún leikur aðalsmær — en
fær ejíki að segja aukatekið orð.
Enn er þessu við að bæta: Ása vann ýmsa vinnu
á skólaárunum. Senr unglingstelpn var hún í sveit.
Hún var á Reynistað í Skagafirði og í Ásgarði í
Dalasýslu.
Og á sumrin þegar sólin skín og fuglarnir
syngja scm hæst, langar þessa upprennnndi leik-
konu enn þann dag í dag í sveitina.
Forsíöumynd: Sveinn Sæmundsson
VIKAN
3