Vikan - 23.01.1958, Blaðsíða 3

lo.víro/ er minn dans
VIKU-maður hlttl fyrlr skemmstu mann á förnum vegi —
kuuningja sinn nánar tiltoklð — og átti viS hann iangt sam-
tal. I>egar þvf var iokið, spurðí V JLHU-maðurinn hvort hann
mœttl birta samtalið — nánar tiltekið það sem maðurinn
hefðl að segja um dans. Jú, það var velkomið. En mátti
VIKAN þá birta mynd af höfundi? Nei. En nafn hans?
Ennþá síður. Svo að þessar hugleiðingar um dans verða að
vera myndalausar og ófeðraðar. En það er ekkí okkur að
kenna.
KONAN mín segir að ég dansi eins og
engill. Það er eitthvað bogið við
þetta. Víst finnst mér hólið gott, en
hvernig stendur á því að í sama orðinu
er hún farin að tala um náttkjól, sem
hún hafi séð í búðarglugga, eða skó, sem
hún hafi séð í Hector, eða að strákana
vanti tilfinnanlega ný sængurver? Hvers-
vegna getur hún ekki talað um dans án
þess að blanda sængurverum í málið?
Satt að segja er ég alls ekki viss um að
ég dansi eins og engill. Það er til dæmis
vals. Ég hef aldrei getað dansað vals
óaðfinnanlega. Ég tek dýfur. Þar að auki
verð ég að gæta ítrustu varfærni til þess
að detta ekki aftur fyrir mig og lemja
hnakkanum í gólfið. Miðflóttaaflið bregst
mér í vals. Hljómsveitarstjórar gefa mér
hornauga, eins og þeir búist við því að ég
sendist þá og þegar aftur á bak inn í
hljómsveitina og setji gat á stóru tromm-
una.
Aftur á móti er ég upp á mitt bezta
í fremur hröðum foxtrot. Ég losna við
dýfurnar. Ég yrki með fótunum — „im-
próvisera“. Ég snarsnýst kannski í ör-
smáa hnitmiðaða hringi, og í næstu and-
ránni strika ég beint yfir gólfið, eins og
fálki sem sér hagamús. Þar snýst ég aftur,
liratt og tryllt, minnst tuttugu hringi, eða
ég svíf, undurþýtt eins og örn sem sér
hagamús, eftir ystu brún dansgólfsins, allt
fram að dyrum. Það er öryggi og mýkt í
hreyfingum mínum. Það er engin spenna í
líkamanum, eins og þegar ég dansa vals
og tek dýfurnar. Pætur mínir eru slapp-
ir — og þó ekki slappir; þeir gera það
sem ég býð þeim, en þeir gera það með
heimsmannslegum elegans. Foxtrot er
minn dans.
Ég rokka fremur af kurteisi en gleði.
Yfir rokki mínu er hógværð og stilling
hins hugsandi manns. Ég tefli aldrei á tæp-
seðill í verölaunakeppni Vikunnar:
Finnið happdrættis-
1 skuidabréfin á forsíðunni
Tala happdrættisskuldabréfanna er
--------- að þessu sinni.
Nafn . ____________________________
Heimilisfang ______________________
asta vaðið í rokki. Ég rokka til dæmis
aldrei í kringum dömuna, sem þó er al-
gengt. Það er hrein undantekning ef ég
sleppi af henni hendinni. Mér kemur ekki
til hugar að sleppa dömunni eins og sumir
menn gera og rokka einn míns liðs út í
salinn og svo aftur til baka. Ég rokka í
mesta lagi tvo metra frá henni, og þó
aldrei lengra en svo að ég geti þrifið í
hana og haldið henni ef mér sýnist hún
vera að týnast. Það er hægt að týna döm-
unni í rokki, og þá verður maður að
rokka um allan salinn og spyrja fólk hvort
það hafi séð hana; eða maður verður að
fara til hljómsveitarstjórans og biðja hann
að lýsa eftir henni.
Yfirleitt er mér fremur illa við rokk.
Ef ég sé það á hljómsveitinni að hún ætl-
ar að fara að spila rokklag, þá flýti ég mér
að kvarta undan þrautum í bakinu eða ég
fer fram að kaupa mér sígarettur. Stund-
um er ég með alla vasa fulla af sígarettum.
En maður er aldrei óhultur. Það gera
syrpurnar svokölluðu. Gaman þætti mér
að hitta þann mann í dimmu, þröngu húsa-
sundi seint um kvöld sem innleiddi þann
sið að herra megi ekki bjóða dömu upp
í dans án þess að þrauka „syrpuna“ —
þrjá dansa. Þessi venja veldur því að
skyldudansinn getur snúist upp í hreina
martröð. Maður horfir á kjötstykkið and-
spænis manni og maður er búinn að reikna
út að hún sé minnst tvö hundruð pund.
En af því hún situr við sama borð og af
því hún er kona forstjórans, þá er maður
dóni og ruddi ef maður býður henni ekki
upp í dans.
Maður gefur hljómsveitinni gætur, mað-
ur safnar kröftum. Svo byrjar hljómsveit-
in að spila hægan foxtrot og maður veit
að þarna er manns sérgrein. Maður stýrir
frúnni út á gólfið. Og þremur mínútum
seinna er hljómsveitin byrjuð að spila
„Murder my Baby and Rock Her to Sleep“
og maður ber einn ábyrgð á því að konan
velti ekki um koll og rúlli eins og tunna
um gólfið og brjóti allt og bramli.
Ef það er nokkur mælikvarði á dans-
hæfni mína, þá má ég eiga það að ég stíg
núorðið sjaldan á tærnar á þeim sem ég
dansa við. Ég þykist líka vera búinn að
læra að tala á dansgólfi. f gamla daga
þegar maður steig á tærnar á dömunni,
sagði maður stutt og laggott: „Pyrir-
gefðu átroðninginn“; og ef dömunni varð
á samskonar slys, þá sagði maður: „Hvern
fjandann ertu að fara?“ En nú ef ég stíg
á tærnar á dömu, segi ég: „Æ, afsakið
frú, óttalega var þetta leiðinlegt"; og ef
hún stígur á tærnar á mér, þá segi ég
alls ekkert þó að ég gnísti tönnum yfir
öxlina á henni. Ég dansa bara gleiðfættur
það sem eftir er.
Annars er það eins með dansinn og aðra
samkvæmislist: það er ekki sama hvar hún
Framhald á bls. 14.
I
Verðlaunakeppni Vikunnar
ÍFINNIÐ BRÉFIN!
HEB með heist verðlaunakeppniu, sem
auglýst var í síðasta tölublaði og
nefna mœtti: i'INNIÐ HAPPDRÆTTIS-
SKULDABRÉF FUUGFÉLAGS ISLANDS.
Við sögðum lítillega frá þessum hundrað
króna happdrættisskuldabréfum síðast,
hvernig þau gefa eigendum tækifæri tll
allt að 10.000 króna vinninga og hvernig
flugfélagið mun innleysa þau að sex árum
liðnum með vöxtum og vaxtavöxtum, þ. e.
a. s. með 134 krónum pr. bréf.
Nú skulu leikreglur endurteknar í stuttu
máli. En fyrst er þess að geta, að sigur-
vegarinn hreppir að launum —
Flugferö til Kaupmannahafnar
og heiní aftur
Keppnin stendur í tíu vikur og verður
bundin viö forsíðu blaðsins. Síðasta forsíð-
an verður birt hinn 27. marz, og ætlazt er
til þess, að lesendur verði búnir að skila
lausnum sínum eigi síðar en 6. apríl.
Þetta þurfa þátttakendur að gera:
1) Að athuga forsíðmia liverju sinni og
ákveða tölu happdrættisskuldabréfanna,
sem á henni eru.
2) Að skrifa töluna á miðann, sem er
neðst í vinstra horni þessarar síðu.
3) Að senda Vikunni alla miðana (þeir
verða tíu alls sem fyrr segir) um leið og
lteppni lýkur. Auk heimilisfangs Vikunnar,
þarf að auðkenna umslagið með orðinu
„Verðlaunakeppnin“.
Þetta er allt og surnt. Ef fleiri en einn
hafa fundið öli happdrættisskuldabréfin
hverju sinni, verður dregið úr nöfnum
þeirra. Og sigurvegarinn fær semsagt ó-
keypis utanferð.
Hér er þá 1. miði. Skoðið forsíðuna, telj-
ið bréfin, skrifið greinilega á miðann,
klippið hann úr blaðinu og geymið hann.
fyrri verð-
ljósmynda-
NU ER liðin vika af hinni
launakeppni Vikunnar,
keppninni.
AHUGALJÖSMYNDARAR Uftl LAND
ALLT, hér skulu endurteknar leikreglumar
eins og þær birtust í síðasta blaði.
Vikan auglýsir eftir myndum, sem á ein-
hvern hátt má setja í samband við starf-
semi Flugfélags íslands, sem á þessu ári
liefur stundað innanlandsflug í tuttugu ár.
Myndirnar þurfa að vera þokkalega unn-
ar og mega ekki vera SMÆRRI en 24x30
cm.
Vikan áskilur sér rétt til að birta beztu
myndirnar.
Ljósmyndakeppninni lýkur 22. febrúar;
myndir, sem berast kunna að þeim tíma
liðnum, verða ekki teknar til greina. En
vænt þætti blaðinu að menn drægju ekki
fram á síðasta dag að senda myndir sínar.
Með myndunum á að fylgja 1 o k a ð
umslag með nafni ljósmyndarans.
Ritstjóri Vikunnar og Sveinn Sæmunds-
son blaðafulltrúi munu fá blaðaljósmynd-
ara sér til aðstoðar við val verðlauna-
myndarinnar.
Úrslit verða tilkynnt 6. marz.
Og verðlaun sigurvegarans verða —
Flugferð til London ug heim aftur
VIKAN
3