Vikan - 23.01.1958, Page 5
— Ég held að Philippa Haymes hafi verið farin þangað inn. Hún stóð
við arninn i stofunni, sem er fjær. Ég held að hún hafi verið að leita að
einhverju.
- Vitið þér hvort þriðja skotið hljóp úr byssunni af slysni eða hvort
þetta var sjálfsmorð?
- Ég hef enga hugmynd um það. Maðurinn virtist snúast skyndilega
á hæli, síga svo saman og velta á gólfið. En það var erfitt að átta sig á
þvi. Þér hljótið að skilja að við gátum ekkert séð. Þá byrjaði flóttastúlkan
að öskra, svo allt ætlaði niður að keyra.
— Mér skilst að þér hafið opnað borðstofuhurðina og hleypt henni út.
Var hurðin áreiðinlega læst að utan ?
Edmund leit forvitnislega á hann. — Já, áreiðanlega. Þér haldið þó
ekki. . .
- Ég vil bara helzt fá sem skýrasta mynd af öllu. Þakka yður fyrir,
Swettenham.
III.
Craddock fulltrúi varð að eyða löngum tíma hjá Easterbrook ofursta
og konu hans. Hann mátti hlusta á langar ræður um hina sálfræðilegu
skýringu á málinu.
Nú á dögum skiptir það eitt máli að beita sálfræðilegum rannsókn-
um, sagði ofurstinn. Maður verður að skilja glæpamanninn. Það sem hér
gerðist liggur ljóst fyrir manni, sem hefur haft aðra eins í'eynslu og ég.
Hvers vegna setur pilturinn auglýsinguna í blaðið? Beitum nú sálfræð-
inni. Hann vill auglýsa sjálfan sig — draga athyglina að sér. Það hefur
verið gengið fram hjá honum, kannski hefur hitt starfsfólkið á hótelinu
haft fyrirlitningu á honum, af því hann er útlendingur. Ef til vill hefur
einhver stúlka visað honum á bug. Hann vill draga að sér athygli hennar.
Hver er hetjan í kvikmyndunum nú á dögum? Glæpamaðurinn — kaldi
karlinn. Jæja, hann ætlar að vera kaldur karl. Með ofbeldi og ráni. Hann
hefur grímu og skammbyssu, en hann vantar áhorfendur - hann verður
að hafa áhorfendur. Þessvegna útvegar hann áhorfendur. Á úrslitastund-
inni verður hlutverkið honum of raunverulegt - hann verður meira en
innbrotsþjófur. Hann er morðingi. Hann skýtur — í blindni . . .
Craddok fulltrúi tók hann á orðinu: —Sögðuð þér i blindni, Easterbrook
ofursti? Þér álítið þá ekki að hann hafi skotið viljandi á ákveðið mark —•
eða á ungfrú Blackloek?
— Nei, nei. Hann hleypti bara af í blindni, eins og ég sagði. Og þá
kom hann aftur til sjálfs síns. Kúla hafði hitt einhvern - hún hafði að
vísu aðeins rispað, en það vissi hann ekkert um. Hann kom allt í einu til
sjálfs sín. Þetta sem hann hafði verið að leika — var orðið raunverulegt.
Hann hefur skotið á einhvern — kannski drepið hann . . . Nú er hann búinn
að vera. Og í skelfingu snýr hann hlaupinu að sjálfum sér.
Easterbrook þagnaði, ræskti sig glaðklakkalega og sagði ánægðui' með
sjálfan sig. - - Það er ljóst eins og dagurinn, ljóst eins og dagurinn.
Er það ekki stórkostlegt hvernig þú getur vitað alveg nákvæmlega
hvað gerðist, Archie, sagði frú Easterbrook, og röddin var hlý af aðdáun.
Craddock lögreglufulltrúa fannst, það líka alveg stórkostlegt, en hann
var langt frá þvi að vera jafn fullur aðdáunar.
Hvar voruð þér staddur, Easterbrook ofursti, þegar skotin riðu af?
Ég stóð við hliðina á konunni minni — rétt við borðið með blómun-
um á miðju gólfi.
Ég greip um handlegginn á þér, Archie, þegar það byrjaði, var það
ekki? Ég var alveg að sálast úr hræðslu. Ég gat ekki sleppt af þér hend-
inni.
— Aumingja litli kettlingurinn, sagði ofurstinn glettnislega.
IV.
Fulltrúinn leitaði ungfrú Hinchliffe uppi og fann hana hjá svínastí-
unni. — Skemmtilegar skepnur, þessi svín, sagði ungfrú Hinchliffe, og
klóraði ljósum bakfellingunum. Hann vex og dafnar vel, sýnist yður það
ekki. Verður gott flesk á jólunum. Jæja, hvað viljið þér mér? Ég sagði
einhverjum frá lögreglunni í gær, að ég hefði ekki nokkra hugmynd um
það hver maðurinn væri. Ég hef aldrei séð hann neins staðar hér í ná-
grenninu. Frú Mopp segir að hann hafi komið frá einhverju af stóru heilsu-
hótelunum í Medenham Wells. Hvers vegna gat hann ekki ógnað ein-
hverjum þar, úr því hann langaði til þess? Þar hefði hann náð í miklu
meiri feng.
Þetta var óneitanlega rétt — Craddock hélt áfram að afla sér upp-
lýsinga. — Hvar voruð þér stödd, þegar atburðurinn gerðist?
Atburðurinn! Þetta orðalag minnir mig á störf mín á stríðsárunum.
Þá gerðust ýmsir atburðir, sem eru í frásögur færandi, það get ég sagt
yðui'. Þér viljið vita hvar ég var þegar skotinu var hleypt af, er það ekki?
Ég hallaði mér upp að arinhillunni, og vonaði heitt og innilega að einhver
mundi bjóða mér glas af einhverju hið bráðasta, svaraði ungfrú Hinchliffe
hvatlega.
- Álítið þér að skottmum hafi verið hleypt af í blindni, eða að miðað
hafi verið á einhverja ákveðna manneskju?
Eigið þér við hvort miðað hafi verið á Letty Blacklock sérstaklega?
Hvernig i veröldinni ætti ég að vita það. Það er svo andsvítli erfitt að gera
sér grein fyrir því eftirá hvað í rauninni gerðist. Ég veit bara að ljósin
slokknuðu, ljósgeisli lék um herbergið, skotum var hleypt úr byssu og ég
man að ég hugsaði með sjálfi'i mér: Ef heimskinginn hann Pati'ick Simmons
er að fíflast eitthvað með hlaðna skammbyssu, þá getur einhvei' orðið
fyrir slysi.
— Svo þér kennduð Patrick Simmons um þetta?
FramliaUl á bls. 14.
BORÐDUKARINIIR
MÍNM ERU
SKJANNAHVÍIIR
OG FALLEGIR
Gestir mínir segja að vísu ekkert, en ég
les aðdáunina úr svip þeirra. Ég nota
ávallt Sparr til þvottanna. Það veitir ör-
yggi, því Sparr freyðir betur, þvær betur
og gerir þvottinn hvítari, bragglegri og
ilmandi.
fÉg ráðlegg
yðui’ að nota
ávallt Sparr.
Á mínu
heimili er
allt þvegið með Sparri
og engu nema Sparri.
Sparið og notið Spar
VIKAN
5