Vikan - 06.02.1958, Síða 11

Úr heirtii lœknavísindanna
KONA MEÐ
*
Það börðust þrjú öfl um Evelyn
White — því að sál hennar var
þríklof in!
ÍÆKNIRINN þagnaði snöggv-
ast og horfði á sjúklinginn,
fremur dauflega 25 ára gamla
konu, sem sat herðaslöpp og
mæðuleg á stólnum andspænis
honum.
Allt í einu stirðnaði hún, lok-
aði augunum og skalf.
Svo hvarf spennan úr líkama
hennar og hún sagði nýrri,
breyttri röddu, næstum því
frekjulega: „Halló, læknir!“
Hún krosslagði fæturna
kæruleysislega — og læknirinn
tók eftir því í fyrsta skipti, að
þetta voru fallegir fætur. And-
litið sýndist bústnara, augun
ljómuðu, hún virtist í bezta
skapi.
Hún heimtaði sígarettu. Svo
sagði hún: „Þetta hefur verið
cttalegt basl hjá henni. En hún
er líka svo mikill auli.“
„Hver er húnV' spurði lækn-
irinn undrandi.
„Nú hver önnur en hún Eve
White — vesalings litla músin,
sem er sjúklingurinn þinn.“
„En ert þú ekki Eve White?“
„Láttu ekki svona, læknir.
Ég er Eve Black. Ég er ég og
hún er hún sjálf“.
Og á þessu stóð Eve Black
fastar en fótunum, þegar mað-
urinn hennar var sóttur. Eve
Black þekkti hann að vísu. En
hún þvertók fyrir að vera gift
honum og lýsti honum sem
,,leiðindaskarfi.“
Svona kom annað andlit kon-
unnar, sem hafði þrjú andlit,
fram í dagsljósið. Eve var
kleifhugi, þ. e. a. s. að persónu-
leiki hennar var klofinn. En
hann var þríklofinn! Síst að
furða þótt sjúkdómssaga henn-
ar hafi vakið athygli í lækna-
heiminum. Og í nýútkominni
bók segja læknarnir tveir, sem
einkum stunduðu Eve, alla sög-
una. Þeir heita Corbett H.
Thigpen og Hervey M. Cleck-
ley — og eru báðir kunnir með-
al stéttarbræðra sinna í Banda-
ríkjunum.
Eve White (það er dulnefni)
hafði gengið til rannsókna í
sjúkrahús í Augusta í Georgíu
í um það bil ár þegar þetta
gerðist. Hún þjáðist af nístandi
höfuðverkjum, en ástæðuna
þóttust sálfræðingarnir geta
rakið til þess, að hún var ó-
hamingjusöm í hjónabandi.
Hún var mótmælandi, maðurinn
hennar kaþólskur, og þau gátu
ekki komið sár saman um trú-
fræðslu hinnar þriggja ára
gömlu dóttur þeirra, Bonnie.
Þetta sýndist líkleg sjúk-
dómsgreining! og þegar Eve
hafði gengið um hríð til sál-
fræðings, virtist henni skána.
En dag nokkurn hringdi
maðurinn hennar til sjúkra-
hússins til þess að skýra frá
því, að hún hefði farið út og
keypt sér sæg af fötum, en þeg-
ar hann hefði séð þau í klæða-
skápnum, hefði hún þvertekið
fyrir að kannast við þau.
Það var þegar hún var að
segja frá þessum atburði sem
hin frakka og flennulega Eva
Black birtist læknunum í fyrsta
skipti. Og það var auðvitað liún
sem hafði keypt kjólana og
kápurnar.
Þegar hinni hæglátu, dauf-
gerðu Eve White var sagt frá
tilveru Eve Black, varð hún að
sínu leyti fegin. Þarna var feng-
in skýringin á því, hvemig
heilir dagar gátu þurrkast út
út vitund hennar, og þeirri
staðreynd, hvernig henni hafði
sem barni verið refsað fyrir
misgerðir sem hún hafði ekki
hugmynd um að hafa drýgt. Nú
gátu læknarnir líka útskýrt fyr-
ir henni, hvernig á því stóð,
að suma morgnana vaknaði hún
með timburmenn þótt hún
bragðaði aldrei áfengi.
Eve Black óx smásaman ás-
megin. Það kom hvað eftir ann-
að fyrir, að hún fór á dans-
leiki og skildi Bonnie litlu
eftir eina.
Eve White greip til þess ör-
þrifaráðs að fá foreldra sína
til að taka við barninu, yfir-
gefa manninn sinn og fá sér
vinnu.
Reyndin varð sú, að hún vann
á mörgum stöðum, því að það
brást ekki, að fyrr eða seinna
tók Eve Black völdin, skrópaði
í vinnunni, móðgaði yfirboðara
sína og var óhjákvæmilega
rekin.
Reipdrátturinn milli Eve
White og Eve Black stóð í rúmt
ár, en þá byrjuðu hinir óþol-
andi höfuðverkir aftur. Þar við
bættist, að hinum algjöru
gleymskustundum fjölgaði og í
því sambandi gerðist hið
óvænta, að Eve Black fór líka
að verða fyrir barðinu á þeim.
Dag nokkurn þegar Eve
White var að tala við læknir-
inn sinn, féll hún í dá. Þegar
hún opnaði augun, spurði hún:
„Hver eruð þér?“ Þriðja kon-
an var komin fram á sjónar-
sviðið. Hún kallaði sig Jane og
varð bezt lýst sem greindari,
laglegri og þroskaðri útgáfu af
Eve White.
Jane féll strax vel við Eve
White og gerði sér far um að
hjálpa henni. Hún gat „slegist
í fylgd með“ báðum persónun-
um, en hafði ekki hugmynd um,
hvað gerst hafði áður en hún
,,fæddist“ í viðtalsherbergi
læknisins.
Svo að persónurnar voru
þrjár í ellefu mánuði. Eins og
þetta væri ekki nóg, skaut eig-
inmanninum, Ralph, nú upp og
reyndi að fá Eve White til að
taka saman við hann aftur.
Hún hafnaði honum, en Eve
Black hvarf með honum yfir
eina helgi af eintómum óþokka-
skap.
Eve White varð svo hneyksl-
uð á ,,ótrúmensku“ mannsins
síns að hún skildi við hann. Til
VEIZTIi - ?
1. Hver er yfirmaður landhers
Atlantshafsbandalag-sríkj-
anna?
■
2. Hvað eru niargir einseyring- í
ar í tylftinni? En tveggjeyr-
ingar ?
3. 1 livaða sveit er Bergþórs-
hvoil ?
4. Hvað er sameiginlegt með
Kefiavík, Santa María og
Goose Bay?
5. Hver var Pestalozzi?
6. Hvaða lönd skilur Bering-
sund?
7. Hvaða fræg leikkona lék að-
alhlutverkið í kvikmyndinni
„Komdu aftur, Sheba Iitla“,
sem sýnd var í Tjarnarbíó?
8. Hvað hétu postulamir tólf?
9. 1 hvaða landi eru Svörtu-
skógar, hið fræga ferða-
mannahérað ?
10. Maður kom á bæ og var
spurður að heiti, og svaraði
í vísu þannig:
„Nokkrir greina nafnið sitt
nú með berum orðum,
en Hervör sótti heitið mitt
í haug á Samsey forðum".
Svör á bls. 14.
öryggis skrifuðu allar þrjár
,,stúlkurnar“ undir skilríkin.
Jane-persónuleikinn magnað-
ist með aðstoð sálfræðinganna.
Góður kunningskapur tókst
líka með Jane og manni nokkr-
um, sem Eve Black hafði
kynnst en hafnað, af því hann
var „svo óttalega stilltur."
Snemma varð líka ljóst, að
Jane mundi reynast Bonnie góð
móðir, en þótt sálfræðingunum
fyndist freistandi að reyna að
,,drepa“ báðar Evumar, kom-
ust þeir að þeirri niðurstöðu, að
sjúklingurinn yrði sjálfur að
kjósa hver kvennanna lifði.
Eve White var dáleidd, og í
dáinu féllst hún fúslega á sína
eigin ,,aftöku,“ ef það þýddi að
Jane gæti tekið við.
Jane var í heimsókn hjá
Bonnie þegar til úrslita dró.
Bolti litlu telpunnar skoppaði
undir húsið, sem stóð á staur-
um. Þegar Jane skreið á eftir
honum, fannst henni hún kann-
ast við sig, fannst eins og hún
hefði lifað þetta áður.
Hún var að segja lækninum
frá þessum atburði, þegar hún
allt í einu þagnaði, stirðnaði
upp og hljóðaði: „Mamma . ..
Ó, mamma . . . Ekki láta mig . ..
Ekki. . .“
Lækninum brá sem vonlegt
var og flýtti sér að sækja sam-
starfsmann sinn. Þegar þeir
komu aftur, fundu þeir enn
eina konu — þá konu sem þeir
nú hyggja að sé hin sanna Eve
White.
Seinna komust þeir að því, að
fimm ára gömul hafði hún verið
sð leika sér undir húsinu, þeg-
ar móðir hennar kom og kall-
aði, að nú ætti að fara að jarða
cmmu hennar. Móðir hennar
hafði látið hana snerta hið
kalda andlit ömmunnar 1 likkist-
unni, og hún hafði hljóðað
grátandi: „Nei — ég vil það
ekki. Ekki láta mig gera það!“
Hin nýja ,,sameinaða“ Eve-
lyn White, sem birtst hafði við
að lifa þessa skelfingarstund
upp aftur, var líkari Jane en
hinum tveimur. En hún hafði
nokkuð af glaðlyndi Eve Black,
og það hafði hún sameiginlegt
með henni að hafa ofnæmi fyr-
ir nælon.
Evelyn giftist að lokum kunn-
ingja Janes sem fyrr er getið,
og þau og Bonnie hafa nú lifað
saman eðlilegu og ástríku fjöl-
skyldulífi í tvö ár.
— SARAH JENKINS
VIKAN
11