Vikan - 06.02.1958, Qupperneq 14

892
KROSSGÁTA VIKUNNAR.
Lárétt skýring: 1 íþrótt — 4 gott að eiga um að velja 7 ásigkomulag Adams í
paradís — 10 hljóða — 11 straumamót — 12 furu — 14 samsinni — 15 gá — 16
koma ekki alltaf öll til grafar — 17 upphrópun — 18 stó — 19 saklaus — 20 bjartan
tíma — 21 tekin til starfs — 23 dans — 24 fiðurfé — 25 bæjarnafn, þf. — 26 á húsi
— 27 óleyfilegur fengur — 28 mál — 29 óveður — 30 hlutskipti fátækra — 32
samstæðir — 33 þyngdarmál — 34 nafntoguð — 35 upphrópun — 36 fer yfir akur
— 37 möguleikar — 38 kjör — 39 tign — 41 gefa sig — 42 skemmtun — 43 kvenndi
44 afkvæmi — 45 tóntegund — 46 skel — 47 bráðum 48 farga — 50 ending
— 51 geðþótti — 52 tangi — 53 bókstafur — 54 hvíla — 55 viðurnefni — 56 gælu-
nafn .. 57 farkostinn - 59 kunn sögupersóna — 60 úrgangur — 61 til þeirra teljast
ýkjur — 62 skækill - 63 æst — 64 þar sem vinnumiðlunin fer fram.
Lóðrétt skýring: 1 nýafstaðinn stórviðburður — 2 amboð, þf. — 3 eins — 4 þar
er heimsfrægt guðshús — 5 mat — 6 samstæðir — 7 galdrakerling — 8 bókstafur
— 9 samstæðir — 11 jörð Jóns Hreggviðssonar — 12 snerting — 13 á hesti — 15
frið — 16 leðurpoki — 17 þar eru skepnur á beit — 18 einkenni 19 kjarnavökvi
— 20 daður — 22 áreynsla — 23 notað í föndur — 24 hvöt — 26 nefnist sá sem er
laus í rásinni — 27 gróður 29 himinvæta — 30 strókur 31 hæð — 33 högg
— 34 = 4 lóðrétt — 35 heimkynni konungs — 36 vera til — 37 fjarstæða — 38
við hana er fornt kvæði kennt — 40 grandi — 41 fjötrar — 42 vopn — 44 gjalda
sumir rauðan fyrir gráan — 45 draugur — 47 skipti — 48 hröklast undan þegar
hún mætir sönnu — 49 eyðir -- 51 feitan -— 52 neinir — 53 þar átti Torfi sýslu-
maður heima — 54 pólitísk einkenni — 55 óttast — 56 kvenmannsnafn — 58 mörg
— 59 í æsku — 60 upphrópun — 62 úttekið — 63 veizla.
Fólkið í græna vítinu. —
Þegar ég var háttaður, lá ég
um hríð og hlustaði út í myrkr-
ið, hlustaði eftir fótataki. Þá
minntist ég þess sem einhver
hafði sagt fyrr um kvöldið:
,,Ef þeir komast óséðir inn
um gluggana, þá erum við búin
að vera“.
Daginn eftir kvaddi ég dr.
Framháld af bls. 3.
Tidmarsh, konurnar og börnin.
Þegar ég gekk út að flugvélinni,
var Tidmarsh að ganga frá
táragassprengjunum. Hann setti
þær á hillu í setustofunni —
nægilega hátt til þess að börnin
næðu ekki til þeirra, en þar sem
fullorðna fólkið gat gripið þær
ef nauðsyn krefði.
Hálf væskislegur piltur.
Framhald af blaðsíðu 6.
Og þannig sá litla drósin hann,
þegar hún kom á morgnana til að
horfa á — og eins og að líkum læt-
ur kom Callaghan auga á hana. Hann
kallaði upp til hennar, veifaði stóru
hrömmunum og hamaðist þangað til
hún gat ekki haldið niðri í sér hlátr-
inum. Litli maðurinn á vélskóflunni
varð vitni að þessu — á hverjum
morgni varð hann vitni að því — og
hann hafði ekki af þeim augun. En
hann sagði ekki aukatekið orð um
það við frann. Hann var sýnilega
dauðhræddur við hann.
Það næsta sem gerðist var að
stúlkan hætti að veifa vasaklútsbleðl-
irum sínum til hans. Hún eyddi.öll-
um tímanum í að brosa til Irans,
og þegar hann fór með trukkinn
sinn til að losa, þá fór hún líka. Litli
maðurinn hélt um tíma áfram að
vera niðurlútur, en svo byrjaði hann
í örvæntingu sinni að láta þessa stóru
vélskóflu sína gera allt nema standa
á höfði til að reyna að vekja at-
hygli stúlkunnar aftur. Aldrei hefur
nokkur maður sýnt aðrar eins að-
farir með tennta vélskóflu, og guð
má vita hvernig hún þoldi það. Hann
hélt þessu áfram morgun eftir morg-
un — en hún leit ekki einu sinni á
hann.
Hann varð því aftur þögull og hlé-
drægur, þessi litli maður, og aftur
Þeir vilja okkur bústnar og þreklegar!
Framhald af blaðsíðu 13.
borðað síðan í morgun nema
þrjú harðsoðin egg, þá verður
hún með kvöldinu svona um
það bil eins skemmtileg og kát
og úrillur útfararstjóri.
Svo ég ráðlegg ykkur, kæru
systur, að kynna ykkur hvern-
ig á því stendur, að konur um
víða veröld eru óðum að fá sig
fullsaddar á því að mega
aldrei vera saddar. Já, ný
stefna er að útrýma þeim
gömlu og úreltu. Ertu þreytt
og þróttlaus ? Reyndu þá að
borða þrjár góðar máltíðir á
dag og ögn af súkkulaði og
dóti milli mála. Láttu myndir
af Audrey Hepburn ekkert á
þig fá. Brostu bara makinda-
lega í allri þinni vídd, snúðu
þér að manninum þínum og
ávarpaðu hann á þessa leið:
„Gettu hvað við fáum að
borða í kvöld, elskan. Uppá-
haldsréttinn þinn — herlega
steik með rjómasósu."
— JEAN KERR.
sísmeykur — það var eins og hann
hefði fallið saman.
Svo byrjaði stóri Callaghan að
fara út að ganga með litlu drósinni.
Það fór ekki framhjá neinum. Hann
hrópaði það í smáatriðum út yfir
allan vinnustaðinn. Það næsta sem
við heyrðum var auðvitað að hann
væri búinn að gera hana ófríska.
Við fréttum það einu sinni i há-
aeginu. Einhver kom með fréttirnar
frá skrifstofunni. Ég man að þetta
var heitur og drungalegur dagur. Það
var alveg loftlaust niðri í gryfjunni.
Ekkert annað en grjótmulningur og
kolaryk. Þegai- piltarnir voru aftur
á leiðinni að vélunum sínum, spark-
andi á undan sér steinvölum og þyrl-
andi upp ryki með stígvélunum sín-
um, hrópaði einn þeirra eitthvað um
stúlkuna yfir til Callaghans. Og stóri
maðurinn hallaði aftur höfðinu og
skeilihló.
„Hún?“ öskraði hann, ,,— hún var
svei mér auðveld viðureignar.1'
Um leið og hann sagði þetta, leit
ég á litla manninn. Hann var rétt
kominn að vélskóflunni sinni. Hann
staulaðist áfram, og starði niður fyr-
ir tærnar á sér. Það var eins og hann
þyrfti á öllum sínum kröftum að
halda til að komast upp á beltið og
inn í klefann sinn. Þá leit hann í
kringum sig. Ég sá framan í hann.
Andlitið var fölt og guggið, og það
voru dökkir baugar eins og kola-
salli kringum augun sem lágu djúpt
í höfðinu.
Hann lyfti arminum og skóflan
byrjaði að narta í klettinn. Allar
vélarnar á staðnum fóru af stað og
loftið titraði af hávaðanum. Ryk-
niökkurinn gaus upp og hitinn magn-
aðist. Röðin var komin að Callaghan
að fylla undir vélskóflunni. Hann
færði trukkinn nær og fór að bakka
honum inn undir. Hann var ekki
hættur að hlægja. Ég sá greinilega
að hann skellihló. Hann skók þumal-
fingurinn öðru hverju framan í litla
rr.anninn og hló þá ennþá hærra.
Stóra skóflan á vélskóflunni fór
titrandi upp eftir klettinum. Stórir,
egghvassir grjóthnullungar hrundu
og ultu niður klettasárið. Það ískraði
í vélinni. Svo færðist skóflan hátt
upp með tvö tonn af grjóti innan-
borðs og sveiflaðist í áttina til
trukksins. 'Stýrishúsið snerist.
Ég sá aftur framan í andlitið á
litla manninum, náhvítt í kolarykinu,
sem þyrlaðist upp. Ég heyrði hlátur-
inn í Callaghan. Ég sá hvar skóflan
kom — og svo, guð minn góður,
armurinn sleppti og skóflan gr'jótið
og allt heila klabbið hrundi yfir
hann og kramdi hann til bana.
Litli maðurinn stöðvaði vélina og
sat þarna og starði á eyðilegging-
una. Svo byrjaði hann að gráta eins
og krakkafífl ....
Og allt var þetta vegna lítillar
hnyðru, takið eftir því, þybbinnar
lítillar hnyðru með rauðar varir og
ástleitið augnaráð og í pilsi, sem
kipptist upp að aftan — stelpu sem
ég hefði ekki gefið tíeyring fyrir.
Pari það allt til fjandans!
Svör við
„Veiztu — ?“
á bls. 11:
1. Þýzki hershöfðinginn Speidel. — 2. Tólf er
svarið við báðum spumingunum. — 3. 1 Landeyj-
um. — 4. Það eru allt mikilvægar flugstöðvar á
Norður-Atlantshafsflugleiðinni, Keflavík á Is-
landi, Santa María á Azoreyjum og Goose Bay
á Labrador. — 5. Svissneski uppeldisfræðingur-
inn frægi (1746—1827), sem fann nýja aðferð til
að kenna börnum að lesa. — 6. Bandaríkin og
Sovétríkin eða Alaska og Síberíu. — 7. Shirley
Booth. — 8. Andrés, Bartólómeus, Jakob, Jó-
hannes, Júdas Iskaríot, Matteus, Pétur, Tómas,
Filippus, Jakob Alfeusson, Taddeus, Símon. — 9.
1 Suður-Þýzkalandi. — 10. Tyrfingur.
MORÐIÐ —
Framhald af blaðsíðu 5.
— Það mundi vissulega sanna tilgátu okkar, svaraði lögreglustjór-
inn þurrlega. Þið verðið samt að gæta ungfrú Marple vel. Mér skilst að
hún ætli að flytja á prestssetrið í Chipping Cleghorn og ætli að koma
tvisvar í viku til lækninga til Medenham Wells. Hún þarna frú ■— hvað
hún nú heitir — er víst dóttir gamal’ar vinkonu ungfrú Marple. Hún
er ansi næm gamla konan. Ojæja, það gerist víst ekki margt spennandi
hjá henni, svo hún hefur gaman af að snuðra kringum hugsanlega morð-
ingja.
— Ég vildi að hún væri ekki að þessu. Þetta er elskuleg gömul
kona, og ég vil ekki að neitt komi fyrir hana . . . og þá geri ég ráð fyrir
að eitthvað sé til í tilgátu okkar.
14
VIKAN