Vikan - 27.02.1958, Blaðsíða 14

Litli kofinn —
Framhald af bls. 13
þvi mætt á frumsýningu og leyft sér að
skellihlægja.
1 New York varð að hætta við að hafa lif-
andi fugla á leiksviðinu — leikararnir voru
nefnilega dauðhræddir við þá. 1 Hamborg var
nafninu á leiknum breytt í „Syndaeyjan" og
í; Róm var hann leikinn á ensku.
Nú eru Bandaríkjamenn búnir að kvik-
mynda Litla kofann með Ava Gardner í kven-
hlutverkinu og þeim David Niven og Walter
Ghiari í hlutverkum eiginmannsins og elsk-
hugans. Myndin er tekin í Róm. I augum leik-
manns virðist það dálítið kynlegt að þjóð, sem
á svona mikið af yndislegum, litlum eyjum í
Kyrrahafinu, rétt við bæjardymar hjá sér,
skuli endilega þurfa að láta smiða gerfieyju
með gerfipálmum í kvikmyndaveri á Italíu
fyrir eina milljón líra. En þar hófst kvik-
myndatakan í fyrra eftir að búið var að ræða
um alla tilhögun í 18 mánuði og senda höfundi
leiksins samning upp á 150 síður til undir-
skriftar. Og heima bíða kvikmyndaeftirlits-
mennirnir með skærin sín vel brýnd. Því ekk-
ert er auðveldara en að klippa úr kvikmynda-
filmunni það sem ekki þykir nægilega siðsam-
legt.
Litli kofinn á sviði f»jóðleikhússins.
Þessa dagana æfa leikendur af miklu kappi
uppi í Þjóðleikhúsi undir stjórn Benedikts
Árnasonar, sem nú setur i fyrsta sinn leikrit
á svið með þjálfuðum leikurum. Og þar er
valinn maður í hverju hlutverki. Þóra Friðriks-
895. krossgáta VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1 í samræmi við borgaralegar hefðir — 11 jarð-
næði — 12 búinn — 13 verzlun — 14 fjölda — 16
siglingatæki (vöruh.) — 19 lim — 20 hópur
fylgismanna — 21 hegðun - 22 tengiliður — 23
friður — 27 forsetning — 28 hljóð — 29 er hún
Snorrabúð — 30 þrír samstæðir — 31 ull — 34
öfugur tvíhljóði — 35 kristniboði — 41 lyftitæki
— 42 viðtengd — 43 sérstakt form orku — 47
forsetning — 49 eins — 50 farvegur — 51 dyggð
í fjármálum — 52 feng — 53 titill, sk.st. — 56
sævigirt land — 57 hyggja sumir í annars garði
— 58 til þessa — 59 sjón — 61 skipti — 65 botn-
fall — 67 starfsgrein — 68 biblíunafn — 71 eyða
— 73 eru því verri sem fleiri koma saman frá
heimskum mönnum — 14 hinn mjög svo um-
deildi gimsteinn.
Lóðrétt skýring:
1 hljóð — 2 landareign — 3 landstólpi — 4
benda — 5 ending — 6 tónn — 7 efniviður — 8
forskeyti — 9 sonur Isaks — 10 liðinn dagur -—
11 skáldið með koppinn á herðum í kirkjunni —
15 gallaði mjólkurmaturinn — 17 Ásynja — 18
hraustur — 19 andlitshluti — 24 van-
stilling — 25 gráða — 26 glundursleg — 27
stjórn — 32 á fjörðum — 33 eimur — 35 for-
nafn — 36 hljóð, þf — 37 er stundum sett á gam-
ait fat — 38 keyra — 39 draga sumir af sessu-
naut sínum — 40 pípa — 44 hrörlegur maður —
Lausn á krossgátu nr. 894
Lárétt: 1 fornaldarminjar — 13 sykur — 14
menja — 15 kul - - 16 Taó — 18 kurla — 20
nurla — 23 otur — 25 Askur — 27 iður — 29
ræl — 30 pen — 31 ana — 32 traf — 34 vitna —
36 flas — 37 refir — 39 aðall — 41 lús ■— 42 iða
— 44 gisin — 46 klakk — 49 Ajax — 51 natni —
53 kofi — 55 róg — 56 Tað — 57 lár — 58 Iðnó
— 60 laust — 62 bura — 63 askan —- 65 arkir -—
67 örm — 68 urt — 70 snobb — 72 stíui' — 75
glannahátturinn.
45 aldin — 46 elska — 48 pest 49 gerast — 54
hjálparsögn — 55 vel — 57 latn. tímatalsheiti —
60 galdrakei'ling — 62 innyfli (forn rith.) — 63
lausung — 64 sveit — 66 stuldur — 68 tónn — 70
eins — 71 einkennisstafir — 72 úttekið.
Lóðrétt: 1 fé — 2 rs — 3 nykur -— 4 akur —
5 lulla — 6 dr. — 7 rm — 8 metur — 9 inar —
10 njóli — 11 ja — 12 ró — 17 sorti — 18 kular
— 19 aspir — 20 nunna — 21 aðall — 22 krass
— 24 tær — 26 ket — 28 una — 33 Felix -—■ 34
visin — 35 aðili — 36 flakk — 38 fús —: 40 aða
— 43 barin — 44 gagna — 45 Natan — 46 knosa
— 47 Kolur — 48 firar — 50 jóð — 52 tau — 54
fár — 59 ósönn — 60 lamba — 61 Trutt ■— 62
bitur — 64 Kron — 66 kríu ■—■ 69 ég — 70 s.a.
— 71 bh — 72 st — 73 ri — 74 en.
dóttir leikur Sússönu, Róbert Arnfinnsson eig-
inmann hennar og Rúrik Haraldsson elskhug-
ann. Skipskokkinn leikur Jóhann Pálsson — í
Þjóðleikhúsinu verður hann danskur.
Það er ekki að efa að leikhúsgestir eiga
eftir að hlæja dátt í eina kvöldstund og
skemmta sér vel yfir Litla kofanum.
Bezt að auglýsa í
VIKUIMNI
Framhald af bls. 6
úr honum hvort Rósaknúppur mundi
keppa. Ef þér hefðuð þekkt Bill, þá
skilduð þér hversu góð þessi hug-
tnynd var. Þegar hann setti upp
sparibrosið sitt, gat hann brosað bein
út úr hundi.
Ellefta holan var hvoi'ki langt í
burtu né erfið viðureignar, nema
hvað sandkassa hafði verið komið
fyrir rétt hjá henni. Og kúlur flestra
golfleikaranna lentu í honum. Það
kom aldrei fyrir Bill. Hann lék sér
að því að senda kúluna beint í hol-
una. Ekki mjög langt frá sandkass-
anum var stór runni. Ég átti nú að
fela mig bak við runnann með góð-
an kiki fyrir glyrnunum og fylgj-
ast með því sem fram fæi'i. Ef kúla
Eills hafnaði í sandkassanum, þá
táknaði það að Rósaknúppur mundi
ekki keppa daginn eftir, og ég átti að
þjóta að bílnum sem beið mín, aka
eins og brjálaður maður á næstu ör-
rgga símstöð og leggja tvö þúsund
pundin okkar á Sólargeisla. Ef
Rósaknúppur væri úr leik, mundi
Sólargeísli örugglega vinna og við
mundum græða vænan skilding. Ef
Bill léki kúlunni sinni ekki í sand-
kassann, þá hafði gamli maðurinn
ekki fengizt til að segja neitt, og ég
átti ekkert að aðhafast. Skiljið þér
þetta ?
Eg horfði á Bill gegnum kíkiiinn,
þegar hann lék í elleftu holuna. Mér
fannst ég heyra eitthvert hljóð og
sjá einhverju bregða fyrir aftan við
hann, en ég hafði ekki augun af Bill
siálfum. Og bang! Kúlan hafnaði í
miðjum sandkassanum. Eg þurfti
ekki meira. Áður en tuttugu mínút-
ur voru liðnar var ég búinn að
leggja féð undir. Veðmálin stóðu
hundf'að á móti sjö — þér getið
sjálfur reiknað það út. Þetta yrði
enginn smáræðis gróði.
Litli maðurinn þagnaði og nagaði
neglurnar á sér. — Já? sagði ég.
- Rósaknúppur keppti og vann.
Um leið og Bill sveiflaði kylfunni
smni, hafði akurhæna flogið út úi'
skóginum og einhver fjandans skot-
maður brennt á hana. Bill hrökk
við og kúlan hans lenti í sand-
kassanum í fyrsta sinn síðan
hann gekk í golfklúbbinn. Maðurinn
sat lengi niðursokkinn í hugsanir
sínar. Svo sagði hann — Mayerstein
gamli hafði ekki fengizt til að segja
neitt, og Bill því miðað á holuna.
Hann leit á mig með þessum
aumingjalega hundsvip sínum og ég
dró seðil upp úr vasa mínum.
Ég skal aldrei gleyma þessu,
sagði hann og ég hélt að hann ætl-
aði að fara að skæla. Hann afþakk-
aði annað staup og flýtti sér út úr
stofunni. Eg horfði á eftir honum
út úr húsinu.
Tíu mínútum síðar saknaði ég gull-
sígarettuveskisins míns. Ég lét það
gott heita. Það var alls ekkí úr gulli.
Bara eitthvert ódýrt gyllt glingur.
Jafnvel sígaretturnar í því voru
falskar. Það voru kryddjurtasígarett-
ur, sem ég reyki við ashma. Eg
hefði viljað sjá svipinn á honum
þegar hann kveikti sér í þeirri fyrstu.
Eða þegar hann reyndi að selja gull-
veskið.
Þetta gamla góða mannkyn. Ekk-
ert annað en svikarar og þorparar.
Auðvitað ekki þér, frú. Eða þér,
herra minn. Bara við hin.
Ætlarðu að pipra —
Framhald af bls. 11
hér hefur verið nefnt, kunni að hafa
valdið því, að ennþá ertu ein á bát.
Þú verðui' að vera hreinskilin við
sjálfa þig.
Og ef þú kemst að þeirri niður-
stöðu, að það sé þér sjálfri að kenna,
hvernig komið er, þá er það skylda
þin við sjálfa þig að láta ekki við svo
búið standa.
Mundu, að það er nærri einungis í
skáldsögunum sem æfintýraprinsinn
kemur svífandi inn um gluggann.
Hinn raunverulegi heimur er ekki
næri’i því svona rómantískur. Þar
birtist ástin okkur í hversdagslegum
fötum meðal hversdagslegs fólks —-
á skrifstofunni, í verksmiðjunum, í
bíó, úti á götu.
En hún er allsstaðar. Þessvegna
eiu að svíkja sjálfa þig, ef þú berð
þig ekki eftir henni, ef þú situr auð-
um höndum og lætur lífið líða fram-
hjá þér.
— DORIS LANGLEY MOORE
Beriö mig upp —
Framhald af bls. 9
Dæmalausu hugrekki hef-
ur hún líka verið gædd
þýzka stúlkan, sem skömmu
eftir stríð ákvað að ganga
á Matterhorn og réði sér
svissneskan leiðsögumann.
Þau komust heilu og höldnu
upp á fjallið, en tíu mín-
útum eftir að þau lögðu af
stað niður, varð stúlkan
fyrir steini, sem þeytti
henni fram af hengifluginu.
Undir henni var 4,000 feta
fall.
Reipið milli hennar og
leiðsögumannsins hélt þó
til allrar hamingju. En það
tók margar klukkustundir
að ná stúlkunni upp á
klettasyllu, og þá kom það
í ljós, sem reyndar mátti
búast við, að hún var stór-
slösuð.
Þó gerðist það nákvæm-
lega einu ári eftir slysið,
að stúlkan birtist aftur i
fjallabúningi sínum, leitaði
uppi sama leiðsögumanninn
og bað hann aftur um
fylgd upp á Matterhorn!
Var þetta eintóm fífl-
dirfska, var stúlkan að
ögra guðunum ? Hvorugt.
Því að þegar hún stóð aft-
ur á fjallstindinum, féll hún
á kné og þakkaði guði fyrir
björgun sína.
— A. J. FORREST.
14
VIKAN