Vikan - 13.03.1958, Blaðsíða 7

Carmurinn hann
GISSUR
Gissur: „Gleymdu því nú ekki hver þú átt að látast
vera, þegar þú hringir til min.“ Vinurinn: „Hafðu eng-
ar áhyggjur, Gissur.“
Rasmína: .Jlver ? Komið þér scelir, greifi!
Já, hann er hér!“ Gissur: „Þetta hlýtur aO
vera greiflnn, vinur minn.“
Gissur: „Saell, greifi! O-o, Gissur: „Rasmína, greifinn er að biðja mig um að eyða kvöldinu
alveg glimrandi! Fallegt af með sér í klúbbnum, til að kynnast vinum hans.“ Rasmína: „Þiggðu
þér að hringja.“ boðið, í guðanna bænum.“
I'M 0LAD TO HAVE VOU'
ASSOCIATE WITH SUCH
A OISTIN0UISHED MAN,
DEAR! DON'T WORR'/
ABOUT HOW LATE
yoU ÖET HOMEA
Rasmína: „Ég er svo fegin að þú skulir vera i
kunningsskap við svona tiginn mann, góði minn!
Hafðu engar áhyggjur af því þó þú komir seint heim.“
Spilafélaginn: „Hvernig slappstu út í kvöld, Gissur?“
Gissur: „Hann vinur minn héma hringdi og þóttist vera
greifi.“ Vinurinn: „Stóð ég mig kannski ekki vel, Gissur?“
Spilafélaginn: „Það er orðið
svo framorðið. Ég verð að
fara“. V inurinn: „Ég líka“.
Gissíir: ,fHvað liggur á?
Klukkan er ekki nema tvö.“
Gissur: ,Jlvað það er notdlegt að geta komið heim <1 þ«es-
um tíma ncetur, og þurfa ekki að hafa neinar áhyggjur.“
Rasmina: „Ég ákvað að vaka eftir þér, elslcan Þulurinn: „Ríksdalur greifi tekinn
Skemmtirðu þér vel ?“ Gissur: „Alveg Ijómandi vel! fastur í uppþoti i næturklúbb, eftir að
Greifinn er fyrirtaks náungi. Hann kynnti míg fyrir hafa verið barinn af vini einnar sýn-
prýðisfólki,“ ingarstúlkunnar . . .
Þulurinn: „ . . . Greifinn neitar því að hafa verið að
daðra við stúlkuna og sícellir skuldmni á óþekktan félaga
sinn, sem lcomst undan. Lögreglan efast um sannleiksgildi
sögunar." Rasmina: „En ég trúi hcnni.“