Vikan - 27.03.1958, Síða 13

Alaðurinn er heimspekingur!
'' A* ........... íi-
Lykillinn að lífshamingjunni ________ og Cary Grunt
CARY GRANT er kindugui' ná-
upgi. Hann er b.úinn að
sanna æ ofan í æ að hann er
mikill leikari. Nú kemur á daginn,
að hann er líka heilmikill heim-
spekingur.
Sú er að minnsta kosti niður-
staða mín eftir að hafa spjallað
við hann. Ég heimsótti hann fyrir
skemmstu í Elstree kvikmynda-
verinu í London.
Ég spurði: „Hvernig ferðu að
því að vera svona tágrannur og
kominn á sextugsaldur ?“
„Þetta gerist allt í huganum,"
ansaði hann. „Ég lmgsa mig
grannan. Ef maður beitir hugan-
um nógu einarðlega að ákveðnu
marki, þá gerist eitthvað. Til dæm-
is trúi ég því, að maður geti aflað
sér vina með því að einbeita hug-
anum að því, að þelr verði að
finnast maður bezti náungi."
Ég spurði hvort hann gæti þá
ekki hugsað sig sælan — og þar
með verið sæll.
„Þaö er
um að
gera aö
hugsa“
Cary Grdht’
„Við verðum öll einhverstaðar
að vera,“ ansaði hann. „Og við þá
staðreynd verðum við að fella okk-
ur. Það er leiðin til lífshamingj-
unnar. Ekki peningarnir.
Ef peningarnir einir gætu gert
fólk hamingjusamt, þá mundi
Barbara Hutton, sem ég var einu
sinni giftur, vera hamingjusam-
asta kona veraldar. En hún er
það ekki.“
Ég spurði um tilraunir hans til
kvikmyndaframleiðslu. Notaði
hann sína eigin peninga?
„Held nú eklci!“ sagði Cary.
„Hversvegna skyldi ég taka
áhættuna á mig? Ég tek hluta af
ágóðanum og fer sjálfur með að-
alhlutverkið. Ég finn handrit sem
mér líst vel á, og hefst handa.
Það er enginn leikur að fram-
leiða kvikmyndir. Það er áhættu-
samt. Á sumurn er stórtap. Ef við
sem i þessu erum, vissum alltaf,
hvað fólkið vildi fá að sjá, þá
væri hver einasti kvikmyndafram-
leiðandi milljónamæringur."
Cary var kominn til Lundúna
til að leika í myndinni „Glanninn“
með Xngrid Bergman.
„Við Ingrid erum miklir vin-
ir,“ sagði hann mér. „Hún er dá-
samleg kona.“
Það vai- einhverntíma haft eft-
ir Cary, að hann ætti vinsældir
sínar því að þakka, að hann léki
alltaf sjálfan sig. Ég spurði hvort
þetta væri rétt.
„Nei,“ sagði hann. „Ég er rétt
nýbyrjaður að kynnast sjálfum
mér. Ég hef aldrei þekkt sjálfan
mig."
Ég hlýt að hafa orðið eitt
spurningarmerki í framan, því að
hann sagði: „Jæja, þekkir pú
sjálfa þig? Ertu sjálfri þér sam-
kvæm — fullkomlega eðlileg —
þegar þú talar við einhvern fyrir
blaðið þitt eða þegar þú gengur
inn í herbergi, sem er fullt af
ókunnugu fólki? Bregðurðu þér
ekki í einhverskonar gerfi, skríð-
urðu ekki inn í einhverskonar skel
til þess að leyna því, hverjar eru
hinar raunverulegu tilfinningar
þlnar og hugsanir?"
Ég játaði að líkast til gerði ég
það.
„Jæja,“ sagði hann, „og hið
sama gerir leikarinn fyrir fram-
an kvikmyndavélina. Maður kemst
ekki hjá því að vera þvingaður,
taugarnar segja til sín, og þar
af leiðandi er maður ekki maður
sjálfur. En nú held ég að ég sé
farinn að þekkja sjálfan mig.“
„Hvað veldur?" spurði ég.
„Þroski," sagði hann, „og
kannski hjónaband mitt. Betsy
hefur kennt mér svo margt."
Fyrir nokkrum árum léku þau
aðalhlutverkin í bráðskemmtilegri
mynd sem hét „Allar stúlkur ættu
að giftast." Ég spurði hvort það
hefðu verið fyrstu kynni þeirra.
„Nei,“ sagði hann. „Ég sá hana
á leiksviði hér í London og fannst
mikið til um hana. Og á heimleið-
inni til Bandaríkjanna hitti ég
hana á skipinu.
Seinna, í Hollywood, þegar „All-
ar stúlkur ættu að giftast" var i
undirbúningi, sagði ég við fram-
'leiðahdann: Reyndu aé'riÁ1 1 Betsy
Drake. Hún er í New • Vbrk.
Hann gerði það, og þegar
myndatökunni lauki ' giftÍJtn’ við
okkur." " 1 •
1 myndinni lék Betsy' stúlku,
sem var staðráðín í áð 'krfekja í
Cary. V'
„Notaði hún sömu aíjjprðirnar
við þig utan kvikmyndaversins ? “
spurði ég.
Cary velti þessu fyrir sér stund-
arkorn.
„Nei,“ sagði hann svo. „Það
væri ólíkt Betsy. Hún er ekkert
áleitin. Þú verður að koma til
hennar, annars kemur hún ekki
til þín.“
Hann vék talinu aftúr að því
sem þann kallaði jákvæðar hugs-
anir.
„Þú ættir að reyna þetta," sagði
hann. „Maður getur hugsað hvað
sem maður vill, og það mun ræt-
ast.
Stúlka, sem ég talaði við 1
morgun, sagði mér frá manni í
Róm, sem veldur henni óham-
ingju. Ég er viss um, að ef hún
einbeitti huganum, gæti hún látið
hann gera hvað sem hennj; sýnd-
ist.“
Ég þakkaði honum fyrir heil-
ræðið og kvaddi.
Síðan við töluðum saman, hef
ég hugsað af alefli um áð vinna
stóra vinninginn í happdrættinu.
Enn hefur ekkert skeð, en ég er
ennþá að reyna.
UNITY HALL.
þau, og þau földu sig í flýti bak við tré. Þar biðu þau eftir
fylgdarmanni sínum.
Loksins birtist hann. „Þeir ætluðu að skjóta ykkur niðri á
stöðinni, en ég sagði þeim, að þið væruð ástfangin, og væruð að
flýta ykkur inn í skóginn.“
„Ætlaröu ekki aö bera mig?“
„Hvernig vissirðu það?“ sagði Christine glettnislega og gaf
Jan hornauga.
„Við skulum fara af stað,“ sagði Jan hörkulega.
Þau gengu nú upp brattann, þangað til þau komu upp á ás
einn. Þar staðnæmdist Christine hlæjandi.
Þau voru komin að víglinunni.
„Ætlarðu ekki að bera mig yfir línuna?“ spurði hún.
Hann lyfti henni upp og hélt fast utan um hana. Honum
fannst hann halda á álfamey í örmum sér og hann horfði í djúp
augna hennar. Varir þeirra mættust og hún gaf sig honum á
vald, þarna innan um snæviþakin grenitrén.
I dögun komu þau að öðru vinahúsi. Þau voru ennþá í landi
óvinanna.
Síðan biðu þau næturinnar.
„Við þurfum að sofa, og sofa lengi,“ sagði Jan, „því að við
eigum langa og erfiða nótt fyrir höndum.“
Hann vaknaði við það að Christine kraup yfir honum. Hann
vafði hana örmum í blindni, eins og hvolpur hjúfrar sig upp að
móður sinni.
„Mig var að dreyma,“ sagði Jan.
„Hvað var þig að dreyma?“ spurði hún.
„Ég held að þú vitir það,“ sagði hann.
Hún beygði sig niður að lækjarsprænu, fór úr þykkri blúss-
unni og skvetti vatni yfir sig alla. Hún sá, að hann starði á hana.
„Hvað ertu að hugsa?“ spurði hún brosandi.
„Það sama, sem ég var að hugsa í draumnum," sagði Jan.
Framhald A nœstu síðu.
Hvað var Ingólftir Arnarson
gamall maður þegar hann
fluttist til íslands ?
Geturðu nefnt fiinm síðustu
forseta Bandaríkjanna?
Hvað hét dísin, sem átti að
hafa veslast upp af ást til
ungs manns, þangað til ekk-
ert var eftir af henni nema
röddin ?
Næturdrottningin cr aðalper-
sónan í tveggja þátta. óperu
eftir Mozart, sem gerist ná-
lægt Isishofi í Memfis. Hvaða
ópera. er það?
Gáta:
Eykur værð, cn eyðir fé,
útskorið með stöngum,
kemur í burtu kvikJtndi,
með kjálkum f jórtim löngum.
Svör á bíáðgíðu 14
■ ■■■«■•■«■ ■ ■■■■■■■■■ á ■ ■■■■■■ wim m
Veiztu — ?
7.
1. Hvernig stendur á því að nas-
ir og hlustir sclsins fyllast g4
ekki af vatni þegar hann
kafar ?
3- 1 hvaða landi mundirðu leita
Falangistaf lokksins ?
9 3. Humphrey Bogart dó í fyrra. 9
Hann sló fyrst í gegn i kvik-
mynd, þar sem hann lék með
Leslie Howard. Hvað hét sú
■
mynd?
9 4. Hvar á landinu er Lóma-
gnúpur?
9 5. Hverju er lýst á Bayeux refl-
inmu fræga, sem Björn Th.
Björnsson listfræðingur hefur
mikið skrifað um?
VIKAN
13