Vikan - 10.04.1958, Side 14

Lárétt skýring:
1 lostæti — 4 sigla hægt — 7 ljómi — 10 sára-
áburður — 11 máttarvöld —- 12 innri eldur —
14 forsetning — 15 not — 16 lækkaði — 17 ein-
kennisstafir — 18 legstað fornmanna — 19 eyð-
ing — 20 málmþráður — 21 skartgripir — 23
tala — 24 amboð — 25 rándýr — 26 skagi í
Evrópu — 27 andi — 28 biblíunafn — 29 manns-
nafn — 30 blíð — 32 mynt, sk.st. —- 33 blómstrun
— 34 líkamshluti — 35 tónn —■ 36 prettir — 37
bitlingur — 38 aur — 39 hneta — 41 henni kennir
illur ræðari — 42 miskunn — 43 einkenni — 44
ágætur — 45 kvenmannsnafn — 46 fley — 47
íþróttafélag — 48 ígerð — 50 sk.st. — 51 íþrótt
— 52 háttur — 53 bókstafur — 54 Island — 55
hugur — 56 Arabi — 57 ræðan — 59 kvenmanns-
nafn — 60 fljótur — 61 til útlanda — 62 um síðir
63 tala — 64 vinnustaður vísindamanna.
Lóðrétt skýring:
1 nýjasta nýtt í herskipasmíði — 2 hýði —- 3
staðnæmzt til hvíldar — 4 dreytill — 5 skelfing
— 6 eins — 7=7 lárétt — 8 eyðsla — 9 greinir
— 11 skorkvikindi — 12 vopn ■— 13 verknaður -—
15 stöng — 16 vond — 17 borg við Eystrasalt
— 18 skerf — 19 fangamark söngfélags — 20
vilji — 22 er sá biti sem hægt er að leggja sér til
munns — 23 bindi — 24 sigti — 26 lifandi — 27
skipti — 29 blóm — 30 skaði — 31 grasbakki
— 33 þvottaefni — 34 jarðvegsefni ■— 35 vera
með eldi — 36 á kerti — 37 er á trjám á veturna
— 38 skotmál — 40 jarðeign — 41 áreynsla —
42 Ás — 44 land í Asíu —• 45 til óprýði — 47
kjáni — 48 þukla — 49 álasir — 51 eyddist í eldi
— 52 guðsþjónusta — 53 skarð — 54 óðagot -—
55 kirkjuhérað — 56 latneskt tímatalsorð -— 58
saurga — 59 vindur — 60 hvílist — 62 ull —
63 tónn.
Lausn á
LÁRÉTT: 1 fersk — 5 pólsk — 9 ólán — 10 gúli —
12 klof — 14 löpp — 16 malur — 18 hræ — 20 furan
■ - 22 utar — 23 sr. — 24 sí — 26 róma — 27 rak — 28
spegill — 30 fen — 31 skut — 32 Rein — 34 ei — 35
ís — 37 fans — 40 ópal — 43 fet — 45 minntar ■—
46 fas — 48 ólag — 50 K.A. — 51 ær — 52 grun — 53
tigna — 55 rök — 57 plága — 58 laun —■ 60 blær — 61
skák — 62 Fíat — 63 bátar — 64 ótamt.
900. KROSSGÁTA VIKUNNAR
LÓÐRÉTT: 2 rólur — 3 slor — 4 káf — 5 púl — 6
Ólöf — 7 lipur — 8 vomur — 11 tínan — 12 klak —
13 ær — 15 próf — 17 atar —- 18 hret — 19 Æsir —
21 amen — 23 sputnik — 25 íleppar — 28 sk. — 29 li
— 31 Sif — 33 Níl — 36 peli — 38 a.m. — 39 snar -—
40 ótæk — 41 ar — 42 taug — 43 Fótur -— 44 tagl —
46 frár —■ 47 Snati — 49 gnast — 52 glæta — 54 auka
— 56 ör — 57 plat — 59 nár — 60 bíó.
krossgátu nr. 899.
„Ég kynntist manninum...“
Framháld af bls. 13.
Ferðin heim var ekkert glæsileg.
Hinrik lá á sleðanum og ég staulað-
ist á eftir, þegar skíðið mitt var
fundið. Við vorum ekki sérlega upp-
litsdjörf. Það versta var þó að þurfa
að játa allt fyrir Ríkharði, þegar
hann kom. — Þetta borgaði sig þó,
sagði ég, því nú er mér Ijóst hve
mikið ég elska þig. Ég horfði ástúð-
lega á hann, og óttaðist i fyrsta
skipti á æfinni hvað Ríkharður
mundi segja. Hann var sýnilega alveg
ofsareiður.
Nú er liðinn heill sólarhringur sið-
an. Þér komuð til að sækja mann-
inn yðar, frú. Ég sá yður í anddyr-
inu. Þér eruð bæði falleg og heillandi
og virðist vera ákaflega skynsöm.
Þér gerðuð yður meira að segja það
ómak að koma til min, þar sem ég
sat og hélt í hendina á unnusta min-
um, til að þakka mér fyrir að hafa
aðstoðað manninn yðar. Þér veittuð
því víst ekki athygli, að mig langaði
mest til að hverfa ofan í gólfið.
Þér vitið vafalaust að maðurinn
yðar getur ekki stillt sig um að
reyna að heilla ungar stúlkur. En
þér kærið yður kannski um að fá
að vita það líka, að það kom beint frá
hjartanu, þegar hann lá með þján-
ingardrætti í andlitinu í skíðakofan-
um, hélt í hendina á mér, og muldr-
aði „Anna". . . Hlýi hljómurinn í
málrómnum hefur kennt mér að trúa
aldrei giftum mönnum, sem látast
vera óhamingjusamir. Þó að mann-
inn yðar dreymi um að vera einhver
Don Juan, þá á hann í hjarta sínu að-
eins eina ósk, þá að koma sér nota-
l£ga fyrir í inniskóm fyrir framan ar-
ininn hjá yður. Því þér skrifuðuð
Anna í gestabók hótelsins, er það
ekki?
Trúið mér, frú. Yðar iðrandi
ELlSABET.
P.s. Það geisaði í rauninni óveður
og bilur þessa umræddu nótt.
Leikkonan sem hneykslaði...
Framhald af bls. 11.
ín ræða. Hún fjallaði um einstakl-
ingsfrelsið, en Eva hefur alltaf bar-
ist fyrir slíku frelsi.
Dökkt hárið féll niður með vöng-
um hennar, slétt og óhamið. Varirn-
ar voru ómálaðar.
Ég spurði hana: „Er þér alveg
sama hvað fólk segir um þig og
fearnið? Valda sögurnar þér ekki
Ieiða?“
Hún svaraði: „Ég hef ekkert meira
um þetta að segja. En . . . það er svo
margt ranglætið í heiminum. Til
dæmis þætti mér gaman að vita hve
margir giftast af ást.
Fólk kippir sér ekkert upp við það
þó að kcnur giftist til fjár. Fólk lít-
ur ekkert niður á þær konur sem
giftast einungis vegna þess, að þær
vilja ekki pipra. En ég gæti hvorki
hugsað mér að giftast til peninga
eða af hræðslu. Og ég trúi þvi ekki,
að greint fólk geti í hjarta sínu fyrir-
litið konu, sem eignast barn af því
hún þráir að eignast barn.“
Eva er búin að vera gift fjórum
sinnum, en í ekkert skiptið hefur hún
farið með peninga úr búinu. Hún
skýrir þetta þannig, að hún geti
ekki þegið peninga af manni, sem
hún sé hætt að elska.
Við töluðum um æfi hennar, sem
ætíð hefur verið erfið.
Hún giftist ungverskum liðsfor-
ingja þegar hún var 15 ára til þess
að forða sér og móður sinni frá
handtöku.
Ég sagði, að mótlætið hefði senni-
legast gert hana að betri manneskju
og spurði, hvort barnið hefði nú i
raun og sannleika gert hana ham-
ingjusama.
Eva brosti. „Frumsýningarnar,
kvikmyndaverin, veislurnar,“ sagði
hún — „allt þetta er einskis virði
borið saman við þá gleði sem manns
eigið barn getur veitt manni. Ég þarf
ekki annað en horfa á litlu telpuna
mína til þess að fyllast gleði."
Ég spurði hvaða framtíðaráætlanir
hún hefði. Hún svaraði að nú væri
hún hætt að hugsa um framtíðina,
hún lifði fyrir líðandi stund.
„Áður fyrr hafði ég áhyggjur af
framtíðinni eins og aðrir, en nú er ég
búin að venja mig af þessu," sagði
hún. ,,Á morgun eða hinn daginn get-
ur eitthvað gerst, sem gerbreytir lifi
þínu. En hinu trúi ég samt, að mað-
ur eigi að hugsa um framtíð barn-
anna sinna.“
Ég spurði Evu sem víðförla,
reynda konu, hvað hún teldi mikil-
vægast í sambandi við menntun.
„Að læra tungumál," svaraði hún.
„Þau víkka sjóndeildarhringinn, gera
manni auðveldara að skilja fólk.“
Þegar til Frankfurt kom, tóku
tveir menn frá Gloria kvikmyndafé-
laginu á móti okkur og óku okkur til
Savigny gistihússins.
Þegar til kvikmyndahússins kom,
var farið með okkur inn bakdyra-
megin, til þess að Eva slyppi fram
hjá rithandarsöfnurunum.
Ég sat milli hennar og Walthers
Reyer, sem leikur elskanda hennar
í myndinni.
Klukkan 11, þegar myndinni lauk
og dynjandi lófatak kvað við, gekk
hún upp á sviðið. Blómunum rigndi
yfir hana. FramleiSslustjóri myndar-
innar sagði: „Þetta er einsdæmi í
Frankfurt.“
Og svo látlaust var klappað, að
Eva komst aldrei að til þess að
flytja ræðuna.
í kampavínsveizlunni, sem efnt
var til á eftir, drakk Eva Coca-Cola.
Hún fór í háttinn á undan öllum
öðrum.
Daginn eftir, á leiðinni til baka til
Bretlands, töluðum við um framtíð
Evu. Henni hefur verið boðið aðal-
hlutverkið í fjórum myndum á meg-
landinu og tveimur í Bretlandi.
Ég sagði: „Þegar þú komst fyrst
til Bretlands, varstu eins og drusla
til fara og gekkst með feiknstóra
hatta. Var það til þess að fólk tæki
eftir þér?“
Hún hló. „Þegar ég kom fyrst til
Englands," sagði hún, „átti ég enga
peninga til þess að kaupa mér föt.
Ég varð að sauma þau á mig sjálf.
Ef þau voru drusluleg, eins og þú
segir, þá var það bara vegna þess,
að ég var ekki betri saumakona en
þetta.
Ég átti aðeins einn samkvæmis-
kjól. Jú, víst vildi ég að fólk tæki
eftir mér — en sem leikkonu, ekki
sem einstaklingi, sem gerði óvænta
hluti, fór út með hinum eða þessum
og notaði stóra hatta. Og þegar öllu
er á botninn hvolft, þá var ég orðin
talsvert þekkt leikkona í Ungverja-
landi.“
Hún sagði mér, að hvað hana
áhrærði, ylti hamingja hennar ekki
á vinsældum hennar sem leikkonu eða
á peningunum sem hún ynni fyrir.
„Hvað mig snertir,“ sagði hún,
„þá finnst mér allt undir því komið,
að ég sé sátt við sjálfa mig og um-
hverfi mitt. Það þýðir ekkert að
setja sér takmark og telja sjálfum
sér trú um, að þegar markinu sé náð,
þá verði maður hamingjusamur. Það
er rangt.
Þú verður að lifa lífinu til fulls
hverja sekúndu. Þú vei'ður að fá það
út úr lífinu sem þú getur — núna.“
Svör við „Veiztu“ á bls. 13.
1. Gylfi Þ. Gíslason er mennta- og
iðnaðarmálaráðherra. — 2. Jane
Wyman lék Láru, Kirk Douglas lék
Jim og Gertrude Laurence lék Am-
öndu. — 8. Við ána Arkansas. — 4.
Orkneyjar. - 6. James Fenimore Coo-
per. — 6. 1752. — 7. Þegar hann hafði
ekki annað. Þetta er orðaleikur. Bou-
illon er súpa, sem við sjáum stundum
á matseðlum á veitingaliúsum í
Beykjavík. — 8. .Kristalbrúðkaup,
postulínsbrúðkaup og silfurbrúðkaup.
— 9. I sögum Conans Doyles. — 10.
Skór.
M O R Ð I Ð — Framhald af bls. 5.
— Þetta er nú meiri þrákálfurinn, sagði hann gremjulega við sjálfan sig.
Hann var næstum viss um að Philippa væri að skrökva, en honum hafði
ekki tekizt að brjóta niður þessa þrjózku hennar.
Hann óskaði þess að hann vissi eitthvað meira um þennan fyrrverandi
Haymes kaptein. Upplýsingarnar voru fremur lítilfjörlegar. Ferill hans
i hernum var ekki góður, en það var ekkert sem bent gæti til þess að
í honum byggi glæpamannseðli.
Haymes hafði að minnsta kosti ekki getað borið á lamirnar á hurð-
inni. Það hafði einhver á heimilinu gert, eða einhver sem hafði aðgang
að því.
14
VIKAN