Vikan - 08.05.1958, Blaðsíða 11

Raunatölur frú Revhevsky
virkur og æfði brögð sín oft á
tíðum vikum saman, áður en
hann tók til að sýna þau. Hann
sagði mér, að hann hefði æft
sig í þrjá mánuði áður en hann
efndi til sýningarinnar þar sem
hann braust út úr kassanum
sem varpað hafði verið í sjóinn.
Á hverjum morgni fyllti hann
baðkarið sitt með ísköldu vatni
og þjálfaði sig í að geta verið
sem lengst í kafi. (Hann sann-
aði einu sinni í viðurvist lækna,
að hann gat haldið niðri í sér
andanum í góðar fjórar mínút-
ur).
Áður en hann kom fyrst fram
opinberlega í Þýzkalandi, gerð-
ist hann lærlingur hjá þýzkum
lásasmið og vann á verkstæði
hans tíu stundir á dag. Hann
vann þarna þar til hann var orð-
inn þaulkunnugur þýzkum lás-
um.
Sýningarnar í Þýzkalandi
tókust einstaklega vel. Þýzkur
lögregluforingi að nafni Wern-
er Graff gerðist þá til þess að
lýsa yfir í blöðum, að Houdini
væri svikahrappur og handjárn
hans og hlekkir falskir.
Houdini höfðaði mál.
í réttinum handjárnaði Graff
hann með járnum sem hann
hugði svo traust, að alls ekki
væri hægt að opna þau aftur,
jafnvel með lykli. Að auki f jötr-
aði hann sjónhverfingamanninn
með gildum keðjum.
Þegar hann var búinn, var
Houdini ein fjötraflækja. Graff
brosti liæðnislega, krosslagði
handleggina og sagði: ,,Sýndu
nú hvað þú getur!“
Fjórum mínútum seinna var
brosið horfið af andliti hans.
Houdini var laus, hlekkirnir og
handjárnin lágu í hrúgu við
fætur hans og kviðdómur, dóm-
ari og áheyrendur klöppuðu af
hrifningu.
Þegar vinir Houdinis báðu
Framhald a bls. 14
Framhald af bls. 6
Helena settist á bekk og sneri sér
frá gröfinni.
Prú Rechevsky stanzaði fyrir
fiaman gröfina. Svipurinn á andliti
hennar var rólegur, varirnar saman-
klemmdar og hakan borin hátt fyrir
ofan fina loðkápukragann. Hún
líraup virðulega á kné, breiddi blóm-
in upp við granítsteininn eins og
opna viftu og hagræddi þeim svo
ennþá betur. Síðan reis hún á fæt-
ui og horfði þögul á þetta dapurlega,
gulnaða gras, sem þakti gröfina. Á
meðan dró hún hægt af sér hanzk-
ana, hvorn á eftir öðrum, og stakk
þeim annarshugar í vasann. Svo hóf
hún upp raustina, svo þessi stolta
rödd endurómaði máttug og áhrifa-
mikil frá marmarasúlunum í kring:
— Abraham! Abraham, heyrirðu
tii mín? Hún dró djúpt andann, lét
sem hún sæi ekki hátiðlega legstein-
inn og talaði beint til jarðarinnar
við fætur sér: Abraham, þú verður
að hjálpa mér — sorgirnar og á-
hyggjurnar . . , % er orðin gömul
cg fátæk. Þú ert búinn að láta mig
vera eina i fimmtán ár. Nú hljómaði
í'ödd hennar ekki lengur jafn sterkt.
Hún talaði rólega, en raddblærinn
gaf til kynna að henni fyndist hún
hafa orðið fyrir órétti, eins og þegar
konur kvarta við eiginmenn sína.
— Peningar . . . alla þína æfi vannstu
þér inn meira en fimmtán hundruð
daii á viku, og nú er verið að ónáða
mig vegna húsaleigunnar.
Hún kipraði varirnar við tilhugs-
unina um þetta tötralega fólk, sem
barði að dyrum hjá henni fyrsta
hvers mánaðar. — Þú hafðir þinn
eigin vagn og aldrei minna en fjóra
hesta, Abraham. Hvar sem þú komst,
sögðu allir: „Þarna fer Abraham
Rechevsky.“ Þegar þú borðaðir, sat
alltaf fimmtíu manns við borð þitt,
o£ þú drakkst vín á morgnana, kvöld-
i,. og um miðjan daginn.
Með mér áttirðu fimm dætur, og
guð einn veit hve margar með öðr-
um konum. Allar gengu þær í tizku-
fatnaði frá París frá því þær fóru
að ganga! Þú áttir sex syni, sem
allir höfðu einkakennara frá Har-
vard. Þú borðaðir alltaf í beztu veit-
ingahúsum í New York, London,
París, Budapest, Warsjá og Rio de
Janeiro. Þú borðaðir betur — og
meira — en nokkur annar. Þú áttir
alltaf tvo minkaskinnfrakka og gafst
svo mörgum ungum stúlkum dem-
anta, rúbína og perlufestar, að þær
hefðu nægt í minnst þrjá ballet-
flokka, og alveg til dánárdags hafð-
irðu litla dóttur á hnjánum — þú
lifðir eins og konungur — á öllum
sviðum! Prú Rechevsky leit bitur yfir
gröfina. — Og svo ég, eiginkona
þin . . . Hvar eru húsaleigupening-
arnir? •
Hún kraup á ný — eins og til að
komast í nánara samband við eigin-
manninn. — Eins og konungur, sagði
ég, alveg til dánardags — þegar sér-
fræðingar frá Vínarborg, þrjár hjúkr-
unarkonur og fjórir ráðgefandi
læknar umkringdu 77 ára gamlan
mann —: útlifaðan af mat, drykk og
ástaræfintýrum. Grafinn — grafinn
eins og konungur — líkfylgdin var
jafnlöng þremur húsaröðum þar sem
hún hélt niður Aðragötu. Þúsundir
manna og kvenna snöktu yfir gröf
þmni. Og svo ég — eiginkona þín —
öllum gleymd. Peningarnir uppurnir,
leikhúsið horfið — þú sjálfur dáinn!
Engin líftrygging. Aðeins eitt eftir:
börnin. Hún starði beint fram fyrir
sig og brosti kuldalega.
— Og börnin? Alveg eins og faðir
þeirra! Eigingjörn flón, sem hegð-
uðu sér eins og þau væru ekki með
öllum mjalla, og voru í slagtogi með
fáránlegu fólki. Heimurinn er allur
úr lagi genginn og börnin þin hafa
lifað eins og flón. Meðlagsgreiðslur,
kvikmyndir, ungpíuslúður og aldrei
neinir peningar . . . Og ég eldist með
hverjum deginum sem liður. Þau sem
geta veitt hjálp, vilja það ekki, og
þau sem vilja það, geta það ekki.
Þrisvar í viku kemur klæðskerinn
með gömlu reikningana.
Enn einu sinni brýndi frú Rechev-
sky róminn: — Því þarf þetta allt
að korna niður á mér? Eg vann
eins og þræll fyrir þig. Pór á fætur
klukkan sex á morgnana, saumaði
búninga, leigði leikhús, barðist um
leikritin við höfundana, klófesti hlut-
verk handa þér. Það var ég sem
kenndi þér að leika, Abraham. Þessi
stórkostlegi listamaður, sagði fólk
. . Hamlet Gyðingaleikhússins.
Nafn þitt var þekkt frá San Fran-
cisco til Suður-Afríku. Konurnar
rifu kjólana sína í tætlur í búnings-
herberginu þínu. En það var ég sem
skapaði þig — eins og myndhöggv-
ari styttu. Ég gerði þig að lista-
manni, og þess á milli — frú Rech-
evsky yppti háðslega öxlum — þess
a milli sá ég um fjármálin, réði dyra-
verði, lék betur til þín en nokkur
annar, fæddi þér barn annað hvert
ár, og hirti um börnin, sem þú áttir
með öðrum konum. Með mínum eigin
höndum fægði ég eplin, sem seld
voru í hléunum.
Frú Rechevsky virtist eins og
skreppa saman innan í finu loðkáp-
unni. Röddin varð að hvísli: — Ég
elskaði þig meira en þú áttir skilið.
Nú hefurðu látið mig vera eina í
fimmtán ár, ég eldist með hverju
ávinu sem líður og nú er verið að
krefja mig um húsaleiguna . . .
Hún settist á vota, föla grasið á
gröfinni. - Abraham, hvíslaði hún.
Þú verður að hjálpa mér. Eitt —
eitt get ég þó sagt þér til hróss. —-
Ég gat alltaf komið til þín, þegar
eitthvað bjátaði á. Hvtnær sem var!
Hjálpaðu mér, Abraham!
Hún sat andartak þegjandi. Svo
kipptist hún við og reis á fætur —
hugrakkari, léttari í skapi og rólegri
en hún hafði verið i marga mánuði.
— Svo sneri hún frá gröfinni og
kallaði: — Helena mín — nú máttu
gjarnan ltoma!
Helena reis á fætur og gekk hæg-
um skrefum að gröf föður síns.

PEISIIM/WIIMIK
Lars Johansen (14 ára piltur sem
hefur áhuga fyrir tungumálum og
safnar frímerkjum o. f.l) Se-op
hvilestue, Klementsrud, Norge. —
G. Brand, (hefur áhuga fyrir fri-
merkjaskiptum), 92, rue de Clery,
France. — Guðmundur Guðmunds-
son, (við pilt eða stúlku 16—19
ára), Reykholti og Ingibjörg Guð-
mundsdóttir (við pilt eða stúlku
19—25 ára), Auðsstöðum, Hálsa-
sveit, bæði í Borgarfjarðarsýslu.
Petra S. Sverrisen (við pilta
eða stúlkur 17—19 ára), Álftröð
3, Kópavogi. — Aðalsteinn Ólafs-
son (við stúlku 15—16 ára),
Gunnlaugur Gunnlaugsson (við
stúlku 16—17 ára), og Bragi Hall-
dórsson (við stúlku 16—19 ára),
allir á Reykjaskóla, Hrútafirði.
Gerist áskrifendur
VIKUNNAR
>
i
V
Í
i
Í
i
v
v
v
i
i
V
i
i
V
V
i
V
i
V
V
V
V
i
Í
V
V
i
V
i
i
V
V
>5
Í
Í
V
V
V
V
V
V
V
Í
Í
Í
Í
i
i
Þá eru þeir fimm —
ÞETTA er orðið svo algengt, að
það tekur því kannski ekki
að vera að segja frá því, en —
Rita Hayworth er gift!
Ekki nóg með það: Rita segist
aldrei á æfinni hafa verið ham-
ingjusamari. Hún kom til London
fyrir skemmstu með nýja mann-
inn sinn, sýndi hann hverjum sem
sjá vildi og lýsti yfir: „Ég er loks-
ins búin að finna þann rétta.“
Nýi maðurinn Ritu heitir James
Hill og er kvikmyndaframleiðandi.
Þau kynntust, þegar hún lék aðal-
hlutverkið í rnynd sem tekin var
á hans vegum. Þau fóru til
Evrópu í brúðkaupsferð — það
var fimmta brúðkaupsferðin kvik-
myndastjörnunnar en bara sú
fyrstá mannsins hennar.
Rita, sem er 39 ára, er semsagt
búin að eiga fjóra eiginmenn aðra
en Hill, og skulu þeir nú taldir
upp:
Ted Judson milljónamæringur
(1937—42).
Orson Welles leikari (1943--48).
Aly Khan prins (1949—51).
Dick Haymes söngvari (1953 -
55),
Hversvegna skildi hún við hina
mennina sína?
Um Welles sagði hún: ,,Það er
ómögulegt að lifa með séníi 24
klukkustundir á dag.“
„Ég get ekki lifað lengur í
hjónabandi með prinsinum," sagði
hún um Aly.
„Ég missi vitið ef þessu heldur
áfram,“ sagði hún um aumingja
Dick.
Og nú segir hún um síðasta
hjónabandið sitt: „Nú geri ég
þetta aldrei framai'. Ég vil láta
kalla mig frú Hill. Því að frú Hill
vil ég vera til eilífðar.“
Við vonum að hún verði það
allra hluta vegna.
VIKAN
11