Vikan - 29.05.1958, Side 12

HJAKO
M USS OLINIS
„Ég græt af fögnuði þegar nafn þitt
er nefnt . . . Öll þjóðin elskar þig“
Irauninni var hún ekkert sérlega lagleg.
Eiginkona elskhuga hennar öskraði
einu sinni framan í hana: „Líttu á þig
í spegKnum núna! Ef maðurinn minn
fengi að sjá þig eins og þú ert núna —
ómálaða og ógreidda — mundi hann ekki
líta við þér framar.“
En Clara Petacci hafði einn mikilvægan
kost. Hún tilbað feita einræðisherrann,
sem var elskhugi hennar, tilbað Benito
Mussolini þótt hann væri 28 árum eldri
en hún.
Hún lýsti yfir oftar en einu sinni, að
hún væri reiðubúin að fórna lífi sínu fyrir
manninn, sem teymdi ítali inn í heims-
styrjöldina.
Og það gerði hún reyndar. Hún lagði
líf sitt í sölurnar til þess að reyna að
bjarga Mussolini frá bana.
ftalskur skæruliði, sem hataði einræðis-
herrann og barðist við hlið bandamanna,
lyfti vélbyssu sinni og miðaði henni á
Mussolini. Clara stökk fram fyrir hann
til þess að hlífa honum. Hún var skotin til
bana.
Þegar þeir hengdu lík hennar upp í
Milano, lýðnum til skemmtimar, tóku þeir
nftir gullnisti, sem hékk í keðju um háls
hennar. Þegar það var opnað, kom þessi
áletrun í ljós: „Clara, ég er þú; þú ert
ég — Ben.“ I loki nistisins voru upphafs-
stafirnir þeirra samtvinnaðir: CB.
Mussolini hafði verið einræðisherra á
Ítalíu í 21 ár, elskhugi Clöru í níu ár.
Hann var fyrsta ást hennar — og sú síð-
asta. En maðurinn sem Winston Churchill
kallaði „ítölsku hýenuna“, var Clöru eins
ótrúr og konunni sinni.
Eitt sinn skrifaði Clara honum: „Líttu
á þetta bréf sem hinstu kveðju mína. Því
að þetta er síðasta bréfið sem þú færð frá
mér . . . Mundu hve djúpu sári þú hefur
sært mig . . . Nú er ég búin að gera
uppreisn . . . gegn þér, sem skilur mig
ekki, gegn hinum sífelldu svikum þínum.
Þetta eru lokin.“
En hún meinti þetta ekki. Ári seinna
var afbrýðisemi hennar orðin svo mikil,
að Mussolini gerði uppreisn. Hann bann-
aði henni aðgang að höll sinni.
Lögreglan reyndi að aftra henni inn-
göngu, en hún smaug fram hjá lögreglu-
verðinum og ruddist inn í vinnustofu ein-
ræðisherrans.
Og eftir harkalegt rifrildi, neyddi hún
hann til að falla frá ákvörðun sinni.
Fyrsti fundur þeirra var með ólíkind-
um.
Þetta er í september á þjóðveginum milli
Rómar og Ostia. Það er steikjandi hiti.
Opinn bíll kemur akandi. f honum er
líflæknir páfa, Francesco Petacci prófess-
or, dætur hans, Clara og Miriam, og unn-
usti Clöru, Ricardo Federici.
„Ég er þú —
þú ert ég“
af myndum hans og orðum hans. Hún
hafði einu sinni fengið áminningu í skól-
anum fyrir að fylla stílabókina sína með
orðinu: „Foringinn!“
Það var mynd af einræðisherranum við
höfðagafl hennar. Hún bað fyrir honum
á kvöldin. Og nú stóðu þau augliti til
auglitis . . .
Skömmu eftir þennan atburð var henni
boðið í veizlu til Mussolinis. En það liðu
nærri því fjögur ár áður en hún varð ást-
mey hans.
Á þessum árum var hún í blóma æsk-
unnar. Henni hefur verið lýst þannig, að
„hún var miðlungshá, með fallega og netta
fætur, smáar og fagrar hendur og óvenju-
löng augnahár.“
En hún var ekki vel vaxin og hún var
ákaflega ósmekkleg í klæðaburði.
Hún var löt og værukær og draum-
lynd. Hún nennti stundum alls ekki á
fætur, lá þá í rúmi sínu, lét fara vel um
sig og hlustaði á músík eða las kvæði.
Stundum fór hún aðeins fram úr til
þess að máta nýja kjóla eða til þess að
snyrta á sér andlitið — og er sagt, að það
hafi stundum tekið hana full'a tvo tíma.
Það var að undirlagi Mussolinis sem
hún giftist Federici unnusta sínum, sem
að því loknu var gerður að kaptein í flug-
hernum og seinna varð einkaflugmaður
einræðisherrans. Mussolini lést vera að
vernda mannorð Clöru.
Hjónabandið varð stutt. Leti Clöru gerði
Federici einu sinni svo reiðan, að hann
rak henni kinnhest. Hún féll við höggið,
sló höfðinu í gólfið og fékk heilahristing.
Þar með var þessu lokið. Þau skildu árið
1941.
Þegar hér var komið, var hún farin að
hafa mikil áhrif á athafnir Mussolinis
og eignaðist við það fjölda óvina. Þó var
það svo, að þeir sem þurftu að koma sér
í mjúkinn hjá stjómarvöldunum, sneru
Værukær og draumlynd
Tvo tíma við spegilinn
Bíll kemur á eftir þeim, dregur á þau,
fer fram úr þeim. Clara grípur andann
á lofti, þegar hún sér hver ekur bílnum,
þrífur af sér stráhattinn og hrópar: „For-
inginn! Foringinn!“ Mussolini kinkar kolli
og brosir.
Skömmu seinna stöðvar hann bíl sinn.
Bíll Petacci fjölskyldunnar hægir á sér
og nemur staðar. Clara stígur út úr hon-
um. Hún segir frá sér numin af fögnuði:
„Draumur minn hefur ræst . . .“
Hún hafði verið ástfangin af þessum
manni síðan hún var tólf ára, ástfangin
eftir
Max
Caulfield
12
VIKAN