Vikan - 29.05.1958, Blaðsíða 17

Clapp svöiaði. „Við skulura fara í smáferð. Til þess að lita.á lik.“
Max Thursday heyiöi rödd sjálfs slns. Hún var hljómlaus. Hún spurði:
„Hver ’er dauður?" og Austin Clapp sagði kuldalega: „Dr. Randolph EJlder."
Fimmtudagurinn, 9. febriMr, kl. .8,55 f. h.
Sóra húsið numer 1961 við Linwoodstræti virtist sorgmætt í grárri morg-
unskímunni. Nokkrir smáfuglar sátu hér og þar undir þakskegginu. Vatnið
skvettist eftir málmrennunum og féll til jarðar í gusum. Gluggi á efri hæð-
inni hafði verið skilinn eftir opinn og blaut gardína hékk lypjulega út um
hann.
Regnið Iamdi bert höfuð Max Thursdays án afláts þegai' félagarnir þrír
stigu út úr lögreglubílnum og flýttu sér yfir vota grasflötina að útidyrun-
um. Þeir stóðu í fordyrinu. Lögreglumennirnir tveir tóku af sér reg-n-
frakkana, en Thursday burstaði vatnið af bláurn ermunum.
„Mér þykir leitt með hattinn þinn, en hann er orðinn safngripur."
„Vingjarnlegt af mér að skilja eftir fingraför á svitareiminni. Hvenær
kemur ásökunin ?“ Rödd hans var bitur.
Clapp setti stút á varirriar. „Liggur ekkert á. Við megum að minnsta
kosti vera að því að líta á líkið.“
Þeir fóru inn á skrifstofu dr. Elders. Thursday fór að muna margt.
Það voru fingraför á vínflöskunni, á glasinu sem hann hafði tæmt of
eft, á stólnum, á skrifborðsröndinni. Vínflaskan og glösin sáust hvergi.
Stóllinn og skrifborðið voru þakin fíngerðu gráu dufti.
„Max Thursday — förin hans,“ muldraði hann.
Crane sagði: „Þú auðveldaðir það fyrir okkur."
Grannm' og kinnfiskasoginn maður stóð upp úr stól við vegginn. Hann
liafði verið að blaða í stórri bók um réttarlæknisfræði. „Sæll, Thursday,"
sagði hann. „Eg sé, að þú hefur lifað þetta af.“
„Sæll, Stein. Þakka þér fyrir ástsamlega hjúkrun. Hvað sló mig í
hausinn?"
„Þú hefur vist fallið flatur með höfuðið á undan þér eitthvað fjörutíu
fimmtiu sinnum," sagði læknirinn þurr í bragði. Thursday kom auga á silf-
urlita skammbyssu Elders á skrifborðinu og þagði. „Næst þegar þið haldið
veizlu skuluð þið bjóða mér,“ bætti Stein við.
„Sem einkalækni, drykkjubróður eða vitni?“
Stein leit alvarlega bak við skrifborðið og yppti öxlum hæðnislega. „Nei
annars, ef þú ert farinn að taka upp á því að drepa lækna, þá skulum við
sleppa því.“ Hann sneri sér að Clapp. „Má ég fara með manninn niður í bæ?“
„Rétt strax,“ þrumaði stóri maðurinn.
Læknirinn setti stóru bókina á sinn stað og þurrkaði rykið af höndum
sínum. „Já, hérna er eit athugavert. Þessi Elder átti fleiri bækur um rétt-
arlæknisfræði en læknar eru vanir að eiga. Sjáðu bara. Réttarlœknisfrœði.
Lagalœknisfrœði. Eiturfrœði og Lceknir i réttinum. Hérna er meira að
segja ein um rakettur. Þar að auki eru márgar bækur um fæðingarlækn-
ingar.“
,,Nú,“ sagði Clapp hugsi.
Thursday sagði: „Elder lenti í fóstureyðingamáli í Phoenix."
Stein sagði: Einmitt," og Crane sagði: „Við vitrnn það.“
Læknirinn gekk á undan þeim að skrifborðinu. „Þarna er hann." Dr.
Hlder lá makindalega á bakinu. Hann virtist sofa. „Ég loka alltaf á þeim
augunum fyrst," sagði Stein. „Ég kann ekki við að þeir horfi á mig.“
Teppið kringum líkið var blettótt. Hvítui- sloppurinn var brúnn og stífur
þar sem blóðið hafði storknað.
Pöt læknisins höfðu verið skorin burt um mittið og blóðið þerrað mjög
v&ndlega kringum krónulaga op. Dr. Elder hafði verið slcotinn í magann á
litlu færi.
Clapp sagði: „Það er ekki beint skemmttlegt að sjá þetta á fastandi
maga.“
„Hvernig skeði þetta?“ spurði Thursday. Hann kraup hjá líkinu án þess
að snei'ta það.
„Haglabyssa," sagði Stein. „Hann er fullur af höglum."
Thursday leit upp. „Þau hafa ekki dreift sér mikið.“
„ÞaO er sama,“ sagði Stein og yppti öxlum.
Olapp leit á líkið og gretti sig, en sagði síðan hugsandi. „Þetta var litil
byssa, Max. Ef til vill 22 cal. hlaup og forhlaup númer 12. Það er eins
•g nokkurs konar reykháfur, svo að skotin dreifast ekki mjög mikið.“
„Það hlýtur að vera mjög sterkt."
„Já, og hávaðinn er líka geysilegur, “ bætti Crane við. „Einkum i kyrr-
látu húsi.“
Clapp sagði og gretti sig enn. „Það er ekki svo gott að segja hvað há-
vaðinn er mikill, þegar byssan er alveg upp við magann á mannmum."
Thursday blístraði. „Var það þannig?“
„Við höldum það, eftir púðurblettunum að dæma.“
„Hvað með Georgiu? Heyrði hún ekki —“
Clapp neri á sér hökuna. „Hún segist hafa hleypt þér inn, farið síðan
upp og farið að sofa. Hún segist hafa vaknað skömmu fyrir miðnætti og
séð úr stigagatinu að slökkt var á skrifstofu Elders. Siðan fór hún aftur
upp í.“
„Æltli hún hafi ekki haldið að þú hafir ekki nennt að tala við hana á
eftir,“ sagði Crane. „Það er skrýtið að hvellurinn hafi ekki —•“
Thursday sagði snögglega. „Það var óttalegt óveður í gærkvöldi, fannst
ykkur eklti?"
„Það er satt,“ sagði Clapp vingjamlega. „Og svefnherbergið er eins
langt frá morðstaðnum eins og hægt er að komast í þessu húsi.“
Framhald á bls. 18.
1933—1958 1933—1958
STEBBABUÐ LINNETSSTÍG 2
ALLT I MATINN
PANTIÐ I TÍMA
Pantið í síma 50291 og 50991
Efnalaug Hafnarfjarðar h.f.
GUNNARSSUNDI 2
Kemisk hreinsun og litun. — Vönduð vinna.
SÍMI 50389
BÚSÁHÖLD
LEIKFÖNG
ÁVALLT í MIKLU ÚRVALI
STEBBABÚÐ
Strandgötu 39 — Sími 50919
EINANGRUN
gegn hita, kulda, eldi og hljóði. :
Notið STEINULL til einangrunar. Það
er olífrænt efni sem ekki fúnar og þolir
allt að 1000° C. hita án þess að missa ein-
angrunargildi sitt, er því hentugt til ein-
angrunar á íbúðarhúsum, skrifstofubygg-
ingum, frystihúsum, fyrir hitaleiðslur,
gufukatla, hitadunka, ofna o. fl.
Leiáið .upplýsinga hjá:
Lœkjargötu 3j, Hafnarfiröi. — Sími 50975.
VIKAN
17