Vikan - 26.06.1958, Blaðsíða 11

Konurnar bresta í grát....
tekur neitun sína, er hann færð-
ur inn á skrifstofu verzlunar-
stjórans.
— Það eru óskemmtilegar
athafnir, sagði einn verzlunar-
stjórinn, en það dugar ekki að
sýna þessu fólki neina mildi.
Oftast játar fólkið tafarlaust og
leggur fram þá vöru sem það
hefur stolið. En stundum þræt-
ir það fyrir og þá er ekki um
annað að ræða en gera lögregl-
unni viðvart. Það kemur sjald-
an fyrir sem betur fer. Fólkið er
látið gefa upp nafn og heimilis-
fang, síðan er því veitt strengi-
leg áminning og látið fara eftir
að það hefur undirskrifað játn-
ingu þess efnis að það hafi
framið þjófnað. Það hefur aldr-
ei komið fyrir að við höfum
tekið sama fólkið tvisvar.
„Ég skil ekkert í mér að
gera þetta!“
— En við gerum fólkinu ljóst
að við viljum gjarna halda
viðskiptunum við það, ef það
vilji verzla á heiðarlegan hátt.
Oftast lætur þetta fólk ekki sjá
sig oftar en það hefur einnig
oft komið fyrir að konur sem
hafa verið teknar halda áfram
að verzla hjá okkur og allt
gengið prýðilega.
® Það er raunalegt að sjá
viðbrögð fólks sem gerst hefur
sekt um stuld. Konurnar bresta
allar í grát, fá taugaáfall og
falla í yfirlið, hafa enga stjórn
á sér, nötra og skjálfa og geta
oft ekki stunið upp orði í lang-
an tíma. Flestar segjast þær
ekkert skilja í sér, segjast
varla hafa vitað hvað þær voru
að gera. Þær heita því að gera
þetta aldrei aftur. Það fólk,
sem kom hingað inn til að eign-
ast ódýrt smjör eða aldinsafa,
geingur út bugað og niðurbrot-
ið.
— Oftast eru það börn og
unglingar sem glæpast á því að
stela. Sælgætið freistar þeirra.
Við hringjum þá heim til for-
eldra þeirra og segjum þeim
hvernig komið sé, biðjum þá að
refsa ekki börnunum, því það er
yfirleitt ekki hægt að hugsa sér
sárari refsingu en þær andlegu
píslir sem fólk fær að reyna,
þegar það játar sekt sína.
• Það er oftast efnalítið fólk
sem leggur fyrir sig kjörbúða-
þjófnað. Þó hafa virðulegar og
vel stæðar frúr einnig fallið
fyrir freistingunni. Sumar kon-
ur gera með sér samtök, þær
koma tvær saman og önnur
stendur á varðbergi meðan hin
stelur. Fáeinar beita brögðum
og klækjum, sem er einna líkast
því sem maður sér í bíó. Ein
kona kom hér margoft inn í
búðina og hélt þá jafnan á stór-
um kassa undir hendinni. Kass-
inn var snyrtilega innpakkaður
í mnbúðapappír frá hinum og
þessum verzlunum í bænum.
Lengi vel grunaði okkur ekki
annað en það að konan hefði
verið að koma út úr viðkomandi
verzlun áður en hún kom til
ckkar til að verzla. Þangað til
það komst upp að gat var á
kassanum á þeirri hlið sem að
konunni sneri. Innum gatið
laumaði konan þeim vörum sem
hún hafði ágirnd á. Þessari
konu var gert ljóst að ekki væri
óskað eftir ,,viðskiptum“ henn-
ar.
Augnaráðið kemur upp
um þjófinn.
— Önnur kona kom hér með
8 ára gamlan son sinn. Hún var
staðin að þjófnaði en harðneit-
aði. Við urðum að kalla á lög'-
regluna, en konan hélt áfram að
þræta. Hún var flutt á lög-
reglustöðina og þrætti enn.
Þaðan var henni ekið til saka-
aómara og vitum við ekki
hvernig henni reiddi þar af.
Nema hvað hún kom klukku-
stundu síðar þaðan og aftur inn
í búð til að sækja það sem hún
hafði keypt og borgað, vörur
fyrir 7 krónur. Sonur hennar
hélt dauðahaldi í kápulaf móður
sinnar allan tímann og grét
ofsalega. — Sumt fólk er búið
að verzla í kjörbúðunum árum
saman þegar það kemst upp að
það er þjófótt. Það nálgast að
vera algilt lögmál að sá sem
stelur einu sinni, stelur aftur.
Og sá sem stelur að staðaldri
er fyrr eða síðar gripinn. Það er
eins gott að fólki sé það vel
ljóst. Það er ekki endalaust
.hægt að hnupla úr búðum án
þess að upp komist.
• Oftast er þjófurinn auð-
þekkjanlegur á augnaráði og
handatilburðum. Hann getur
ekki leynt því hvað hann hefur
í huga. Og þá er hann settur
undir ,,smásjá“ eins og við köll-
um það. Hann horfir aldrei á
vörurnar eins og heilbrigður
viðskiptavinur mundi gera.
Hann er sí og æ að gjóta augun-
um í kringum sig. Augnaráðið
er flöktandi, hendurnar fálm-
andi.
— En sumt fólk kemst þó upp
með þjófnað furðulengi. Stund-
ur eru það beztu ,,kúnnarnir“
sem einn góðan veðurdag
kemst upp um. Og fólk sem
einu sinni hefur komist upp um,
hættir með öllu að stela.
• En það má skila því til
fólksins að eina leiðin til þess
að ekki koniist upp um það, sé
að hætta með öllu að hnupla.
Það er ekki nema einn af hundr-
aði sem kemur í kjörbúðir, til
þess að stela og þessi eini er
leiddur á ,,kontórinn“ fyrr eða
síðar.
Starfsfólk í kjörbúðum hefur
fengið ágæta þjálfun í því að
fást við þjófana og veit af
langri reynslu hverja ber helzt
að varast. Það er farið að
þekkja viðskiptavinina og er
ekki lengi að taka eftir því ef
einhver er í þjófnaðarhugleið-
ingum.
Um ein jól höfðum við sex
lögregluþjóna í borgarafötum
til eftirlits í búðinni. Þeir hand-
sömuðu ekki einn einasta þjóf,
en starfsfólkið stóð hinsvegar
marga að verki.
Þannig fórust verzlunar-
stjóranum orð.
BARNIÐ OKKAR
Herra ritstjóri,
Ég get ekki stillt mig um að grípa pennann og segja nokkuð
frá nýju furðuverki sem bætst hefur í búið hjá okkui' hjónunum og
er í rauninni svo merkilegt að mér finnst að allur. almenningur
verði að fá að vita um þetta. Svo er mál með vexti að okkur hjón-
unum fæddist dóttir um daginn. Þetta er fyrsta barnið okkar og
hafði mér aldrei dottið í hug að börn væru sýona merkilegt fyrir-
brigði. Mér er að visu kunnugt um að fyrstu börn foreldra hafa
áður fæðst hér í heiminum en ég er ekki viss um að allir foreldrar
gera sér grein fyrir því hvað nýfædd börn eru stórkostlega merki-
leg, að minnsta kosti hef ég ekki séð neitt á prenti um það. Þess-
vegna mælist ég til þess, herra ritstjóri, að þér birtið þetta greinar-
korn til þess að augun ljúkist upp fyrir fólki. Konan mín hefur að
vísu bent mér á að svo geti verið að barnið okkar sé frábrugðið
öðrum börnum og eftir mikla íhugun er ég einnig farinn að hallast
að þessai'i kenningu. Og þá ber ekki síður nauðsyn til þess að al-
þjóð fái gerla að vita allt um barnið okkar.
Þetta hófst allt með því að konan mín vakti mig um hánótt af
værum svefni og .sagði að nú væri komið að því. Ég þaut fram úr
rúminu og hljóp í símann, hringdi í þær stofnanir sem konan mín
var búin að leggja fyrir mig nokkrum dögum áður. Þetta var allt
saman nákvæmlega skipulagt hjá okkur og við vorum viðbúin öllu.
33g hringdi á lækni, ljósmóður og sjúkrabíl en þá fór kei'fið að
ruglast hjá mér og áður en ég vissi af var ég lika búinn að panta
slökkvilið og lögreglu.
Þetta gekk þó alltsaman eftir áætlun að lokum og klukkutíma
seinna var konan mín komin heilu og höldnu upp á Fæðingardeild
en ég þambaði kaffi heima milli þess sem ég reif reimarnar úr öll-
um skónum mínum (ég á 6 pör) og þræddi þær nákvæmlega í
skóna aftur. Þegar ég var búinn að drekka fjóra lítra af kaffi og
rífa reimarnar úr skónum 27 sinnum og þræða þær í jafnoft,
hringdi síminn. Ég þaut í símann. Hjúkrunarkonan tilkynnti mér að
þetta væri á fæðingardeildinni og hefði mér fæðst fullburða dóttir.
Ég óskaði hjúkrunarkonunni hjartanlega til hamingju og spurði
hvort blóm væru afbeðin.
Þetta var mér sagt seinna en hitt man ég sjálfur að ég hljóp í
hendingskasti upp á Fæðingardeild. Á leiðinni ætlaði ég að kaupa
hringlu og myndabók handa dótturinni en þá voru allar búðir lokað-
ar, enda ekki kominn morgunn. Ég þarf nú ekki að lýsa því sem
gerðist næst á eftir, því ég býst við að flestir foreldrar kannist við
þá þróun mála. En ekki er ég viss hvort barneigendur hafa upp-
götvað hvílíkt furðuverk nýfætt barn er. Nema þá að konan mín
hafi rétt fyrir sér að barnið okkar svo alveg sérstakt og sér á
parti. Ég hef að minnsta kosti hvorki fyrr né siðar séð neitt barn
sem jafnast á við barnið okkar.
Áður en ég lýsi andlegum eiginleikum barnsins finnst mér rétt
að vlkja nokkrum orðum að ytra útliti þess. Það hefur tvo hand-
leggi og tvo fætur alveg eins og alvörumanneskja, meira að segja
er farið svo nákvæmlega í sakirnar að tærnar eru akkúrat tíu og
fingurnir jafnmargir. Það finnst mér merkilega vel af sér vikið
hjá svo litli kríli (því ég er ekkert að þræta fyrir það að barnið er
lítið miðað við fullorðið fólk) að rata svona á alveg réttar tölur.
Þar að auki er barnið með tiltölulega stórt höfuð, mjúkt og hlýtt
viðkomu einsog dúnn á fuglsbringu, höfuðlagið er sérlega fallegt.
1 höfðinu eru tvö augu, afar gáfuleg, og auðvitað einnig nef og
munnur. Og það merkilegasta við þetta alltsaman er það að barnið
hreyfir sig, t. d. rennir það til augunum, spriklar með höndum og
fótum, andar að sér og frá sér á víxl. Alit eru þetta þó smámunir
hjá þvi sem nú skal greina og takið nú vel eftir: Strax eftir
fæðingu hafði blessað krílið vit á því að pissa og duda!
Fyrstu dagana hafði blessað barnið heldur hægt um sig, að-
hafðist lítið annað en sofa og drekka, þess á milli lá það kyrrt og
hugleiddi leyndardóma tilverunnar ellegar hélt háværar söng-
skemmtanir við fádæma undirtektir foreldra sinna. Heldur er það
fámált og þögult það sem af er, virðist fremur gefið fyrir rólega
íhugun en mælgi og orðskrúð. Þó er ekki annað hægt að segja en
barnið hafi ákveðnar skoðanir á hlutunum og lætur þær óspart i
Ijósi ef svo ber undir. Til dæmis er löngu orðið ljóst að það vili fá
mat sinn og engar refjar þegar líður að matmálstíma og ekki það
að blessað barnið veit hvað tímanum líður. Ekki leið á löngu áður
en barnið tók skýra afstöðu i heimsmálunum, því það fór að há-
skæla þegar þulurinn tilkynnti í útvarpinu að líkur væri á að de
Gaulle brytist til valda í Frakklandi. Ekki hefur mér þó tekizt að
upplýsa hvaða álit elsku krílið hefur á efnahagsfrumvarpi rikis-
stjórnarinnar. En óg slcal skrifa yður aftur sti'ax og ég fæ úr því
skorið og segi yður þá nánar frá afrekum þessa dæmalausa barns.
Jileð fyrirfram þökk fyrir birtinguna,
yðar einlægur
Sn . . . Tr...
VIKAN
11